Volg ons op facebook
|
< terug
Op 't Nippertje (7/9) sprookje voor volwassenen
Deel 7
De rook kringelde omhoog. Door het gehele dorpje verbreidde zich een brandlucht. De kabouters schreeuwden naar elkaar om te komen blussen en vormden al snel een lange rij om emmertjes water door te geven, waardoor de branden gauw verminderden en uiteindelijk geheel bedwongen werden. Doodmoe bekeken ze de schade. Het huisje van Koksmuts was duidelijk niet meer te gebruiken. Sissend was dat in elkaar gestort. Koksmuts was in en uit blijven rennen om nog spulletjes in veiligheid te brengen, maar werd net op tijd door iemand tegengehouden weer zijn huisje in te gaan, toen het dak daarvan instortte. Verslagen ging hij op de grond zitten.
Dokter Drukprik, wiens naam vaak werd uitgesproken zonder die tweede r, kwam al sjorrend aan zijn gulp, die hij maar niet dicht kreeg, zijn huisje uitgerend. Waarschijnlijk had hij net een behandeling moeten onderbreken toen hij werd geroepen. Hij liet zijn gulp voor wat het was en informeerde naar de gewonden. Op enkele brandwonden bij Koksmuts na, was er alleen de enkel van Alwist nog te verzorgen en de dokter ging aan het werk.
"Waar kijk je naar, Nippertje?" vroeg hij toen hij Nippertje naar de voorkant van zijn broek zag staren. Toen hij zelf ook keek begreep hij Nippertjes reactie. Uit de gulp van de dokter hing een redelijk gevuld zakje van paddestoelvel, dat tussen de rits vast was komen te zitten. De dokter draaide zich verschrikt om naar zijn huisje, waar iedereen nog net de vrouw van Alwist naar buiten zag komen, haar kleren fatsoenerend. Het werd erg stil op het dorpsplein. Plotseling rende kabouter Druksnor vanuit de struiken naderbij. Die kabouter was er nooit als er hard gewerkt moest worden!
"Stop, snel, iedereen, er is iets ergs aan de hand. Die brand is daar niets bij! Er komen mensen aan! Ze zijn al vlakbij, snel we moeten iets doen!"
Hijgend en helemaal bezweet stond hij voor de groep kabouters.
De dorpsoudste, die nog steeds de twee helften van zijn gebit in zijn hand hield, begon bevelen uit te delen:
"Iejereen na sju huisj, sjpuluh van Koksjmujts na pajdestjoej, Aljwist na sju lab. Noodpflan in verkjing."
Alle kabouters kwamen in actie. Dokter Drukprik trok het zakje tussen de rits van zijn broek uit en gooide het met een ferme zwaai van zich af. Ongelukkig genoeg kwam het aan de onderste boomtak te hangen van de berk waarin het onderkomen van Wildra was gemaakt. Het bleef daar ondersteboven hangen en toen Wildra zich naar haar huisje spoedde, belandde er een kwak van de inhoud van het zakje in het emmertje dat ze in haar hand hield. Verschrikt keek ze omhoog, waardoor de tweede kwak midden in haar gezicht belandde. Verbaasd likte ze haar lippen af en zei toen: "Drukprik?"
Inmiddels was de grond gaan trillen en hoorden ze mensengeluiden. Twee gestalten doken op tussen de bomen en de kabouters stoven de struiken in. Wat een lawaai produceerden die mensen. De kabouters moesten hun oren afschermen. Een man en een vrouw kwamen alsof ze aan elkaar vastzaten slingerend dichterbij. De vrouw had veel minder kleding aan dan de kabouters van hun vrouwen gewend waren. Ze leek de baas te zijn. De man kon amper op zijn benen staan. De kabouters keken gefascineerd toe. De vrouw duwde de man tegen de boom boven het lab van Alwist. Ze maakten allebei vreemde geluiden.
"Hé, kijk eens, ze heeft twee rode lappen!" stamelde Druksnor.
"Ze gaat hem vastmaken aan de boom" vervolgde Wildra ongelovig.
Nippertje had een riante uitkijkpositie en zag tot zijn verbazing hoe de man en vrouw met elkaar aan het vrijen gingen. En dat midden in hun kabouterdorp! Naarmate hij langer keek voelde Nippertje zijn Goliath groeien. Toen de vrouw op de man ging zitten en heen en weer begon te bewegen, knapte de broek van Nippertje spontaan open. Goliath wilde blijkbaar wat meer ruimte! Ook aan de andere kabouters ging de scène niet ongemerkt voorbij. Er begonnen zich paartjes vrijende kabouters tussen de struiken te vormen. Wildra kwam met een bewonderende blik op Goliath naast Nippertje staan.
"Ik had echt nog nooit zoiets gezien, voordat ik bij jou was een paar dagen terug. Hij is wel erg groot, maar ook mooi!"
Nippertje wist niet wat hij hoorde! Zou Wildra dan toch?
Nippertje legde zijn arm voorzichtig om de schouder van Wildra en ze trok hem niet weg! Voorzichtig bracht hij zijn gezicht dichter naar haar borsten en zij duwde zijn neus onmiddellijk haar decolleté in. Er knapte een knoopje van haar blouse. Wildra was inmiddels met haar handen op zoek gegaan naar Goliath en moest veel hoger reiken dan ze gewend was. Ze had hem net in beide handen toen alle kabouters ruw gestoord werden in hun bezigheden omdat de mensenvrouw een ongelooflijk luide kreet slaakte. Diverse kabouters vielen uit de struiken. De mensen leken helemaal niet door te hebben dat er zoveel ogen op hen gericht waren. De man rukte zich los van de boom, pakte de vrouw beet en ze liepen samen weg. Nu leek de man de baas te zijn. Hij slingerde ook niet meer bij het lopen. De mensen waren wel niet meer zichtbaar voor de kabouters, maar de geluiden waren niet opgehouden. Daardoor begrepen ze dat de twee nog steeds aan het vrijen waren.
De kabouters keken elkaar aan. Konden ze al terug naar hun huisjes?
"Niet doen!"zei Nippertje opeens. "Hij heeft zijn broek laten liggen en er ligt ook nog iets van haar."
En ja hoor, na wat voor de kabouters een eeuwigheid leek waarin allerlei bizarre geluiden te horen waren, kwam de man terug en pakte zijn broek van de grond. Hij begon zijn benen een voor een in de pijpen te hijsen toen hij opeens luidkeels vloekte. Hij voelde langs zijn dijen en keek rond. De rode lappen maakte hij los en hij veegde zijn handen schoon. Blijkbaar was hij iets kwijt! Hij bekeek de grond en voelde in zijn jasje. Daar vond hij niets, dus ging hij tussen de wortels voelen. De kabouters raakten in paniek.
"Dadelijk vernielt hij ons dorp! Moet je kijken hoe hij de boel overhoop haalt!"
Wildra begon helemaal over haar toeren te raken. De man had al de paddestoel omver getrapt waar de spulletjes van Koksmuts heen gebracht waren, maar nu kwam hij akelig dicht bij de woning van Wildra. Die woning had ze onlangs de naam "De Zoete Insteek" gegeven. Ze was heel trots op haar onderkomen en slaakte dan ook een gilletje toen de man zich aan de berkenboom optrok en de boom vervaarlijk heen en weer zwaaide. Plotseling zag ze een kwade grijns op het gezicht van de man en met een karatetrap liet hij de berkenboom als een lucifershoutje afknappen.
"Nee!"gilde Wildra en zou naar haar onderkomen gerend zijn als Nippertje haar niet tegengehouden had. Gelukkig kreeg hij hulp van Doppertje, want Wildra was nauwelijks tot bedaren te brengen. Furieus was ze! Ze zag hier en daar haar prachtig gevormde aardewerk liggen... Haar rode kleed hing in een verre struik. De tranen liepen over haar wangen.
"Wat denkt die lul wel" bracht ze stikkend in haar tranen uit.
"Heeft hij dan helemaal geen respect voor het onderkomen waarin een eerlijke vrouw haar brood verdient?"
Gelaten zakte ze op de grond. Nippertje ging naast haar zitten en sloeg een troostende arm om haar heen.
"We maken wel een nieuw onderkomen voor je, Wildra. Wacht maar eens af! Dat wordt nog mooier dan het oude, al zul je wel wat nieuw aardewerk moeten maken!"
Intussen was de man nog steeds aan het zoeken. Hij kwam gevaarlijk dicht bij het lab van Alwist! Nippertje hield zijn adem in. Het lab zat goed verscholen tussen de wortels van een robuuste lijsterbes, die zwaar was van de roodglanzende vruchten.
"Oh, daar is hij, gelukkig." hoorden ze hem zeggen. De man greep met zijn hand tussen de wortels!
"Hebbes!"zei hij al schouderophalend en Nippertje zag tot zijn grote schrik dat hij het door hem gevonden apparaat vasthield, dat ze naar Alwists Lab hadden gebracht. Zonder het ding verder goed te bekijken, veegde hij het schoon en stopte het in zijn broekzak.
Hij stofte zorgvuldig al het vuil van zijn broek. Daarna liep hij weer naar de vrouw toe, die zich inmiddels ook aangekleed had. Die vrouw leek ergens zeer kwaad over te zijn. Samen liepen ze weg van het kabouterdorp.
De kabouters stoven hun schuilplaatsen uit. Een jammerende Wildra raapte hier en daar stukjes aardewerk op en trok samen met Nippertje haar rode kleed uit de struik. Alwist kwam inmiddels helemaal verwilderd uit zijn lab gehinkt.
"Iemand heeft het apparaat gestolen! Mijn deur is vernield door een mensenhand! Hebben jullie dat gezien?"
"Hé jongens kijk eens!"
De stem kwam van Doppertje die met zijn rechterwijsvinger naar iets glimmends wees tussen de dichte begroeiing onder een hazelaar. Iedereen herkende het voorwerp waar hij naar wees. Het was net zo'n apparaat als Nippertje eerder had gevonden en tot verbazing van alle kabouters begon het te trillen, waardoor de omgeving van de hazelaar zachtjes meetrilde.
feedback van andere lezers- jbrouns
Dat is daar precies een parenclub, wel een gezond volkje zou ik zeggen.
Groetjes
lin: Heel gezond zelfs!! Groetjes terug, lin - togu_hang
heel leuk lin ... laat de rest maar komen ... spanning en erotiek ... perfecte combinatie niet?
groetjes
lin: Klopt helemaal en dat weet jij als beste! Bedankt voor je waardevolle feedback, lieve groet, lin - Henny
Weer genoten van dit deel. Tijd voor de wederopbouw.
lin: Nog heel eventjes wachten Henny! Fijn dat je kon genieten, gr lin - ERWEE
... en alles kan van vooraf beginnen ... *lol*
lin: Toch niet weer van vooraf aan he? Dat wordt vervelend. Ik heb iets anders in petto! Dank voor je reactie ERWEE, lieve groet, lin - muis
En op...naar het volgende:)
Nu zitten ze daar met twee zulke apparaten:)
groetjes
lin: Plus dat van Nippertje zelf.... ;) Dank je wel voor het bij blijven muis!
|
