Volg ons op facebook
|
< terug
Een reisverslag uit Praag 1957 -2-
Donderdag, 19 juni 1957.
We vertrokken uit Melsbroek met een Sabenavliegtuig. Neef Jean kwam ons nog bezoeken en is ons vervolgens per auto gevolgd tot op het vliegplein, om ons vriendelijk uit te wuiven. In het centrale Sabena-gebouw hadden we reeds uitgebreid kennis kunnen maken met onze bovengenoemde medereizigers.
Het blijkt voor ons allen de eerste luchtdoop. De hemel is tamelijk bewolkt.
De sensatie van het opstijgen is niet zo angstwekkend als eerst gedacht. Alles lijkt sprookjesachtig vanuit de hoogte.
Hoe hoger wij stijgen, hoe meer wolken zich onder ons sluiten, tot er van de aardse grond niets meer te ontwaren valt. Het geluid doet nog het meest aan een sneltrein denken. Wanneer men naar buiten kijkt, lijkt het nochtans wel of men ter plaatse blijft. Onder ons hebben de wolken het aanschijn van een enorme ijszee gekregen, of van zo een landschap waarvan de duizenden toppen der sneeuwbergen, zich uitstrekken tot aan verre horizonten.
Een airhostess brengt kauwbonbons.
Ongeveer halverwege het vliegplan wordt een smakelijke koude schotel opgediend. Nooit had ik durven vermoeden dat ik eetlust zou kunnen hebben gezeten in de buik van een vliegtuig ergens duizenden meters boven de grond. Mijn maag kon niet rustiger zijn op dit ogenblik
Na een half uurtje vliegen wordt ons meegedeeld dat wij vliegen met een snelheid van meer dan 500 km per uur, dat besef voelt toch vreemd aan.
Nog een tijd later -het juiste uur is me ontglipt- verliest onze ijzeren vogel, langzaam hoogte; de velden worden terug zichtbaar en vervolgens herkenbaar. Waar bossen zijn lijkt het groen mos en overal liggen er rode stippen der dorpskommen. Vervolgens wordt alles dan veel duidelijker en groter. Het groen wordt dieper van kleur, de stippen worden huizen. Daar is Praag!
Met een zachte landing bereiken wij tenslotte onze bestemming na een twee uur durende vlucht. Na het uitstappen, wat weer een vreemde gewaarwording teweeg brengt, blijkt dat de bediende, belast met de controle der paspoorten, reeds verwittigd werd van onze komst. Hij verwijst mij stoicijns vriendelijk door naar het politiebureel.
Het schijnt nog helemaal niet zeker te zijn dat we Praag nog diezelfde dag uitgebreid zullen kunnen bezoeken.
Wij zullen er in ieder geval geen drama van maken, hoewel, elk van ons verlangt er vurig naar om Praag te zien. Tot onze grote vreugde wordt de Tsjechische vriendin van Renata, Héléna Bridgschankova aangekondigd. Zij zat reeds, verwittigd van onze komst, te wachten. -Héléna verbleef samen met Renata gedurende maanden in het concentratiekamp van Belzig en bleef met ons, na de bevrijding in tamelijke drukke briefwisseling.- Het weerzien is hartelijk en ik verheug mij op het feit dat ik in staat ben haar aldus eindelijk voor de eerste maal te ontmoeten.
Na eerst gezellig gegeten te hebben, nemen we de gelegenheid meteen te baat een weinig in de stad rond te lopen. Net zoals ik het mij had voorgesteld, wemelt het van het volk in de straten en waant men zich in een West-Europese stad. De etalages zijn goed verlicht en wat mij zeker voornamer lijkt, goed voorzien. Voor zover wij de prijzen kunnen vergelijken op basis van een minimumloon in onze beide landen, is de koopwaar niet te duur.
In de vooravond nemen wij even afscheid van Héléna, die ons vergezelde, om te gaan souperen. Naderhand zal ze ons komen ophalen en zullen wij een bezoek brengen aan het appartement dat zij onlangs betrok.
Het is ver na middernacht wanneer we terugkomen in het hotel en onze kamers opzoeken.
feedback van andere lezers- muis
Het weerzien is hartelijk en ik verheug mij in het feit=< verheugen op...
Dit wordt een prima verhaal Sabine:) Zoals je het vliegtuig bespreekt...net of ik er in zit:)
Benieuwd naar het vervolg:)
groetjes
SabineLuypaert: plezant he, zo oud tintje (smile) foutje is aangepast (zoen) merciekes he - ivo
een echt sfeervol reisverslag zoals het in die dagen ook was .. mooi haast zoals Televox - het nieuws dat in de cinema werd gedraaid ...
SabineLuypaert: ooh wat een zalige reactie (smile) Televox, je werpt nog oude beelden boven, dank je, dank je - ERWEE
Geslaagd eerste deel. Wordt leuk om volgen.
Onder ons hebben de wolken aanschijn van een enorme ijszee gekregen, => Onder ons hebben de wolken HET aanschijn van een enorme ijszee gekregen, ...
SabineLuypaert: groot mercielkes (smile) en de het is toegepast, al bedankt voor 't willen volgen he - Mistaker
Heerlijk sfeervol.
Greta xx
SabineLuypaert: (smile) heel dank je wel om te genieten - Victoria
tot er van de aardse grond, niets meer ...: daar hoeft geen komma te staan
tof verhaal, Sabine
SabineLuypaert: kommaken met plezier weggesnoept, heel dank je wel - Henny
Ik wacht af wat het vervolg ons komt brengen. Het begin is goed. :-d
SabineLuypaert: kopmt gelijk nog een stukske aan zie, dank je Henny
|
