Volg ons op facebook
|
< terug
een stukje dagboek (zoektocht naar erkenning)
Lieve Frederic,
Drie maanden zijn voorbij gegaan sinds 15 oktober 2007... Elke dag was je echter nog hier, in vele grote en kleine dingen. Jouw glimlach streelde nog steeds ons huisje, denkend aan jouw grappen en jouw grollen. Jouw liefde was me steeds nabij, mij jouw verwarmende woorden en de vele complimentjes herinnerend. Jouw begrip was nog steeds hier, wetende wat je zei en wat je dacht. Je bent er niet en toch nog zo hard wel.
Doorheen je aanwezigheid op duizenden manieren, mis ik toch het lichamelijke samenzijn. De gesprekken en de vragen die nu onbeantwoord blijven. De dagelijkse grappen die nu verschuild blijven in een eeuwige stilte. Het bed, nu veel te groot. De poesjes die jouw strelen missen. Jouw knuffels en jouw wijsheid. Jouw positiviteit... Ons huisje gekleurd door zoveel aangename levenswarmte mist de straling van jouw zijn.
Van vele dingen nam ik de voorbije drie maanden afstand (salsa dansen, frietjes gaan eten op vrijdagavond, gezellig boodschappen doen op zaterdagnamiddag, uitstapjes maken in het weekend, koffie drinken bij Meet en Peet). Het zijn dingen die ik even uit de weg ga, onaanvaardend dat ik ze niet meer kan beleven met jou. Het zijn dingen die mogelijk blijven voor mezelf, maar net zo bijzonder waren door jouw aanwezigheid. Jouw dood maakt al die mooie dingen net zo leeg. Ik zal proberen mijn leven zachtjes terug te openen. Geef me nog wat tijd... Ik doe mijn best! Zoals je zelf altijd tegen me zei, als ik me vragen stelde over het leven: "de tijd zal rust en raad brengen". Hier probeer ik in te blijven geloven! Ik wil de hoop en het geloof in de wereld niet helemaal opbergen, als ik zag hoeveel optimisme jou steeds bleef omringen!
Ik hoorde gisteren de spreuk 'het leven is niet eerlijk, maar de dood is nog oneerlijker'. Mijn lieve liefje, voor mij vormt dit de kern van de waarheid. Ik voel me soms het slachtoffer van jouw dood, maar jij bent diegene die niet meer leven kan! Jouw leven kende nog zoveel dromen... De niet te eindigen nacht kwam veel te vlug. Ik voel spijt in mijn hart, omdat ik weet dat jouw geluk werd weggeplukt bij jouw laatste ademhaling.
Ik heb me de laatste maanden misschien wat losgemaakt van jou, door te huilen in plaats van jouw glimlach verder te dragen. Er zijn problemen ontstaan die jij net wou voorkomen. We namen beslissingen en keuzes en deze worden niet altijd met respect verder gedragen. Ik besef echter meer en meer dat ik nog leef en jouw liefde in positiviteit moet verder dragen. Jij wist wat was en misschien was ik inderdaad te gevoelig in het verleden, mijn ogen beschermend voor de waarheid.
Steeds opnieuw gaf jij me het advies om de ballast van negativiteit van me af te werpen en ik beloof je dat ik dit vanaf nu nog harder zal proberen. De deurtjes van mijn hart blijven gesloten en enkel heel oprechte mensen zullen de code van deze geheime kluis nog vinden. Ik zal de deurtjes ook proberen te sluiten voor verdere tranen. Dit is jouw wens, daar ben ik zeker van! Dit wou je me ook al gedurende jouw leven duidelijk maken. Ook als jouw wensen niet altijd wordt gerealiseerd door anderen en pijn me overvalt, zal ik extra mijn best doen om mijn hart toch te verwarmen met onze oneindige liefde! Ik ben je nabij en wil je dit laten voelen, ook als je eenzaam bent door wat je misschien weet! Voel je niet eenzaam, altijd zal ik van je houden, niet verwijten voor het heden, maar met dankbaarheid voor het verleden!
Onze liefde sterft niet liefje, daarvoor is ze veel te groot! Gisteren, vandaag en ook morgen! Ik heb je lief en voor mij was en blijf je die ene persoon die mijn leven zo bijzonder maakte!
In mijn hart, mijn geest en mijn ziel ben je nog steeds die man die van mij een bijzondere vrouw heeft gemaakt! In mijn leven merk ik nu ook een sterkte, waarvan ik het gevoel heb dat jij me die biedt! Ik herken Frederic in mezelf!!! Ik geef niet op, wetende dat jij in mij geloofde en gelooft! Ik heb je lief, mijn lieve lief! Bedankt om er te zijn, elke dag opnieuw in zoveel kleine en grote dingen!
Financieel heb ik heel veel zorgen momenteel, maar onze liefde overbrugt die zorgen! Ik ben blij dat ik jou heb ontmoet en met zorg jouw ziel mag dragen!
Bepaalde mensen schieten met negatieve pijlen naar mijn hart, maar onze liefde is sterker dan het onbegrip! Ik ben blij dat jij hieromtrent jouw eigen keuzes reeds had gemaakt, zodat schuld en verwijten me nu niet definitief moeten raken! Ik kan mijn leven opnieuw sluiten voor diegene waarvoor jij al jouw leven had gesloten!
Ik zal leren loslaten en dit terwijl ik onze herinneringen heel dicht bij me houd!
Ik heb je lief, oneindig lief!
Jouw Liesje
feedback van andere lezers- JC
op het einde van de rit zijn dit soort herinneringen al wat ons rest, koester ze en wees blij dat je er nog nieuwe kunt gaan beleven.
pakkend en eerlijk geschreven, dat soort pure emoties maken de mens..
Liesje: Bedankt, omdat je de emoties weet te waarderen... dit steunt me wel! Veel liefs, Lies - tati
Mooie herinneringen om te koesteren. Sterkte in deze moeilijke periode Liesje. Ben ook effentjes gaan snuffelen op je website. :o)
Liesje: Lieve Tati,
bedankt voor het lezen en nog meer merci omdat je ook even mijn space hebt verkend. Schrijven is voor mij echt een uitlaatklep... een manier om Frederic nog bij me te houden!
Groetjes,
Lies - SabineLuypaert
Tatieken zegt het al, koesteren die herinnering, enkel niet vergeten dat jij ook nu leeft, maar je hebt eerst tijd nodig om te bekomen he, jezelf die tijd ook gunnen, (je zegt het zelf al in je derde laatste regel, dat is een mooi idee, ...knuffel
Liesje: Lieve Sabine,
Je blijft er staan... stil en zacht... aan de zijlijn om te steunen!
Er komt een dag dat ik mijn eigen leven terug open vouw
en leef zoals wordt gewild door hen die lief hebben! Nu moet ik nog even tolereren dat andere mensen mijn leven dirigeren!
Veel liefs,
Lies
|
