|
< terug
Een rondje geluk
Waterspiegeling
We strijken in de middag in de schuilhut neer, te vroeg om herten te verwachten, maar ik wil graag de open plek schilderen. Het gaat me om de sfeer en schaduwwerking van zo'n stil, leeg weitje in het bos en de schittering van de door de bomen schijnende zon in het water van het vennetje.
Ik heb net mijn schetsblok op schoot, verf en water op de bank naast me gezet en probeer mijn leesbril en verrekijker om mijn nek te krijgen zonder mezelf te wurgen als mijn man me aanstoot. Hij heeft de camera nog niet eens klaar staan en daar komen zonder enig geluid twaalf hindes met zes jongen het bos uit. Ze gaan naar het water en drinken terwijl ze allemaal de plas in lopen. Een gestippeld jong blijft midden in de plas staan en kijkt naar de schuilhut. Hij doet me denken aan een kind vlak voor het een streek gaat uithalen. Hij kijkt om zich heen en dan slaat hij met zijn voorpoot in het water, hij schopt en het lijkt of hij mikt op de tantes naast hem. Zij briesen en jagen hem uit het water. Daar staat een ander jong en dan volgt een schitterend schijngevecht, koppen tegen elkaar en duwen, op de achterpoten staande, elkaar meppen met de voorpoten. Maar dan trekt het water weer. De andere jongen gaan rustig staan drinken, maar onze boef loopt naar het midden van de plas en de roedel om eens lekker op en neer te gaan dansen. De spatten vliegen in het rond en weer wordt hij weggestuurd, na nog een paar slokken lopen ze allemaal op een rij het bos weer in, onze kleine achteraan, steeds omkijkend naar dat water.
Een uur later zijn ze terug, mijn tekening is zover gevorderd dat ik aan de spiegeling van het water toe ben. Ze stappen met z'n allen in het ven en als de jongen er ook in staan wordt er aan alle kanten in het water geschopt. De jongen springen met vier poten te gelijk omhoog en maken allerlei bokkensprongen, onze boef kijkt verbaasd om zich heen en blijft stil staan. De modder spat hem om de oren. Dan houdt hij het niet langer, schopt water naar alle kanten en springt dol op en neer. De een na de andere hinde laat zich in het water vallen, rolt lekker op de rug en komt er zwart weer uit. De gevlekte jongen zijn al gauw grijze modderklompen.
Behalve een, die springt en gooit met water, de modder zit op zijn oren en tot halverwege zijn poten, maar zijn buik en rug zijn nog steeds schoon. Vijf minuten later trekken de modderfiguren het bos weer in, de ondeugd schopt nog een keer en kijkt doordringend naar de schuilhut. Dan sluit hij aan met zijn neus in de lucht, pronkend met zijn stippen. Het enige wat we van de anderen nog zien is een rij witte achterspiegels onder de geheven staarten.
In die paar minuten is een schone, perfecte drinkplaats veranderd in een modderbad waar zwijnen van watertanden. Die zijn dan ook de volgende spelers in het modderballet. Mijn man staat maar foto's te nemen, maar ik berg mijn penselen weg en wacht tot mijn schilderij van een zonnige open plek met een lege vlek klaar is. Waterspiegeling schilderen hoe kwam ik op het idee?
feedback van andere lezers- Marlis
knappe natuurimpressie van een herfsttafereel. Ik zou zo wensen dat ik erbij was geweest. - maartendeman
inderdaad een mooie impressie, vlot geschreven, voor een verhaal vind ik de taal iets te rijk, in die mate dat het bijna gaat storen.
puk: Kun je daar een voorbeeld van geven? - Vansion
mooi - zou de prent op dit verhaal lijken ?
puk: Hij is niet afgekomen en er is een kale plek, waar het wtaer zou moeten zijn. Misschien ga ik er nog mee aan de gang.
bedankt voor je reactie. - Henny
Een mooi verhaal en ik ben blij dat je het geschreven hebt, want nu heb ik het kunnen lezen. Ik vind de taal zeker niet te rijk. Wel raad ik je aan te proberen minder maar te schrijven. Weglaten en vervangen door een komma, dat maakt het verhaal krachtiger. - Henny
Een mooi verhaal en ik ben blij dat je het geschreven hebt, want nu heb ik het kunnen lezen. Ik vind de taal zeker niet te rijk. Wel raad ik je aan te proberen minder maar te schrijven. Weglaten en vervangen door een komma, dat maakt het verhaal krachtiger.
|
