|
< terug
Mijn buurvrouwtje Jeanne,
En langzaam is ze deze wereld de rug aan het toekeren, ze geeft het allemaal op, voor haar is het genoeg geweest zei ze me gisteren nog. Ze heeft 98 jaar alles van zichzelf gegeven.
Haar ogen zijn een klein beetje open als ik haar kamer binnenwandel, ze ligt luid te ademen wat me doet schrikken, haar mond staat wagenwijd open en ik zie nog juist haar drie laatste tanden.
De klok tikt angstvallig haar laatste uren weg, het is allemaal voorbij, ik zal haar nooit meer terugzien besef ik ineens en krijg er kippenvel van. Dit rustoord was haar laatste halte.
Haar grote huis rechtover mijn huis staat nu al geruime tijd leeg en tot op de dag van vandaag had ze altijd gehoopt dat ze terug zou kunnen komen na haar val waarbij ze haar heup brak, terug naar haar vertrouwde straatje met zijn weinige bewoners. Ik zal haar missen dat weet ik nu al, ze was voor mij een voorbeeld in deze decadente wereld, zij was een vaste waarde, waar zij over oordeelde was geen twijfel mogelijk. Ze bleef ook helder van geest wat ik altijd bewonderd heb aan haar. Ze moest het eigenlijk niet uitspreken, ze gaf blijk van genegenheid als ik haar kwam opzoeken en zoals gezegd kwamen daar weinig woorden aan te pas.
Haar kleine lijfje lijkt nu ineens nog kleiner geworden terwijl ze in een hevige doodstrijd gewikkeld lijkt, ik hoor haar stem in mijn gedachten, ik zie haar heldere ogen die nu diep in haar hoofd staan. Ik lijk als aan de grond genageld als ik op deze manier met haar geconfronteerd wordt en ik ben ineens bang dat ik niet bij haar zal zijn als ze zal wegzakken in een eeuwige slaap, ik voel een nijpende pijn rond mijn hart..
Ik lijk een opgejaagd dier en voel me heel onrustig nu ik weet dat het afscheid ineens heel nabij is, ik voel dat met haar terug een heel klein stukje van mijn hart zal ten onder gaan, ze zal voor altijd in mijn gedachten zijn en als ik het moeilijk krijg zal ik haar foto nemen en me haar met een glimlach herinneren.
feedback van andere lezers- muis
Afscheid doet steeds pijn. Het ergste aan 'ouder worden', dat je goed beschreven hebt, is dat het verval je enorm opschrikt.
Elsschot in 'Moeder', de eerste zinnen zijn grandioos. Moest ik aan denken aan het lezen van jouw stukje
groetjes
roggemanj: Heel erg welbedankt voor je feedback
Groetjes, Johan - pieter
Johan,
Dit is het eerste wat ik van je lees. Goed beschreven čn
opgeschreven. Compliment.
Pieter.
roggemanj: Heel erg bedankt voor je feedback Pieter
|
