writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Wind Vertragen

door CaptainNorth

Wind vertragen, door je adem in te houden.

Vertel me eens wat…
Hoe bijvoorbeeld kun je wind vertragen door je adem in te houden?
Het moet mogelijk zijn denk ik zo. Het heeft niets te maken met het aantal die de adem inhoudt. Noch heeft 't iets te maken met de persoon in kwestie. Hoe die adem ruikt - of net niet - heeft er fundamenteel ook niets mee te zien. Adem zie je niet. Of toch, als het heel koud is zie je ademzuchten. Bij 't uitblazen.
Dan, bij dat uitblazen vertraag je, heel kortstondig en onzichtbaar, de wind. Een klein beetje. Niet zo, als je diezelfde adem inhoudt, op 't moment dat de wind voor je
neus huis houdt.
En toch zou het mooi zijn als 't lukken zou.
Stel je maar eens voor, je rijdt op je fiets.
Is er wind, dan spant 't erom.
Gaat hij met je mee dan zijn we beiden tevreden.
Mijn enthousiasme groeit gelijkopgaand met dat van de grote Blazer. Hij blijft er -vooral in de winter - eerder koel bij.
Wat kan het hem schelen waar ik heen ga.
Als hij echter andere plannen heeft dan jij op je ijzeren ros,
dan sta je even stil bij het fenomeen 'wind'.
Die wind is mij niet goed gezind denk je dan.
Je komt haast niet meer vooruit. Adem in, adem uit. Je gaat staan op die trappers, alles eruit persen… De tegenstand is echter overweldigend.

Wat zou 't machtig zijn, al was 't maar voor een omwenteling of zeven, de wind even wat te kunnen vertragen door je adem in te houden.
Je probeert er ook tussen te rijden.
Tussen al die windekinderen. Ja, er is één grote wind, de Opperblazer als het ware, en er zijn windekinderen, die komen aangesneld van tussen de huizen, uit spelonken, gapende vlakten. Alhoewel, er zijn zo enkele van die trekgaten tegenaan de zeedijk, dat zijn geen kinderen meer, dat zijn niets of niemand ontziende pubers. 't Is al niet meer om te spelen als die het niet op je begrepen hebben en haaks op jouw doelstellingen gaan waaien.

Wind waait. Waaien.
Lucht verplaatsen door één te worden met de lucht.
De luchtverplaatsing op zich.
Wel degelijk.
En dan, hou jij je adem in en houdt 't even op.
Althans, 't waait wat trager. Zichtbaarder, logger, minder gezwind die wind.
Jijzelf des te meer op dat moment.


W o e o e oe oeoee ssssssss s j,



van windkracht tien naar drie of zo…
Mooi zou dat zijn. Met ingehouden adem,
in vlagen de wind vertragen. Ik zou 't willen proberen.
Nu meteen. Misschien lukt 't wel.
't Kan. Daar ben ik overtuigd en zeker van.
En is 't niet nu. Dan zo meteen. In m'n droom. Een winddroom.
Room wind je niet op, die klop je. Klop, klop, klop… en de slagroom is er.
Met taart en al heeft het enkel nog een kers nodig.
Windkers, of is het tuinkers. In een kersentuin, daar is de wind te harden.
In de kiem gesmoord door bomen en pitten en zo.
Ik ga slapen. Pitten. Wacht, even uitademen, en een scheet laten, flatuleren.
Om je eigen winden moet je geven. Ze zijn van jou. Beter een wind dan stront.
Daar kun je enkel in trappen, of er met je fiets over rijden.
Vies is dat. Stront aan je band. Bah. En vergeet 't maar dat je 't eraf blazen kunt, daar is zo'n smurrie te kleverig en te hardnekkig voor. En 't stinkt. Een wind is vluchtig.
Rap gepasseerd. Zoals ik, op m'n fiets met wind mee. In m'n rug. Dan ga ik.
Echt wel vlug, zonder nadenken gedragen door die aardse ademstoot.

En daar vertel je me zoiets. Hoe meer je iets uitvergroot, hoe minder je ervan geniet.

Ik weet niet of je ermee vertrouwd bent maar wat ik gisteren hoorde was…'t meest intense wat je bij vlagen van wind horen kunt…
Tweeëntwintig minuten lang - of iets daaromtrent - heb ik m'n adem ingehouden
en geluisterd.


Eerst het geluid van stille wind, dan als een zwaluw vol gratie en geruisloze sier: Windstilte.

En dan, het ultieme : het geluid van Windstilte. Zo stil. Ademloos, in, uit, in,

Uitgewaaid.

 

feedback van andere lezers

  • Vansion
    Ach. Misschien is dit het ergste van 'in het binnenland' wonen.
    Hier is nooit échte wind.
    Behalve mijn eigen windjes. Wiet. Wiet. Helemaal gratwiet. (Toegegeven: uitvergroot)

    CaptainNorth: .... Wel, wat ik erover schrijf zegt alles hé... soms is het zo, inderdaad... wind in de rug...

    Maar nu wil ik eigenlijk de LENTE!
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .