naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Balancerende vrouwen

door annvanbyl

Omdat we "bijna-alles" hebben en het eerste onderwerp van de verlanglijstjes steevast "ik-weet-het-niet" is, besliste ik eind vorig jaar over te gaan tot een andere aanpak. Ik overtuigde Lief ervan te gaan voor het Nuttige Geschenk: van notenkraker tot sauna, alles kan, alles mag, zolang het een meerwaarde levert in ons samenzijn.
Lief bruiste tijdens kerstdagen niet van tomeloze energie. Zijn creatieve spiegel vertoonde die periode ook stoornissen, waardoor er voor mij een tegoedbonnetje onder de kerstboom lag verscholen, hoopvol wachtend op verzilvering. En amper een paar dozijn dagen later is het zover: Lief gaat vol goede moed het papiertje omzetten in een tastbaar stuk en verrast me met een groot rood pak met een witte strik.
Terwijl ik hem provisorisch zoen, flitst het even door me heen hoe goed we het samen hebben. Er waait door mijn hart een flard van dat samenhorigheidsgevoel, de idee van op hetzelfde spoor te zitten, en ik word week door het melige sentiment dat woorden tussen ons overbodig zijn.
Het verdwijnt als sneeuw voor de zon.
"Een weegschaal, ooooo…..leuk…[kreun, lichte zucht, vraagteken gevolgd door uitroepteken]. Hoe je daar nu aan dacht…[zucht, lichte kreun, gamma van vraagtekens]"
" Je zegt toch altijd dat je het alleen aan je kleren merkt dat je verdikt, nu kan je het ook ineens weten!" roept hij trots uit. "Nuttig hé…"
Hij kijkt me met grote ogen aan, en hoewel die kijkers van hem niet blauw zijn, ben ik gaarne bereid er hem gratis en voor niets twee te slaan, met als bonus een flinke mep rond zijn dovemansoren.
Maar ik hou me in en gedraag me waardig als rijpe vrouw van veertig die perfecte controle heeft over haar hebben en haar zijn.
De volgende dagen gaat Lief voor het douchen routineus de digitale glazen plaat op, en krijgt het wegen vlot onder de knie. Hij verkeert meermaals in een euforische jubelfase: pintelieren na het werk geeft slecht honderd gram erbij, en die lichte lunch van gisteren vertaalt zich in een botervlootje minder op de heupen.
Ik ga het ding omzichtiger te lijf en sluit de deur voor Zoon en Lief. Ik weeg eerst mijn linkerteen, vervolgens de gehele zool en ga als een gracieuze flamingo op een been staan in de hoop dat het kilogewijze verschil maakt.
Dat doet het niet.
Lief drinkt goedgemutst een tasje thee en neuriet zichzelf een weg door het ontbijt.
Ik grom.
Lief leest hardop in de krant en lacht om een onnozele cartoon.
Ik zucht.
Lief kijkt op en ziet mijn donderwolkgezicht en vraagt verbaasd wat er scheelt.
"Wat scheelt er, ik zal je zeggen wat er scheelt, " steek ik van wal. " Ik ben een olifant, een pandabeer en een dikke vette tor. Bovendien bereikt mijn hormonale curve sinds de kaap van veertig ongekende hoogten en met het opgespaarde water in mijn benen dien ik me aan als reservoir voor de tekorten in de derde wereld. Ik ben geslipt op de glazen plaat van dat rotding dat je me gaf en het lijkt alsof ik elf tenen heb doordat er eentje zo vurig verzwikt in mijn schoenen brandt. Ik ben een weegschaal en twijfel iedere ochtend wat ik zal dragen, en als ik eindelijk, ja eindelijk dat strakke grijze jurkje neem, hoor ik dat digitale ding hardop neen zeggen en me uitlachen in mijn gezicht. Och ja, vanavond ben ik later thuis, ik ga fitnessen en lopen en zwemmen tegelijk."
En terwijl ik de kamer uitloop, hoor ik Lief iets mompelen als: "Vrouwen, altijd uit balans…."en sla de deur met een welgemikte dreun tegen mijn ander teentje dicht. Waardoor ik heel evenwichtig, met pijn aan beide voeten, het huis uitga.


(Uit de reeks: Veertig en....)

feedback van andere lezers

• dichtduvel
  Ja gewichtig in de weegschaal, waar haal je dan je gram? J
  annvanbyl: Ach, af en toe kan een mens zich ook zonder weegschaal dik maken hé....
• muis
  Herkenbaar ann:) EEn weegschaal doet veel deuren dicht:)
  groetjes
  annvanbyl: ...of dan geraakt een mens niet meer door die deuren...:-)
• ERWEE
  Jawel, ook dik oké *oei, sorry*
  
  
  Hier ook weer even naar kijken:
  
  Terwijl ik hem provisorisch zoen, flitst het even het door me heen hoe goed we het samen hebben.
  
  ja eindelijk dat strakke grijze jurkje neemt, = neem
  
  annvanbyl: "Dikke" bedankt, en ik pas het een en ander aan !
• bielieke
  Met de glimlach gelezen.
  annvanbyl: Blij dat je het leuk vond !
• lin
  Echt geweldig leesvoer dit!! Even kijken naar: "ik....eindelijk dat strakke jurkje neemtT" waar die T weg kan...
  Gr, lin
  annvanbyl: Bedankt voor de waardering en ook om het foutje te signaleren !
• SabineLuypaert
  LOL en ze doet het weer, zaligheidje om te lezen weer zenne gracieuze flaming (smile)
  annvanbyl: Met een gracieuze dankbuiging, Sabine!