Volg ons op facebook
|
< terug
bromazepam
door JC
bromazepam
---------------
Het wondermiddel, één der vele placebo's die me van die ogenschijnlijk eeuwigdurende duisternis moeten behoeden, bescherming bieden tegen al die duivels in dat gekke kopje van me.
Wat zou het, veel meer dan een paar momenten van rust kan dit 'medicijn' me niet bieden, 'k had ook niet anders verwacht.
Er is nu eenmaal geen wondermiddel die de complexe mix van neurotransmitters en stoffen die ons geluk bepalen kan in evenwicht brengen, geen middel die gelukkig maakt, behalve de klassieke drugs is er geen middel die de pijn kan verlichten, die dit bestaan aanvaardbaar maakt.
Natuurlijk zijn ook de klassieke drugs een vlucht van de werkelijkheid, zijn ze ook maar een tijdelijke vriend die zich uiteindelijk toch tegen je keert.
Zelfkennis dan maar, de weg naar geluk, been there, done that, zever in pakjes. Ik ken mezelf door en door, heb mijn leventje en gevoelens tot vervelens toe ontleed en gecatalogisseerd met als resultaat dat ik mezelf maar een grote sukkel vind, al die tijd om mezelf te zoeken en dan uitvinden dat er helemaal niets te vinden valt, dat het maar een verpakking van een lege doos blijkt te zijn.
Jezelf verdoven met de nodige dosis alcohol was ook maar niets, immers na de roes kwam de terugslag, het ventje met de hamer laat ik liever bij een ander aankloppen.
Dus uiteindelijk sta je nog even ver met die grote zoektocht, ben je verder dan ooit verwijderd om de levensvragen op te lossen, als er al een oplossing is.
Valse goden en profeten zijn ook al niet aan me besteed, zo zwak van geest ben ik voorlopig nog niet geworden, gelukkig maar.
Mijn lieve psychiater mag dus binnenkort haar favoriete doemdenker terug op de sofa verwachten, mijn goede voornemens voor dit jaar bestonden er immers in om een befaamd schrijver te worden en aan de Prozac te geraken, één van de twee waarmaken zou al voldoende zijn om dit jaar geslaagd te noemen, immers mettertijd leer je ook om met minder tevreden te zijn, of toch jezelf voorliegen dat je het bent.
Tijd om even een afspraakje te maken met mijn lieve zieleknijpster, op naar de Prozac, op naar nieuwe en ongekende horizonten die me ongetwijfeld ook niet de geestesrust zullen schenken waar ik zo naar verlang.
Dat is de zegen en de vloek van mijn persoontje: geboren zijn met het hormoon die ervoor zorgt dat het nooit genoeg is, zelfs perfect is niet goed genoeg.
Dit wetende kun je dus ook besluiten dat ik mijn leven wel vrij goed voor elkaar heb niet?
feedback van andere lezers- jbrouns
Interessante gedachtengang, het doet me aan mijn vrouw denken, waardoor ik dan weer moet denken of het hier een vrouwelijk hormoon betreft? :-)
Verder volg ik helemaal de fb. van Peerke en Mistaker.
Groetjes
JC: ik doe je qua gedachtengang aan je vrouw denken?
man, prijs jezelf gelukkig met zo'n geweldige vrouw. - Mistaker
Ik vind het niet echt goed geschreven. Bijvoorbeeld deze zin:
Er is nu eenmaal geen wondermiddel DAT de complexe mix van neurotransmitters en stoffen die ons geluk bepalen in evenwicht KAN brengen...en waarom maak je hier geen twee zinnen van i.p.v. één hele lange met komma's? Er zitten echt teveel komma's in je zinnen!
O ja: het hormoon DAT.
Maar het is wel een origineel onderwerp, al ben ik het met Peerke eens over zelfkennis.
Groet,
Greta
JC: eindelijk iemand met oog voor detail, dat is precies wat bij mij ontbreekt, one take en het moet maar goed zijn, met alle gevolgen van dien, dus ook veel komma's
alvast bedankt voor de (positieve) kritiek - peerke
Als je stelt dat je jezelf door en door kent dan gloof ik daar niets van. Juist met vergaande zelfkennis leer je zien dat je eigenlijk niets over jezelf weet...
JC: ach, enkel als ik schrijf ben ik zo'n doemdenker hoor, voor de rest probeer ik zoveel mogelijk te leven.
Uitlaatkleppen weet je wel..
Jerry
|
