Volg ons op facebook
|
< terug
Nonchalance (3/3)
......////
Nadat de rollenspeler, vanuit zijn dagelijkse ervaring als actieve politieman, de nodige tips gaf voor de aftasting, liet de instructeur de aspiranten naar huis gaan. Voldoende stof om over na te denken, dacht hij nog zo bij zichzelf.
Toen hij in zijn oude peugeot naar huis reed mijmerde hij over vervlogen tijden. Vandaag krijgen die jonge flikken een degelijke opleiding. Alles wordt belicht, zowel het fysische en het psychische, als het theoretische als het praktische. Het omgaan met mensen op een zachte onderhoudende manier bij slachtofferhulp of op een kordate manier bij arrestaties. Alles wordt bekeken en naar voor gebracht, alles wordt geoefend.
Vroeger, dacht de man bij zichzelf, vroeger moesten wij dat allemaal leren met schade en schande.
Na de politieopleiding, hup onmiddellijk de straat op en … doe maar. Je bent flik, je hebt de theoretische kennis, en vertrekken maar, was de enige boodschap. De oude rotten in het vak leerden de jonge veulens om te gaan met mensen en situaties. Nu kan dat niet meer omdat de ervaren kerels binnendienst hebben en hun ervaring niet meer kunnen, of moet je zeggen willen, doorgeven. Wie weet het?
Zelf had hij als jonge politieman de achteloosheid gehad om bij een arrestatie een kerel niet goed af te tasten. Bij diens overbrenging naar het bureel trok de jonge Rus, die door hen gearresteerd was na een overval op een gokkantoor, een pistool en bedreigde er een collega mee. Plots ging er een schot af en werd de nek van zijn collega doorboord door een kogel.
De instructeur herinnerde zich nog goed wat er dan volgde. Het is en blijft een film die hem tot de dood zal blijven achtervolgen.
Zonder dralen stampte hij op de rem waardoor de Rus tussen de twee voorzetels naar voor schoof, hoofd vooruit. Nog voor deze laatste het besefte zat zijn nek in een wurgklem, zijn gewapende hand in de vuist van de, toen nog jonge, politieagent en liet deze crimineel het wapen vallen.
Met de macht der wanhoop, onder druk van de adrenaline die in zijn bloed werd gepompt, sleurde de instructeur de man uit de auto en deed hem de boeien aan, op de rug, zoals het in de boeken stond vermeld bij weerspannige arrestanten.
Zijn toenmalig maatje zat nog steeds op de passagierszetel en hield met beide handen zijn hals vast. Het helrode bloed sijpelde tussen zijn vingers op zijn uniformhemd. Zijn gezicht zag zo wit als een onbeschreven blad papier, zijn ogen echter spraken boekdelen en schreeuwden om hulp.
De opgeroepen ziekenbroeders verzorgden hem en brachten hem naar het ziekenhuis. Als vastgenageld aan de grond zat de instructeur, met zijn rug tegen de wagen, eindeloos voor zich uit te turen. Hoe kon ik toch zo onzorgvuldig zijn, dacht hij bij zichzelf.
Zijn maatje genas zonder al te veel miserie en beiden werden nog betere vrienden dan voorheen. "Nonchalance" stond niet meer in hun handboek. Het was er met een dikke vette zwarte streep uit verwijderd.
Tot voor enkele jaren nog, werd er nog wel eens gelachen met "het schot in de keel", een uitdrukking die in vele Vlaamse provincies als uitdrukking wordt gebruikt voor een bepaalde verwachting die niet uitkomt door één of andere tegenslag.
Bij zijn thuiskomst kwamen de kleinkinderen op hem toegelopen. Dikke knuffels en even dollen waren bijna dagelijkse verplichtingen. Met hun wijsvingertjes vooruit gestoken en hun duimpjes rechtop waarbij ze pang, pang riepen, bootsten ze na wat ze op de televisie zagen. "Ach" dacht de man, "ze weten niet beter", laat ze maar.
Toen hij later die avond zijn wedervaren van de dag aan zijn vrouwtje vertelde, merkte deze droogjes op dat zijn huidig werk als een lichtboei in de duisternis van de politieopleiding moet gezien worden. Iets wat hij als "ouwe rakker" nooit heeft kunnen gebruiken. Het woord "ouwe" negerend nam hij zich voor om bij de volgende oefening het verhaal van zijn collega-vriend te vertellen in de hoop ze een les in het politieleven mee te geven en als een lichtboei te blijven schijnen.
feedback van andere lezers- muis
Weerom een prachtstuk, het geheel is boeiend. Er is niets te veel aan info en ook niet te weinig in geschreven. De opbouw is goed en het verhaal is duidelijk. Je hebt een doel gesteld en dat doel heb je m.i. bereikt.
Bij deze wil ik even de kans met beide handen grijpen om het volgende te schrijven. Mijn persoonlijke visie naar agenten toe.
Ik heb de indruk, zoals je in dit stuk beschrijft, dat de jongere generatie agenten wel opleiding krijgen over 'volgens het boekje te handelen', maar bij jonge agenten ontbreekt soms de 'menselijkheid', communicatie, gezond verstand (als ik het zo mag uitdrukken). Ik zou u minstens twee verhalen kunnen vertellen die een beetje over de schreef zijn. Niet dat de 'daders' (jonge fietsers die een overtreding hebben begaan voor de eerste keer) volledig in hun recht zijn, maar de manier waarop alles afgehandeld werd. In tegenstelling tot welke ervaringen ik gehad heb met agenten in mijn jeugdig leven.
Dit moest ik toch even kwijt:):) Mijn excuses.:)
Dus, goed verhaal, graag gelezen en ik verwacht meer:)
groetjes
elpe: Geen excuses nodig & bedankt voor de commentaar. De basis opleiding is samengesteld uit verschillende modules. In alle modules, met rollenspelen, worden steeds een aantal criteria bekeken die dan als "punten" voor dagelijks werk worden aangegeven. In elke module staat o.a. communicatie & het inschatten van de situatie ingecalculeerd. Laat me er dan nog even vlug bijvertellen dat dit maar een klein deel is van de basisopleiding van agenten en inspecteurs.
Groetjes - tessy
Moet vreselijk geweest zijn voor de jonge agent die zijn collega ongewild in gevaar bracht.
Maar waarschijnlijk een levensles die nooit meer vergeten werd.
Knap geschreven, jammer dat je nog zo weinig verhalen schrijft, je bent er goed in.
elpe: inderdaad..en dat van die verhalen ..ja met periodes schrijf ik ..als de muze niet slaapt..
bedankt
|
