Volg ons op facebook
|
< terug
*www.rdx.be* - 018. de liefde onderschreven
Halverwege op weg naar 'de knop', zie ik Rita met ferme tred de gang instappen richting verwarmingsinstallatie. Oh, die heilige Rita. Ze moesten eens weten dat haar zus … en dan nog met die rondborstige, nonchalante vrijbuiter op slordige sloffen … Haar onberispelijke voorkomen alleen al schiet een gat in mijn verslagenheid. Mijn antipathie voor dit zelfingenomen masoeurke in één van haar eeuwige tailleurkes doet me resoluut kiezen voor een stilzwijgend bondgenootschap met Isabelle. Tenslotte ben ik ingewijd in haar geheim, wellicht als enige. Assepoester in de wereld van de liefde voel ik mij toch meer aan deze dan aan gene kant. Aan het machtige firmament ben ik één van de dwaze maagden die de hemel vaagt. Of één van die naïeve bruidsmeisjes, dat met een weifelend olielamplichtje op de bruidegom staat te wachten.
Het mantelpakje van Rita! Gloednieuw exemplaar blijkbaar. Bovenaan even nauw aansluitend en potdicht als steeds, compleet met gesteven kraakwitte kol afgeboord; onderaan met een heus plooirokje dat nauwelijks tot zijn waaierrecht komt, gezien haar stijve manier van stappen. Majorette-mini is aan haar zedige billen niet besteed. Toch reikt het rokje tot maar net boven haar knieholte. Zowaar krijgen we vandaag een primeur in huis: de eerbiedwaardige knieën van miss Chastity. En die kleur! Mensen nog aan toe: rood, signaalrood, uniformrood, het rood van verkeersborden en treincontroleurs. Ze lijkt wel een hybride: semi-gendarme, semi-non… of een moeder-overste van een nieuwe orde, de orde van 'het gareel'.
Vaag beseffend dat zij natuurlijk op weg is met hetzelfde doel als ik, dat mijn tochtje door de gang dus nutteloos is geworden en dat ik beter rechtsomkeert kan maken, zie ik dat ze Bertje kruist. Ze salueert hem warempel met een monter 'goedemorgen Bert' en een knik. Bertje, nog zichtbaar uit de zoete slaap aan 't ontwaken, mompelt beduusd iets onverstaanbaars terug, wacht tot ze het hoekje om is en slaat een warrig kruisteken in mijn richting. Ik glimlach samenzweerderig als een kostschoolkind. "Hé, Tanne, wil je de foto's zien?" Een kort fronsogenblik later weet ik waarop hij doelt: de foto's voor het artikel 'Ingeblikt', de getuigenis van een vrouw die jarenlang mishandeld en geïsoleerd werd door haar echtgenoot.
Mijn solidariteit met Isabelle begint me nu pas goed parten te spelen. "Laat ze eens zien!" dring ik aan en prompt ga ik hem voor naar mijn kantoortje, louter en alleen met de bedoeling onze chef nog enkele minuutjes de kans te geven haar gezicht wat op te smukken. "Goed, even dan," geeft Bert toe "Isabelle moet er dringend één of twee uitpikken. Ik moet ze nog inlezen voor negen uur." Hij schikt een tiental foto's op mijn nog lege werktafel, alle even spetterend van de gestes en gelaatsuitdrukkingen van de vrouw. "Wauw, Bert, wat een levensechte plaatjes kun jij schieten! Hoe heb je haar zover gekregen?" Bert schudt zijn ongekamde krullen weg en weer. "Was volstrekt niet nodig. Ik was nauwelijks aangekomen - we hadden een afspraak gemaakt in een gezellig cafeetje op de korenmarkt- of ze begon voor de tweede keer haar hele verhaal te vertellen, even emotioneel als toen ik haar met jou zag. Ik hoefde alleen maar op de knop te drukken. Ze keek voortdurend naar het vogeltje." Ik pik er één foto uit, hou hem naar het licht, zie de grote wilde pupillen flirten met de lens, tracht de woorden in de van aandoening getuigende mond te raden en weet als bij toverslag wat er ontbreekt in mijn artikel. "Deze foto zou ik kiezen, Bert, deze, met als opschrift: Ik hield van hem. Ik hou nog steeds van hem." Dat waren de authentieke woorden van de vrouw in kwestie op mijn toch wel prangende vraag hoe het kwam dat ze zolang gewacht had om zichzelf uit dat ellendige leven te tillen."Ja," knikt Bert, "ja, dat zei ze nu opnieuw. Heel nadrukkelijk. Het pakte mij. Ze meent het, hé? Ik zorg dat dat opschrift erbij komt. Doe ik." Dan graait hij peinzend de boel bijeen en begeeft zich naar de hopelijk ondertussen opgekalefaterde Isabelle. Ik blijf onthutst achter. Een recente studie heeft aangetoond dat de opschriften onder een foto een sterker effect hebben op lezers dan de titels en de geblokletterde of flashy oplichtende tekstfragmenten. In combinatie met het visuele beklijven ze zelfs in het geheugen van de verstrooide magazine-bladeraar. Zonet heb ik de liefde onderschreven. De waanzinnige, radeloze, uitzinnige, onderdanige liefde die alle redelijke petjes te boven gaat. De keer op keer platgeschopte liefde die nooit opkomt voor zichzelf.
feedback van andere lezers- commissarisV
Mooie laatste zin vansion, aangenaam stukje
vansion: gevoelig hartje ? - Jean_Loeckx
Was er op aan het wachten.
En het blijft even goed.
En dat wil zeggen : intens goed,
het debiet van gevoelens en gedachten neemt nergens af.
Het blijft een stroomgevoel bezorgen,
met geregeld een katarakt.
In het onvermijdelijk geäccidenteerde landschap van de passie.
g
vansion: 'k Schrijf trager en trager naarmate het vordert. Intenser ook. Tof dat je geduld oefent. Zelfs bij volle maan...;) - maridava
Ik hoop dat Rita nog een belangrijke rol zal spelen, want de typering die je van haar geeft is zeer goed. Ik weet eigenlijk niet goed meer over welke foto's het gaat. Zal waarschijnlijk één en ander moeten herlezen.
masseurke? snap de context niet
rechtsomkeert : rechtsomkeer
vansion: dankje - foto's: zie 005
eigenlijk blijft Rita een randpersonage - ik amuseer mij wel met haar (karikaturen laten zich vlot schrijven)
masseur zeggen wij voor 'zuster', non ... is wellicht dialect - CaptainNorth
Ik fantaseer me zot op die Rita? Zij is Joy Vansion! Let maar op... ze breekt los! heheh. I know... niks van aan... maar alle gekheid op slechts dat ene stokje... ik zag het staan... het nieuwe stuk en ik las 't meteen... ja, ben echt benieuwd, ik moet nu echter zélf verder schrijven...!! De tijd... de tijd...
;-)
Cap
vansion: juist ja. eerst schrijven, dan lezen. en bidden voor meer niet-schrijvende lezers tot de heilige onbevlekte ster-der-zee. - Das
Een Isabelle was m'n eerste lief en met een Rita heb ik twee jaar een lat-relatie gehad. Eentje waar de A centraal stond. Zou het daaraan liggen, dat afdwalen van de gedachten? Hey, misschien ligt het helemaal niet aan jou, maar aan mij. Wat zou je liefst hebben, dan kan ik die piste blijven volgen? Aan jou stijl, er is een akkoord. Haha, ik plaag je zo graag. Iedereen eigenlijk, om eens heel eerlijk te zijn. Die 'heilige Rita', klonk me zo raar in de oren, niet dat ik hier luidop zit te lezen, spreekwoordelijk maar.
vansion: Ik weet nooit op voorhand wat ik het liefste zou hebben, Das... Haha, ik word zo graag geplaagd ...
Ik ga nu boterhammekes eten met al dat jong geweld hier in huis... en wat plek maken voor logerende marktrockjeugd ...
De heilige Rita wordt nog vereerd in ons W.Vl.. En ikke door jou vandaag. Is het niet waar, dan is het toch prettig... - kronos
en we gaan verder!
vansion: en hij gaat door ...
|
