|
< terug
even maar...
Ik heb even de moed opzij gelegd. Ik heb tranen vloed laten worden, omdat het ingeslikte eb me verstikte. Ik heb geschreeuwd en het leven mijn verdriet kwalijk genomen, omdat ik me even helemaal mens wou voelen. Ik moest mezelf even loslaten in realiteit.
Een leven moet bewandeld worden. Stilstaan zorgt vaak voor verloren geluk. Toch... waar kan je geluk zien en voelen, als de ogen zijn geblinddoekt door overvallen verdriet? Waar kan je van genieten, als een zondvloed het eigen hart overwoekert? Soms moet een mens zijn eigen ikje eerst redden, om niet onder te gaan in de massa. Mijn nood, niet de wens van de anderen, maar mijn eigen medicijn.
Laat me even, schreeuwde ik. Laat me even het toen vasthouden, omdat het verleden liefde kende en nu een stille eenzaamheid breekt. Laat me even huilen om wat was, lichamelijk en dichtbij. Nu lijkt alles zo ver weg.
Mijn toekomst ruikt naar bedrog, omdat ik vreugde zal delen met anderen. Mijn toekomst ruikt misplaatst, omdat jouw leven eindigde. Mijn toekomst is er, maar deze van jou werd gestild. Hoe kan ik verder praten, als mijn stem geen klank meer krijgt?
Laat me even, even maar. Ik ben mens, alleen maar mens.
feedback van andere lezers- hannah
Lieve Liesje toch..... val jezelf niet te hard! Elk rouwen heeft zijn tijd nodig en alleen jij weet hoeveel tijd er nodig is. Geef dit de ruimte en geloof me...er komt een dag dat je weer lachen kan, en dan nog een....maar gun jezelf nu die tranen.
Een oude spreuk voor jou:
" The soul would have no rainbow
if the eyes had no tears "
knuffel
Hannah
Liesje: Bedankt Hannah voor jouw ontroerende en ondersteunende FB... jouw begrip betekent veel...
Veel liefs,
Liesje - Lazey
Kan het mij zo goed voorstellen, maar sluit me aan bij Innerchild, je moet erdoorgaan, en het gemis heeft tijd nodig om verwerkt te worden...dan kun je je weer 100% gevoelsmatig geven...
xxx
Liesje: Bedankt Lazey voor het begrip, de steun, de erkenning dat verdrietig zijn wel mag... - innerchild
Wat je doet, wie je bent, wat je voelt ... het is allemaal goed, Liesje !
Geef jezef de kans om ook hierin te groeien ... ook verdriet mag (moet) je proeven en doorvoelen. De lucht zal wel weer opklaren ook al kan je dat nu nog niet geloven. Ook hevallen mag ... echt ... HET MAG ... met de tijd zal de pijn zich omzetten in een warm en mooi gevoel.
Knuffel,
Innerchild
Liesje: Bedankt lieve Innerchild voor de steun, de erkenning, de moed die je me biedt, ... Soms kan ik gewoon niet anders dan mijn verdriet onder ogen zien... ervan wegvluchten lijkt me ook niet de juiste oplossing! Bedankt voor alles!
Liesje - ERWEE
Wat je schrijft, mag. Maar ... come on!!!
Liesje: ik probeer Erwee.... Ik probeer... - dichtduvel
Sterkte! J
Liesje: Bedankt Jef...
|
