|
< terug
halve blind-date
Je sprak haar aan in wat men een marginaal café heet. Je was er verzeild voor de grap, om wanhopige mensen te observeren. Ze was klein, blond met absurd grote, bruine ogen. Ze kon de knappe hoofdrolspeelster zijn in een vrolijke tekenfilm over een schattige muizenfamilie. Hoger dan je schouders reikte ze niet. Ze had het over haar studies, over haar thesis, over haar liefdesgeschiedenis. Je luisterde en onthield alles. Wat ze zei, beviel je. Je vroeg: 'Heb je anders zin om donderdag iets te gaan doen?' Zij antwoordde: 'als je een goed voorstel hebt wel.' Je stelde een restaurant voor. Ze ging meteen akkoord. Daarop overhandigde ze haar kaartje. 'Ik heb het eigenlijk nog nooit aan iemand gegeven', zei ze er bij. 'En nu wel?', vroeg je verbaasd. 'Nu wel', knikte ze. Daarna vervoegde ze haar vriendinnen. Eén er van ging trouwen. Ze hielden een vrijgezellenfeestje. Je maat zei: 'Volgens mij zit het goed. Als jij niet naar haar kijkt, kijkt zij naar jou.' Je was blij, maar je wilde er toch niet te veel van verwachten. In het weekend smste je haar. Ze reageerde opgelucht toen bleek dat je haar naam onthouden had .Ze was alle openingszinnen beu gehoord. Van kerels die enkel over zichzelf konden lullen, had ze schoon genoeg. Je sprak concreter met haar af. Om half negen, bij de fontein op het bekende plein. Het restaurant was vlakbij.
Je hoopte dat ze niet zou afbellen. Dat deed ze niet. Ze stond bij de fontein. Al van ver was duidelijk dat ze haar best had gedaan om zich mooi te maken. Je gaf haar een kus op haar wang. Je had je niet vergist. Ze trok je aan. Je liet haar voor gaan. Bij het tafeltje met het bordje 'gereserveerd', ontspande ze. Je had haar niet meegetroond naar een armetierige tent, maar een poepchic geval was het ook niet. Je overhandigde haar de menukaart. Ze zei dat ze vegetariër was. Je vroeg of ze ook geen vis at. Ze meed zelfs eieren. Als je even van haar weg keek en je ogen dan terug op haar richtte, was het duidelijk dat ze je verwachtingsvol zat aan te gapen. Het oogcontact was optimaal. Om zulke grote ogen kon je moeilijk heen.
Ze wist zelf niet hoe ze er toekwam, maar ze vertelde over haar eetstoornissen. 'Je bent vast een perfectionist', zei je. Ze beaamde. Haar flirt met anorexia had een jaar aangesleept. Flirt was het woord niet. Ze zat al zo ver dat ze haaruitval kreeg. 's Nachts kon ze niet meer slapen. Hoe dat kwam, snapte ze niet precies. Je vroeg of ze gesproken had met een psycholoog. Die zag ze nog steeds. Ze vroeg zich af waarom ze jou dit allemaal vertelde. 'Het moet zijn dat ik je vertrouw', concludeerde ze.
Je ontleedde samen met haar jullie eerste ontmoeting. Ze had gedacht: vreselijk, straks denkt hij dat ik vaak in dit café kom. Ze wist niet meer precies hoe je er uitzag. Gelukkig had ze foto's van je gevonden op internet. Ze was nooit eerder uitgenodigd voor een restaurantbezoek. De meeste jongens wilden haar enkel een cola trakteren. Je reageerde verbaasd. Ze keek op haar klok. Je vroeg of ze door moest. Ze was verkouden, een beetje suf van de hoestsiroop. Morgen moest ze vroeg op. Maar ze bleef nog even, zei ze. Pijnlijke stiltes vielen er niet. Ze had het over de echtscheiding van haar ouders, over haar eerste jaar op kot, haar aanslepende depressie, die nu pas achter de rug was. Ze herhaalde dat ze niet begreep waarom ze dit allemaal vertelde. 'Hopelijk overhoort niemand ons gesprek', zei ze lachend. Ze begon te hoesten. Ze zat er mee verveeld. 'Je hebt nood aan meer codeďne', zei je. Ze lachte weer. De ober ruimde af. Je betaalde de rekening. Ze wandelde naar haar fiets. Drie keer herhaalde ze dat ze het zo gezellig gevonden had. Ze prees de locatie. Ze stapte mee naar jouw fiets. Daar vertelde ze in meer detail over haar verkoudheid. Uiteindelijk zei ze: 'Hoor mij bezig. Wat voor gekke dingen zeg ik allemaal?' Je nam afscheid, je moest een andere kant uit. Er volgde een afscheidskus. Tot slot verdraaide ze je woorden, eerder op de avond. Jij zei: 'je ziet er niet te mager uit'. Daar maakte zij van: 'je vindt mij dik.' Je ontkende. Je wenste haar goedenacht. Girl with issues, dacht je. Je reed weg. Ondanks de herfstkoude voelde je een aangename warmte. Je was verliefd. (WP)
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
weet je, onder dat ande stukje van je had ik het over een boek ;) (was fictieve titel hoor, misschoen schrijf ik hem ooit wel eens, maar eerlijk gezegd, kvind de title meer passen bij jouw stukjes (smile), ik heb alvast weer genoten --> hoe vrouwen denken en kneden'
pisatelj: ik geef toe dat het mijn favoriete thema is, ik dacht echt da ge t over een bestaand boek had. Schrijf het en ik koop het! - thomas
prachtig is deze! ik hoop op een vervolg!
pisatelj: dank u zeer!
|
