naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

een stukje filosofie

door Liesje

Kleine straatjes, grote wegen, lange autostrades,... Niets kan tippen aan de ongeschreven routes. Elke geboorte vormt een nieuwe reis, een reis die niemand ooit volledig met je deelt. Voorbestemd, opgelegd of zelf gekozen zal je rozen bewandelen. De doornen vermijdend en toch soms ervarend.

De rijkdom van geluk kan soms een wandeling zijn doorheen stille woestijnen, een plaats waar je eigen stem hoort spreken. Op andere momenten geniet je het feestend Rio de Janeiro, de onbekendheid in een euforisch zijn. Onderweg in enkele gevallen ervarend een gevoel van sereniteit, thuis gekomen. Zoveel kleur langs de randen van jouw pad, telkens een uitdrukking van gevoelens.

Soms doelloos, maar ook vaak zoekend naar eigen Walhalla, zwerft de mens doorheen aarde. In zijn eigenheid creëert de mens een zeldzame spiegel van ultiem geluk. De kracht is om steeds verder te kijken, door de weerspiegeling heen, om onderweg te leven met zin. Doch de hoop niet dodend te vinden wat reikt.

Het Walhalla, een onvermijdelijke en toch unieke grens.

feedback van andere lezers

• ERWEE
  Gisteren al gelezen, een stok in het fb-wiel gekregen.
  
  Ik vind dit op de eerste plaats een zeer poëtisch stukje.
  Liesje: Ik begrijp niet goed wat je bedoelt met 'een stok in het FB-wiel gekregen', maar vind het wel leuk dat je mijn stukje ziet als poëtisch :)
• chris
  een levens verhaal
  bang voor het einde
  niemand is bang voor het beging
  is het einde een nieuw beging ?
  CHRIS
  Liesje: Bedankt Chris voor de aanvullende filosofische gedachte...