|
< terug
Tienrittenkaart
Toen ik achttien was - wist ik alles.
Daarna takelde het af.
Nu - weet ik niets meer en tel ik verlangend af naar de veertig, want met veertig schijnt het leven te beginnen!
Dan zal ik eindelijk alle geheimen van het huwelijk kennen en hebben de lessen op mijn nu al duur betaalde tienrittenkaart vruchten afgeworpen.
Stiekem moet ik nu even tussendoor verklappen dat er al twee vruchten afgeworpen zijn. Die ik voor het gemak maar even in het hokje; 'Eerst passen' heb geplaatst, omdat ik nog aan het zingen was, toen de kerk al leeg was.
Het zijn smakelijke vruchten hoor. Begrijp me niet verkeerd. Ze geven me dagelijks een flinke dosis vitamine. M O en E, wel te verstaan.
Maar ach... ik mag niet klagen. Ik moet gewoon geduldig aftellen naar die veertig, om te begrijpen waarom de andere sekse zappend op bank ligt of woest zijn arm over een speelbord heen haalt voordat ik een overwinning heb kunnen halen.
Die gepaste vruchten zullen wel bij het lespakket horen. Ik denk namelijk te kunnen leren van hun al opgedane maar prille kennis.
'Je hebt er alleen maar last van' zei mijn oudste vrucht van de week.
'Waarvan?'
'Van die meiden natuurlijk.'
'Hoezo?'
'Omdat ze maar door blijven gaan over iets wat al heel lang geleden gebeurd is.'
'Meiden onthouden nu eenmaal goed' wist ik wijs te vertellen.
Mijn oudste vrucht snoof minzaam, voor hij zei ; 'Ze vergeten anders verrekte snel wat buitenspel is.'
'Ik weet wat buitenspel is.'
Weer snoof mijn oudste vrucht, ditmaal met nog meer spot. 'Jij bent geen meid.'
'Wat ben ik dan?'
'Oud.' En tegen zijn jongere broertje, 'Kom. Dan gaan we voetballen. De buurman en Johan zijn ook buiten.'
De buurman. Dé man, volgens mijn oudste vrucht. Jong (hoewel hij zeker tien jaar ouder is dan ik), leuk en de deksel op mijn pot.
Maar het is nu net niet dé deksel die op de pot hoort. Hij trekt namelijk niet aan. En hoewel ik niets meer weet, schijn ik me toch vaag te herinneren dat er iets van aantrekkingskracht nodig is.
Volgens mijn oudste vrucht, die alle wijsheid van de wereld heeft, niet.
In zijn ogen is het simpel.
'Als jij kookt, kan hij met ons voetballen!'
En dat is dan een uitspraak van een vrucht wat ontstaan is door passen.
Maar ach... misschien als ik veertig ben, dan snap ik het.
feedback van andere lezers- aquaangel
ik bof dus: 18-10 word 4 0 ;))
yrsa: :-))
Thnxxxx aqua
groetjes xx - muis
Ze vergeten anders verrekte =< verrekt
Bij 40 begint het leven, heeft men mij ook altijd gezegd. En ja hoor, je wordt zo vergeetachtig en bent zo onnozel geluld, dat je je niet meer kan concentreren op problemen en akkefietjes:)
Wat moet je nog meer hebben?
Fijn verhaal Yrsa
groetjes
yrsa: hahahaha... 't klinkt erg logisch ja
thnxx muis :-) - ERWEE
Bij tien dacht ik ook alles te weten.
Mag ik nu komen mee voetballen met de buurman, en dan komen eten in de rust bij jou?
*lol* hoor
yrsa: hahahahaha :-)
dank je wel erwee :-)
groetjes xx - jbrouns
Alweer met de nodige dosis ironie, zo ken ik je, en je weet ondertussen al dat die stijl me ligt. Leuk! En je hebt gelijk ook nog: ik ben er 40 en nu snap ik alles whahaahahahaahaaha
Groetjes
yrsa: hahahaha :-)
Thnxxx voor je heerljike fb :-)
groetjes xx - Liesje
Amai Yrsa, even ben ik verslagen zeg... Brrr... akelig allemaal... hopen om 40 te worden en denken dat dan alles anders wordt? Ik wil die hoofdrolspeelster gewoon een dikke knuffel geven en zeggen 'leef nu maar'! Knap confronterend jouw verhaal!
yrsa: Thnxxxx liesje :-)
liefs xx - JC
om het met de woorden van Stef Bos te zeggen: is dit nu later?
yrsa: :-)
Thnxx JC
groetjes xx
|
