Volg ons op facebook
|
< terug
biechtelijke moord
Kilte was niet het goede woord voor de sfeer die plots was neergedaald. Wat het juiste woord wel was, kon Naomi niet zeggen, maar de koude rilling langs haar rug, die tot op haar botten door drong, was behalve misselijkmakend ook benauwend. Alsof het haar hart wilde verkleuren in de verdoemde kleur van het duister.
Ze liet haar ogen op de priester vallen, die met open ogen naar de hemel keek, tenmidden van de groter wordende plas bloed. Nog smekend om Gods hulp tussen de derde en de vierde slag.
Haar handen begonnen te trillen en de kandelaar viel met een bons op de vloer.
'Dus jij wilt biechten?' vulde onverwachts een onbekende stem, de echoende stilte in de kerk, die de vallende kandelaar achtergelaten had.
Als gestoken door een wesp maakte Naomi zich los van de plek des onheils en haar blik vloog door de kerk heen. Op zoek naar een lichaam achter de stem. Maar nergens was een lichaam.
Haar al zo bonkende hart, klopte nu zo hard dat er geen onderscheid meer was tussen het begin van de klop en het eindigen van de klop. Als ingedrukte bel bleef het in werking.
'Dit is geen hoofdzonde meer,' sprak dezelfde stem, 'Maar een doodzonde.'
'Wie bent u...' kraste Naomi in volle paniek. Weer gleden haar ogen door de kerk heen.
'Ik?' De stem lachte. Lachte donker en beangstigend, 'Ik ben de schaduw. De Alfa en de Omega in de dominerende schuld die jouw leven zal gaan beheersen.'
'Dom - dom meisje,' vervolgde de stem minzaam, 'Je was uitverkorene. Hij... Hij koos je.'
Naomi voelde haar lichaam verstijven en ze was niet meer in staat nog één pas te verzetten of een geluid uit haar keel te krijgen.
'Aan hem moest jij je maagdelijkheid verliezen,' schreeuwde de stem door de kerk heen, 'Kijk wat je hebt gedaan! KIJK!'
Het bloed naast de priester begon te borrelen en nog nooit in haar leven had Naomi zoveel angst gevoeld. Ze wilde loskomen. Wegrennen. Ja, ze wilde zelfs schreeuwen, maar ze deed het niet. Ze staarde vol ongeloof naar het bloed wat als een 'flubber' vorm probeerde aan te nemen en zich herenigde met de stem.
'Dom - Dom meisje!' De gedaante schudde de vorm van zijn bestaan en bloedspetters verfden de kale banken in de kerk.
'Dom, ongelovig kind - Je hebt de keten verbroken. Sterven zul je!'
'Nee... NEEE.' Naomi begon heftig haar hoofd te schudden, maar zich los maken van de plaats des onheils lukte haar niet.
'Ren maar kind,' hoonde de gedaante, 'vlucht maar voor je leven - Het is toch zinloos. Bloedvlekken sieren allang je lichaam... De schuld heeft bezit van je genomen. Dom - Dom kind!'
De gedaante zweefde op haar af en Naomi gaf zich over aan de golf van misselijkheid.
'En dat is één' zong de gedaante. Het zakte lager, zodat Naomi, die voorovergebogen stond niet om de gedaante heen kon.
'Nog tweemaal zal de haan kraaien voor jij mij het ja-woord zal geven.'
'Het ja-woord?' krijste Naomi die met moeite overeind kwam.
'Het ja-woord ja' beaamde de gedaante.
'NOOIT!' In één beweging had Naomi de kandelaar weer in haar handen en vol emotie smeet ze hem dwars door het gedaante heen. Ontelbare spetters vlogen in het rond, maar slinken deed de gedaante niet.
'En dat is twee.', zong de gedaante.
'Rot op! ROT OP' krijste Naomi buiten zichzelf. Ze begon wilde om haar heen te slaan en maakte zich eindelijk los van de plaats waar ze aangelijmt had geleken.
'LAAT ME MET RUST... ding!' Ze stoof af op de openstaande kerkdeuren. Weg van de nachtmerrie. Weg!
Ze rende.
Rende nog harder. De opening werd groter en het zonlicht leek haar te willlen grijpen.
'En dat is drie... Kukeleku!' Een harde klap deed haar op de straat belanden.
Een autodeur vloog open. Hakken tikten de laatste secondes weg.
Bloed gleed naar putje om zich te mengen met de gedaante die vol smacht lag te wachten.
Een zwart huwelijk werd gesloten.
feedback van andere lezers- jbrouns
Mysterieus, luguber, sinister, zwart, onheilspellend, YEAH, I like it! Voor mij mag er een vervolg op komen hoor.
Groetjes
yrsa: Allereerst ontzettend bedankt voor je fb :-) Ik ben echt blij dat je het goed vond.
Ik denk niet dat er een vervolg opkomt... hoewel ik misschien nog wel een keer in dit genre wil gaan schrijven.
thnx jbrouns
groetjes xx - ivo
heel luguber maar daarom niet minder mooi hoor ... knap hoe je die gevoelens weet te verwoorden ...
yrsa: dank je wel ivo voor je lezen en fijne fb weer :-)
groetjes xx - lief
wie of wat was dat yrsa,
je maakt me nieuwsgierig
liefsxxx
yrsa: Om heel eerlijk te zijn was het gewoon een probeersel :-) Het lububere in gedichten bevalt me aardig en ik wilde het graag eens in een verhaal proberen.
Het is een soort mengeling van schuldgevoel wat bij blijft na een (soms niet gemeende) daad, een stukje schizofrenie en een stukje bezetenheid van de duivel.
Geen idee of mijn uitleg ergens op slaat of dat het je wijzer maakt... (als ik het zo terug lees, vrees ik voor een aanmelding :-))
Thnxx lief, voor het lezen en je fb :-) - muis
Brrrr... Horror, thriller...de spanning is te snijden met een machtige climax... Een zwart huwelijk...
Enorm graag gelezen met bibberende hand:)
Groetjes
yrsa: dank je wel muis :-) Je fb doet me echt goed! Ik wist niet goed of dat genre me wel lag... ik vond het in elk geval wel heel erg leuk om te proberen... Ga spoedig nog eens een keer een poging wagen :-)
Groetjes xx - Togu_hang
wow yrsa ....je poging is meer dan geslaagd ... dit is een genre dat je zeker ligt. verder doen zou ik zeggen.
groetjes
yrsa: Hey!
Ik ga snel nog een poging wagen, want ik vond het erg leuk om te doen..
dank je togu hang... ik ben echt heel erg blij me je fb :-)
groetjes xx - ERWEE
Eens met de collega's!
Paar tips:
er staat ergens Alfa & omega => Omega
bij verbale zinnen bvb het volgende systeem gebruiken qua leestekens:
'En dat is twee' zong de gedaante. => 'En dat is twee.', zong de gedaante.
&
'Dus jij wilt biechten?', vulde onverwachts ...
maw een komma na het sluitingshaakje
yrsa: Dank je wel voor de waardevolle tips. Daar kan ik echt iets mee.
Ik probeer er in het vervolg goed op te letten, vooral omdat ik altijd maar wat deed met die leestekens. (ik wist het nl nooit zeker)
GRoetjes xx
|
