|
< terug
de openbaring
door JC
de openbaring
----------------
Zo rond mijn vijfentwintigste was ik volledig het noorden kwijt, rockbottom daar was ik ondertussen aanbeland.
Zoals het meestal wel gebeurt in dat soort situaties ga je op zoek, wil je iets vinden, hoe klein het ook moge zijn.
Het probleem was dat er niets te vinden was, geen teken van beterschap, geen troost in wat dan ook.
Dus zat ik maar te zitten, op mijn kamertje bij pa en ma, het hoefde niet zonodig meer.
Mijn verzameling cd's bestond destijds uit vier exemplaren en ik was ze kotsbeu, de radio aan dus maar.
En ja hoor, mijn ommekeer was vier minuten later een feit.
'Kan iemand me vertellen wanneer een schutter rust, wanneer de boog zich mag ontspannen, zijn pijl het laatste doelwit kust. Wanneer is een mens tevreden, merkt hij voor één keer als hij kijkt over de schutting bij de buren, dat het gras niet net iets groener lijkt. Zeg me waar moeten we zoeken en wat is nu die wens, waarna we niet meer verder hoeven, waar en wanneer ligt de grens.
En waarom moet ik altijd verder als ik ergens ben, wat maakt het onbekende zoveel beter dan al hetgene die ik ken, waarom nooit eens een keer ietsje minder dan meer, wanneer laat dat verlangen me vrij.
Marco fuckin' Borsato heeft me verteld wat ik ergens wel wist.
Ik begreep plots dat ik niet meer alleen was, dat er ergens mensen net als ik op zoek waren en dat ze ook geen antwoorden vonden.
Mijn zoektocht was begonnen, elf jaar later zoek ik nog steeds en die woorden hebben nog niets van hun kracht ingeboet.
feedback van andere lezers- lin
Dit is erg goed opgeschreven. Ik denk dat er uit de woorden in de muziek vaak heel veel troost maar ook wijze raad te halen is. Als muzikant kun je enorm belangrijk zijn voor mensen. Maar ook als dichter of schrijver, en zelfs als kunstenaar. Iemand kan ontzettend ontroerd raken door een kunstwerk en daar troost uit putten. En ga maar door. Gr, lin
JC: bedankt voor de aangename fb, die klinkt ook als muziek in mijn oren - Liesje
Lieve JC, omdat ik op heden zelf een depressie doormaak, vind ik veel erkenning en herkenning in jouw schrijven... Eveneens biedt het me ergens hoop... Bedankt om dit hier te publiceren!
Liesje
JC: troost je meid, we zijn met zovelen die depressief zijn, wij mogen nog van geluk spreken dat we het een beetje van ons af kunnen schrijven
en geloof me, een pilletje op zijn tijd werkt wel hoor, of af en toe eens een joint, we zijn tenslotte volwassenen niet - muis
Ik volg bovenstaande fb's. In creativiteit kan je enorm veel emoties kwijt.
Groetjes
JC: tot over drie weken, grtz Jerry - Hoeselaar
Weet uit ervaring dat als je problemen hebt je direct naar potlood en papier moet zoeken en dan maar alles van je afschrijven, geloof me dat helpt
Wilhelm
JC: bedankt, tot over drie weken
Jerry
|
