|
< terug
*Clandestien* - 5. nu niet ...
De toren van de kerkklok sloeg. Werktuigelijk telde ze de slagen: één, twee, drie. Dan hield het op. Ze keek het kind aan.
- Je bent een uur te vroeg thuis. Het is pas drie.
- We gingen met de klas naar de kerk. We moesten een bloem brengen naar Jezus aan het kruis. We kwamen hier gewoon voorbij. Toen ben ik maar binnengekomen.
- En de juf? Wat zei de juf daarvan?
- De juf heeft niets gemerkt.
Ze kon haar glimlach niet onderdrukken. Dan zag ze dat het kind een witte roos in de hand hield. De witte roos voor Jezus. Ze wees er vragend naar.
- De roos geef ik aan jou. Waarom hebben ze hem aan dat kruis genageld?
- Heeft de juf je dat dan niet verteld?
- Ze heeft het hele verhaal verteld. Maar ze zei niet waarom. Ik denk dat ze het zelf niet weet.
- Eigenlijk heeft hij dat zelf gewild.
- Wat?
- Hij heeft ervoor gekozen.
- Waarom?
- Omdat dat was wat hij moest doen.
- Waarom dan toch, waarom moest hij dat doen?
- Gewoon omdat het zo moest zijn, Rientje. Soms gaan de dingen zoals ze moeten gaan. Daar houdt waarom op.
- Voor mij houdt waarom nooit op. Dus hij wou aan dat kruis?
- Ja. Zie je het al voor je? Ze nemen je gevangen om je te doden. En dan zeg je gewoon: Je kunt mij mijn leven niet afnemen. Ik geef het zelf, vrijwillig.
- Ja, toen werden ze zeker nog bozer.
- Ja! In feite heeft hij toch gewonnen. Ze kunnen hem niet doden tegen zijn wil. Ze kunnen hem gewoon niet klein krijgen.
- Neen. Vandaag is het dus eigenlijk een feest. Goede vrijdag is een feest. Zullen we een feestje bouwen?
- Ja, we halen straks de winkel leeg.
- Helemaal! ... Maar waarom wilden ze hem dan doden? Had hij hen soms pijn gedaan?
- In zekere zin wel.
- Wat heeft hij dan gedaan? Dat heeft de juf ons ook niet verteld.
- Hij vertelde hun de waarheid.
Rien trok haar wenkbrauwen op.
- Dat begrijp ik niet. De waarheid zeggen is toch goed?
- Soms maakt de waarheid mensen boos. Als ze het niet willen horen.
- De waarheid niet willen horen? Hoe kan dat nu?
De onschuld van het kind scheen zachtjes in de kamer. Twee oogjes die zo graag wilden zien keken haar vragend aan.
- Hoor jij altijd zo graag de waarheid?
Ze knikte beslist.
- En als ik je nu zeg dat ik op een dag dood zal gaan en dat je dan alleen zult zijn, omdat je geen familie hebt? Of dat jij eerder dood zult gaan en mij dan oud en verdrietig achterlaten zult?
Het kind zweeg.
- Dat is de waarheid. Op een dag zal één van ons sterven.
Ze bleef zwijgen, verontwaardigd.
- Als ik dat steeds maar blijf herhalen, word jij dan niet boos op mij?
Ze liet haar hoofdje hangen.
- Het is nochtans de waarheid.
Rien keerde zich traag naar haar toe en sloeg haar armpjes om haar lijf. Warm tegen ijskoud. Vers vel tegen gevoelloos bot. Melkwit tegen lijkwit. Genegenheid beantwoord met ongenaakbaarheid. Ze duwde het kind weg en knoopte haar bloes weer vast. Rien voelde zich vast afgewezen. Andermaal. Natte vragende oogjes keken haar bijna smekend aan.
- Nu niet, zei ze verontschuldigend.
Nu niet, het eeuwige nu niet van de ontmaagde vrouw. Het nu niet dat niet meer betekent. Nooit meer voor haar part.
feedback van andere lezers- commissarisV
Goed, maar er komt te weinig vaart in het verhaal.De hoofdfiguur blijft steken in dezelfde geestestoestand. Maar misschien was dat juist de bedoeling??
Vansion: Euhm. Het moet eerst duidelijk zijn hoe vast ze zit voor evolutie voelbaar wordt he. - Jean_Loeckx
Na " Ze knikte beslist." vind ik het een beetje verwarrend wie dan het woord neemt.
Dialogen, een vak apart vind ik. En je doet het prima.
Toch vind ik de alinea net vóór de laatste repliek beter dan heel de rits.
gg
PS
Jij dacht dat ik meer een "clandestien"-lezer ben dan een "rdx"-er,
maar het is niet zo hoor, integendeel.
Ik vind dat je je hier precies nog niet echt goed in je vel voelt.
Je boodschap glijdt niet goed door je woorden heen.
Ik weet het niet.
Vansion: Dit manuscript is te krampachtig geschreven. Onrijp. Door het oude meisje dat ik nu gelukkig niet meer ben. - nino_de_pino
Mijn nichtje is gisteren geboren, hoe oud moet ze zijn om dit te lezen,
hoe veel kind? Heel mooi! Nochtans.. is wat ouwelijk en vormelijk,
dat kan de bedoeling zijn.
Groeten van nino.
Vansion: De ik-persoon moet nog 'evolueren' ... Dat manuscript is niet echt goed, vind ik zelf ...
Kus voor je ongerepte nichtje.
Doe mij een lol en lees eens de eerste helft van 'Magdalena'. - geertje
als op zichzelf staand verhaal heel mooi.
maar zo in en in en in- droevig.
ik denk dan vooral aan het kind...
geertje
Vansion: ja. gelukkig maar een verhaal. spijtig genoeg realistisch. - drebddronefish
Eeen interessant concept om de dialoog met jezelf aan te gaan, ik moet zeggen dat deze stukjes makkelijker lezen op het scherm dan RDX
Vansion: dialogen met jezelf eindigen zo vaak in hersenschimmen. veel in dit manuscript heb ik te danken aan gekke gesprekjes met mijn zoontje.
|
