|
< terug
Jiepie, ik heb de hoofdrol in een sprookje!
De grote mensen maakten zich zoveel zorgen. Ze zochten reeds drie maanden naar hun lieve Liesje, maar ze vonden niet wat ze zochten. Als ze Liesje zagen, dan merkten ze alleen een diepe stilte op. Hun sociale meisje leefde geïsoleerd en zo hadden ze haar nog nooit gekend. Ze misten haar grappen en haar vreugde. Ze hunkerden naar het meisje dat ooit was en konden alleen maar denken dat Liesje nu wel heel erg ziek was.
Liesje koos er reeds drie maanden voor om te vluchten van alles om zich heen. Klein van hart en vol gevoelens, koesterde ze de geborgenheid van haar eigen cocoontje. Verstopt onder de donsdekens en enkel dichtbij haar mooie dromen. Laat die vieze, stoute wereld maar even gek zijn en dit zonder mij. Ik ben hier goed en niemand kan mij pakken, ook de stoute wolf niet. Drie maanden geleden was die stoute wolf in haar leven gewandeld en ze wilde er echt geen kennis mee maken. Hij had veel te grote tanden en oma had ooit verteld dat wolven kleine kindjes kunnen opeten.
De grote mensen gingen eindeloos op zoek naar goede medicijnen. De beste dokter kwam langs en de moraalpriester kwam getuigen hoe mooi die boze wereld wel niet was. Liesje luisterde echter niet. Ik ben lekker slimmer, dacht ze bij zichzelf.
Op een bepaalde dag besloten enkele grote mensen om de goede vrienden van Liesje eens allemaal uit te nodigen, want ze dachten dat het einde bijna nabij was. Liesje lag verstopt onder het donsdeken en wilde eigenlijk verder slapen. Toch kwam haar hoofdje stiekem boven het dons tevoorschijn. Hé, de grote boze wolf leek plots verdwenen. Die was toch net nog in haar kamer? Nee, die is er niet meer. Liesje kijkt nog eens rond... heel stil... Iedereen stond daar precies zo gek te wezen. Toen sprongen al haar spontane vrienden zomaar op bed. Tijd voor een groepsknuffel, klonk het in koor! Er werd geknuffeld en geknuffeld! Niemand had ooit durven dromen dat Liesje enkel het medicijn der vriendschap nodig had!
Even keek Liesje toch haar vrienden paniekerig aan. Waar is de boze wolf, vroeg ze stilletjes. Haar beste vriendin begon te giechelen en vertelde dat ze de boze wolf in de kleerkast hadden opgesloten. Ze zouden ook morgen met hem naar de tandarts gaan, zodat die tanden van hem niet meer konden bijten.
Een dag later stapte Liesje het leven opnieuw op kousenvoetjes binnen. De zon deed pijn aan haar ogen en de drukte overweldigde haar. Bij elke pas voelde ze echter dat iemand haar omarmde en ze wist dat ze verder moest gaan.
Vaarwel donsdeken!
Vaarwel stoute wolf!
Kiekeboe, hier ben ik weer, sprak Liesje! Zo kenden ze haar terug... Nog elke dag vroeg Liesje naar een vriendschapsknuffel, maar ze wist dat ze terug wou leven in de wereld om haar heen!
feedback van andere lezers- bielieke
Goed dat Liesje terug is. Dat ze maar vaak genoeg om een knuffel vraagt, zodat haar cocoontje open blijft.
Geluk kom je niet tegen, je kan het onmogelijk zoeken, maar je vindt het meestal, heel onverwacht, in kleine dingen. Lili
Liesje: Lieve Lili,
Ik probeer om terug te komen en mijn cocoontje niet af te sluiten. Soms lukt me dit, soms ook helemaal niet. Dag per dag. Ik weet dat geluk inderdaad in kleine en onverwachte dingen schuilt!
Heel veel liefs,
Liesje - jbrouns
Tof sprookje, mag voor mij wat langer zijn. En gaat het nog altijd goed met Liesje?
'het meisje wat ooit' -> 'het meisje DAT ooit'.
'niemand kan mijn pakken' -> 'MIJ'.
Groetjes
Liesje: Lieve Jbrouns, bedankt voor het zo aandachtig lezen... ik heb de schrijffouten aangepakt... Hoe het gaat met mezelf? Dag per dag... de ene dag slaag ik erin om door het leven te stappen. De andere dag kruip ik door het leven. Dag per dag... Hopelijk gaat alles met jou goed!
Groetjes,
Lies - ERWEE
Best wel leuk geschreven.
§4 Hé, de grote *boos* wolf leek plots verdwenen => boze wolf
Liesje: foutje verbeterd :-)
Bedankt voor de 'uitstekende' beoordeling!
Groetjes,
Lies
|
