Volg ons op facebook
|
< terug
Denk eens aan elkaar.
Snappen jullie deze wereld nog? Ik niet meer. Het lijkt alsof de mensen steeds minder met elkaar kunnen opschieten, niemand besteedt nog aandacht aan zijn medemens, denkt enkel nog aan zichzelf, is zo vlug gefrustreerd en heeft op alles en nog wat kritiek en commentaar.
De fout daarvoor ligt voor een groot deel in het feit dat we geen moeite meer doen om naar de anderen te luisteren, laat staan een helpende hand te bieden.
Toch vind ik dat het gevoel om iemand te helpen, een troostend woord, echt niet zoveel moeite hoeft te kosten en al helemaal niet veel tijd. Want wat is uiteindelijk een mensenleven; "een tel in het oneindige", "een zucht in het heelal". Laten we die korte tijd dan nuttig en liefdevol gebruiken om er te zijn voor elkaar, om af en toe eens aan een ander te denken, gewoon, om elkaar te begrijpen en daar dan wat moois mee doen.
Er is nog heel wat liefde in deze wereld, heus wel. Ik weet dat er zijn die zonder nadenken of stil bij te staan, alles ervoor over hebben om anderen te helpen en zichzelf daarbij volledig wegcijferen. Dun gezaaid, maar ze zijn er!
Genegenheid voor elkaar opbrengen, begripvol zijn, elkaar leren vergeven, ieder zijn mening laten zeggen. Ik weet het, het lijkt allemaal makkelijk, maar in de praktijk gaat zoiets niet vanzelf. Je moet eraan werken en tijd instoppen, wat voor velen in het jachtige leven dat we leiden, helemaal niet zo evident blijkt te zijn.
Maar sta er dan eens bij stil hoe vluchtig ons leven wel is. Op een dag hebben we misschien zelf nood aan enig begrip van onze naasten. Willen we ook een troostend woord horen of hebben we al eens een schouder nodig om op uit te huilen, en dan hoop je toch ook dat er iemand in de buurt is die dit voor jou wil opbrengen.
Als iedereen eens diep in zijn hart kijkt is daar ergens een plekje waar liefde geborgen zit. Je hoeft die niet op te sparen, want er is genoeg om te geven, ze is gewoon onuitputtelijk. Het is alleen een kwestie van ze te gebruiken, want, wat je schenkt krijg je soms duizendmaal mooier terug en dat is waar het allemaal om zou moeten draaien.
Je kan wel stellen, dit is allemaal mooi, maar vlugger gezegd dan gedaan. Ik weet ook van mijzelf dat ik soms in de fout ga en gewoon egoïstisch ben door alleen aan mezelf te denken. Ik realiseer me dat soms maar al te goed en probeer me dan ook voor te nemen zoiets in de toekomst niet meer te laten gebeuren, er meer aan te denken, maar ik besef dat het onvermijdelijk is dat we af en toe in dezelfde fouten hervallen. Zo zit de mens nu eenmaal in elkaar. Eerst onszelf, en daarna pas de anderen.
Liefde geven kan volgens mij als je in rust bent met jezelf, in harmonie met je vrienden en vooral je familie, wat ook al niet zo éénvoudig is. Vergeet het gekibbel eens en alles zal een stuk eenvoudiger verlopen, ook voor jezelf. Weten dat iemand om je geeft (zonder voorwaarden) is een heerlijk gevoel, een gevoel dat men zeker moet beantwoorden met evenveel genegenheid en warmte. Het is misschien een utopie, maar beeld je eens in hoe de wereld er dan uit zou zien met zoveel minder verdriet, haat, nijd, afgunst en veel meer liefde en affectie voor elkaar, zonder vooroordelen, zonder eisen.
Velen zullen nu denken, leef jij maar verder in dromen, zoiets gebeurt toch nooit. Ook dat besef ik maar al te goed, men kan heus niet verwachten dat van de ene op de andere dag er een heel nieuwe orde zou ontstaan met alleen maar vredelievende, in harmonie samenlevende mensen. Begin eerst met jezelf, kom met jezelf tot rust, schenk liefde aan je gezin, je kinderen. Wees begripvol voor elkaar, staar je niet blind op de kleine fouten van een ander. Als we daar al zouden in slagen, bevinden we ons al een heel stuk op de goeie weg en zou het een kleine stap zijn om dat gevoel door te drukken naar je omgeving toe.
Kijk dus eens om je heen. Is er ergens iemand in je buurt die wat steun kan gebruiken, een troostend woord. Een zieke waarvoor je al eens een boodschap zou kunnen doen of er gewoon een praatje mee maken in plaats van te mijden.
Een vriendelijke goedendag of een kleine glimlach kunnen al wonderen doen en wees ervan overtuigd dat je die op een dag wel weer terugkrijgt.
Denk aan een ander en ooit wordt er aan jou gedacht, misschien niet onmiddellijk, maar dit mag je er niet van weerhouden om verder te doen met je goede intenties. Begin bij jezelf en geef het door aan anderen en wie weet. Ooit, ergens in een zucht van het heelal, leven we allen samen zonder enige vorm van afgunst, haat of nijd, maar enkel nog voor en om elkaar. Zeg nu eens eerlijk, zou de wereld er geen stukken mooier uitzien met zulke vooruitzichten, of zal het maar bij dromen blijven?
Aan ons allen de keuze, 'denk eens aan elkaar'
31/07/2003
feedback van andere lezers- harmandi
Zo waar, Danny, zo pijnlijk waar. Hoe meer mensen er dicht bij elkaar wonen, des te minder ze elkaar lijken te begrijpen, aan te voelen. Soms denk ik dat iedereen wel roept dat we meer voor elkaar moeten doen, maar dat niemand zijn eigen raad opvolgt. Iedereen weet hoe het moet, maar geven daar blijk van...
dannycant: Dat heb je goed weergegeven.....
groetjes - maridava
Ja Danny, het is goed geschreven en het is helemaal waar wat je allemaal zegt. Maar we zijn op deze site toch niet daar om te moraliseren? of toch? Ik vind deze te persoonlijke dingen hier een beetje teveel. Sorry hoor voor wat ik nu weer schrijf, maar ik ben het wel helemaal met je eens.
dannycant: Toch vind ik dat het moet kunnen.....gewoon overpeinzingen neerpennen.
groetjes - geertje
een grote waarheid danny !!!!
en zeker 't publiceren waard op DEZE site, omdat ik het gevoel heb hier te kunnen zijn, wie je bent...
meningen zijn er om te uiten, niet iedereen is 't met je eens, maar dat mag.
mooie overpeinzing waarmee ik elke dag iets probeer te doen !
groetjes, geertje
dannycant: Dank je voor deze fijne reactie......
groetjes
|
