Volg ons op facebook
|
< terug
Op 't Nippertje (6/9) sprookje voor volwassenen
Deel 6
Nippertje dacht na over de stem, die hem net had verteld dat ze hem wilde zien bij de bioscoop. De stem bleef hem maar Stefan noemen en daar begreep hij niets van. En wat was in vredesnaam een bioscoop? Hij schudde meewarig zijn hoofd en overpeinsde de laatste ontwikkelingen omtrent het apparaat. Misschien kon hij Alwist om raad vragen. Die wist heel veel en kon misschien helpen uit te zoeken wat voor apparaat het eigenlijk was. Opnieuw schudde hij zijn hoofd. Alwist was een betweter en ongelooflijk verstrooid. Daar zou niets goeds van komen. Hij zou zelf wel uitzoeken hoe het allemaal precies werkte.
Hij schrok op uit zijn gepeins toen hij een gerucht dacht te horen en hij keek verschrikt naar het raam. Tot zijn verbazing keek het halve kabouterdorp naar binnen. Neusjes werden tegen het vensterglas aangedrukt, alsof ze bang waren ook maar iets te missen. Plotseling vloog zijn voordeur open en stond Alwist met een tiental bewoners pardoes bij hem in de kamer.
"Zeg, hola! Wat is hier de bedoeling van?" riep Nippertje ontstemd.
"Wat heb jij daar, Nip?" vroeg Alwist en liep naar de muur.
"Dat is MIJN apparaat!" zei Nippertje grimmig.
"Jouw apparaat hangt tussen je benen, Nippertje," maakte iemand in de groep een opmerking.
"Wie zei dat?"
Boos keek Nippertje naar de groep, maar niemand durfde iets te zeggen. Hun gezichten spraken echter boekdelen. Een ingehouden schaterlach verwerd tot een grimas. Wildra, die vooraan stond kon niet voorkomen dat ze bloosde en probeerde achter in de rij te kruipen, wat jammerlijk mislukte.
"Nip...kom eens hier," fluisterde Alwist en Nippertje liep nog boos naar de uitvinder toe.
"Wat moet je nou?" vroeg hij aan de nieuwsgierige uitvinder.
"Je hebt hier een pulserend en energie-opwekkend apparaat, Nip," vertelde Alwist alwetend.
"Wil jij me vertellen dat jij weet wat voor apparaat dit is?" antwoordde Nippertje beduusd.
"Ja ja....dat wil ik inderdaad beweren, Nip."
Nippertje keek hem onderzoekend aan. Die Alwist spoorde niet met zijn pulserende apparaat.
"Je kletst, Alwist!"
Alwist keek hem verbolgen aan. Hij vond het nooit leuk als men zijn expertise in twijfel trok.
"Nip, let op je woorden, jongen. Ik zeg het je...dit apparaat veroorzaakt de storingen in het dorp."
"Welke storingen?" vroeg Nippertje.
"Elektriciteitsstoringen in diverse apparaten in ons dorp."
"Ik heb geen elektriciteit, dus daar weet ik niets van."
Nippertje voelde een onbehaaglijk gevoel in zich opkomen. Als ze hem het apparaat maar niet af zouden pakken. Hij moest kostte wat het kost de hele bende zijn huis uitdrijven, maar hij vermoedde dat dit nog wel eens een probleem kon gaan worden, gezien het feit dat hij inmiddels omsingeld was. Het deed hem denken aan het concert dat hier jaren geleden werd gegeven door een beroemde kabouterzanger. Frans K'Abauer zorgde voor een complete volksomloop zoals nu ook het geval was. Het zinde hem geenszins.
"Alwist....het apparaat is van mij en ik wil niet dat het meegenomen wordt!"
"Nip...in mijn laboratorium kan ik veel meer doen om uit te zoeken wat dit ding voor storingen teweeg brengt."
"Ik wil er niets van horen!" schreeuwde Nippertje plots en dook op zijn schat.
"Het is van mij!! Horen jullie? Ik heb het gevonden!!!"
De andere kabouters schrokken zich een hoedje en deinsden achteruit.
"Luister, je mag meekomen en zodra ik alles weet, dan mag je het weer meenemen naar huis," suste Alwist hem.
Nippertje dacht na en realiseerde zich dat dit een goede uitweg was. Aarzelend knikte hij.
"Oké, maar dan bepaal ik wie het naar jouw lab sleept! Ik vertrouw niet iedereen."
"Dat is goed," antwoordde Alwist, die allang blij was dat Nippertje zich had bedacht.
"Mooi....dan wil ik dat iedereen die hier niets te zoeken heeft nu mijn woning verlaat!"
Morrend verlieten de kabouters Nippertjes woning, maar bleven buiten staan. Wachtend op de dingen die zouden komen.
"Doppertje, Hoefniks en Lamema kunnen helpen met tillen," riep Nippertje naar de groep.
De drie kabouters kwam naar voren en liepen de kamer binnen. Nippertje wees hen waar ze moesten tillen en weldra liepen ze, achtervolgd door nieuwsgierige bewoners, richting het lab van Alwist.
Alwist liep trots voorop en wees hen de weg naar het lab. De dorpsoudste, Geriatric, probeerde met zijn rollator de stoet bij te houden, maar dat viel nog niet mee. Gelukkig werd hij vergezeld door een aantal kabouters, die hem extra ondersteunden.
Alwist stuurde de tillers naar de achterkant van het lab en sommeerde de andere kabouters niet verder te gaan, omdat hij rustig aan zijn onderzoek wilde gaan werken. Mopperend liepen enkele kabouters weer naar hun huisjes, maar een enkeling bleef staan kijken, hoewel ze weinig te zien zouden krijgen. Het lab was net uit hun gezichtsveld onttrokken.
"Zet het daar maar neer, Nippertje," wees Alwist naar een ruimte waar alleen een soort operatietafel stond.
Alwist was namelijk ook een soort amateur-dierenarts, hoewel niemand graag zijn huisdier aan hem toevertrouwde. Sabbeltje, de weduwe van een vooraanstaand lid van de gemeenschap, had ooit haar dwerg-Vliegend Hert bij Alwist gebracht vanwege een meniscusaandoening. Alwist zei raad te weten, maar het liep allemaal anders en het beestje stierf tot groot verdriet van Sabbeltje.
Nippertje en Doppertje stonden nu tegen het apparaat aangeleund en wachten op de aanwijzingen van Alwist.
"Wat kan je me er allemaal over vertellen, Nip?" vroeg Alwist en probeerde op het apparaat te klimmen.
Nippertje vertelde zo zorgvuldig mogelijk wat hij allemaal te weten was gekomen en Alwist luisterde aandachtig.
"Dus het trilt ook?" vroeg hij aan Nippertje.
"Ja, Alwist....maar Nippertje weet het dan weer tot rust te krijgen," bemoeide Doppertje zich er mee.
Alwist keek Nippertje onderzoekend aan.
"Is dat zo?"
Nippertje bloosde.
"Ja...eigenlijk komt het daar wel op neer," zei hij verlegen.
"Waardoor trilt dat ding dan?" wilde Alwist weten.
"Ik weet het niet precies, maar er komen dan ook wel eens stemmen uit....eerst was er een vrouwenstem en later een mannenstem."
"Interessant!" mompelde Alwist en streek door zijn baard.
"Denk je dat het apparaat ons dorp kwaad kan doen?" vroeg Lamema, die zich geroepen voelde ook iets te zeggen.
"Dat denk ik niet, Lamema," zei Alwist minzaam, maar twijfelde aan zijn eigen woorden.
Plotseling begon het apparaat weer te trillen en ze schrokken er zo van, dat ze terugdeinsden en tot hun grote schrik zagen dat Alwist van het apparaat lazerde. Hij kwam onzacht met de vloer in aanraking en kermde het uit van de pijn. Snel rende Nippertje naar het apparaat en legde zijn hand erop, maar het kreng bleef maar trillen. Buiten hoorden ze enorm veel herrie. Schreeuwende kabouters, die om hulp riepen omdat er iets met de elektriciteit gebeurde. Het huisje van Koksmuts stond plotseling in brand en de kabouterbrandweer moest te hulp schieten. Geriatric proestte van schrik zijn gebit uit en het kleinood brak in tweeën op straat. Alom paniek en in het lab probeerde Nippertje het apparaat te sussen, maar leek daar niet in te slagen.
Doppertje probeerde zijn vriend te helpen en sprong bovenop het apparaat. Hoewel hij geen held was, kon hij het niet aanzien dat zijn vrienden gevaar liepen. Het apparaat bleef maar trillen en hij viel achterover, pardoes op de knopjes. Zo plotseling als het trillen was begonnen, zo plotseling was het afgelopen.
"Hoera!!! Ik heb het rustig gekregen!" schreeuwde Doppertje stoer en maakte een vreugdedansje.
"Mazzelaar," mopperde Nippertje, die toch een beetje jaloers was op Doppertje.
"Kan iemand mij even helpen?" kreunde Alwist, die zich over zijn pijnlijke enkel wreef.
Snel werd hij door Nippertje en Lamema opgetild en besloten ze naar de dokter te gaan. Toen ze met z'n allen naar buiten liepen zagen ze de chaos in het dorp. De dorpsoudste keek hevig gepikeerd naar Alwist met zijn gebit in zijn gerimpelde hand.
"Jij wjebt jeel wjat uit jte legguh, Alwjist..." mopperde hij en keek niet al te vriendelijk naar de uitvinder.
"Het hele dorp is in rep en roer...Koksmuts' huis is helemaal afgebrand!" schreeuwde Wildra, die naast hem stond.
Alwist keek met grote verbazing naar de huisjes voor hem. Het was inderdaad een chaos. Uit ieder huisje leek wel rook te komen. Het zag er niet goed uit....helemaal niet goed......
feedback van andere lezers- togu_hang
heel knap weer hoor lin ... nippertje speelde ook al gastrol ...
groetjes
lin: Dank je wel voor deze waarderende woorden togu hang, het verhaal schreef zichzelf, ook die gastrol.. gr lin - ERWEE
Superdesuperdeflap ...
lin: Dankerdedankerdedank ERWEE, liefs, lin - Henny
Leuke naam had die zanger. :-D Ik vind alle namen weg goed gevonden.
lin: Die namen, ja, dat was een vak apart. In het volgende deel zal je dan helemaal wel lachen om ??n bepaalde naam. Ik verklap niks. Morgen plaats ik hem. Gr, lin - muis
Hupsakee, ik ben nog eens aan het lezen:)
ga direct naar het vervolg Lin:)
groetjes
lin: haha, leuke reactie muis! Bedankt weer, tot straks... - jbrouns
Een van je beste delen tot nu toe, er gebeurt nu enorm veel. Prima weergegeven.
'Die Alwist spoorde niet met zijn pulserende apparaat' -> vreemde woordkeuze, ik ben niet zeker, maar ik denk dat het 'niet sporen' dialect is.
'Hoewel niemand hem vertrouwde met hun huisdieren' -> 'hoewel niemand zijn huisdier aan hem toevertrouwde' klinkt misschien beter?
Groetjes
lin: Wederom goede suggesties! heel veel dank daarvoor. Ik ben blij dat je zo aandachtig leest en mij van feedback voorziet,
"sporen"is eigenlijk een beetje jongerentaal. "Jij spoort niet!" maar ik vond het toch ook wel wat hebben van kaboutertaal. Vandaar. Die tweede suggestie ga ik overnemen!
groetjes lin - SabineLuypaert
(shy) schaamt zich dat ze zo moest alchen met die arme kaboutertjes (vooral die ene met zijn apparaat) (ben ik stout als ik beelden zie van een ondeugende smurfendorpfilm?)
lin: Nee hoor, helemaal niet stout! Vraag de filmrechten maar aan, gaan we het verhaal verfilmen! Liefs, lin
|
