|
< terug
tiktak
Ik ben Maja, veertien jaar oud en slachtoffer van huiselijke verkrachtingen. Hoewel kwaadheid en onmacht leven, glimlach ik vandaag. Het is net alsof ik aanwezig ben op een bijeenkomst van de anonieme alcoholisten, lach ik sarcastisch. 'Ik ben verkracht en zal altijd verkracht blijven worden.'
Ik leef mijn leven niet meer, denk ik. Ik word alleen maar geleefd.
Ik wandel de koude nacht in. Een warmte overvalt me echter. Voor het eerst in mijn leven, sluit ik definitief een deur. Ik word niet meer opgesloten. Ik, ikzelf, sluit af.
Hier sta ik dan, op de rand van hoogbouw negen. De verdiepingen onder mijn voeten brengen me bijna rechtstreeks naar de hemel. Of is het de hel die ik onder me voel? Als een weegschaal balanceer ik. Tik, richting verleiding. Tak, richting lijden. Ik maak er een spelletje van en blijf zo uren tiktak spelen. Een enorme rust overvalt me. Mijn geest ledigt zichzelf en een ritmische overgave leeft. Dit wordt mijn besluit, mijn zekerheid. Ik glimlach. Hij heeft me jaren verkracht, maar nu ben ik sterker. Tiktak, tiktak, tiktak,...
De zon stijgt boven het appartementsgebouw uit en plots realiseer ik me dat uren zijn voorbij gevlogen. Het is lang geleden dat de uren niet zwaar beladen waren met intens verdriet, denk ik stil. De dagelijkse verkrachtingen staan voor mijn ogen gebrand. Ik heb nachten geslapen tussen de erotische gebeurtenissen van de voorbije dag. Nu niet meer. Nu kan me niets meer gebeuren. Ik ben wakker en ik leef mijn eigen leven.
Ik voel me vrij, vrij als een vogel. Ik zal eindelijk sterker zijn. Ik zal boven hem vliegen en niet meer door hem gevogeld worden. Ik zal leven, op mijn manier.
Ik reik mijn armen uit en haal adem. Mijn longen vullen zich met lucht, worden niet meer verpletterd door emoties. Tiktak. Tiktak.
De schoolbel zal nu bijna gaan, denk ik. Tiktak. Tiktak. School, mijn theaterwereld. Ik, diegene die door niemand kan begrepen worden. Tiktak. Tiktak.
Ik hel over. Mijn besluit staat vast.
Hij breekt.
feedback van andere lezers- jbrouns
Hey, zeer mooi geschreven, prachtig! Dit is een stukje tekst die nog lang gaat blijven hangen bij me, dat weet ik nu al.
'Het is lang geleden dat de uren niet zwaar zijn beladen' -> 'Het is lang geleden dat de uren niet zwaar beladen waren'
'zal boven hem vliegen en niet meer door hem gevogeld worden' -> ik zou 'gebruikt' of een ander woord kiezen ipv 'gevogeld', die woordspeling op 'vliegen' is te gemakkelijk en komt daardoor niet goed over.
Groetjes (jawel, ik ben eindelijk terug online!)
Liesje: Hello'kes,
welcome back en dan nog onmiddellijk met zo'n fijne commentaar :-) Met je eerste tip heb ik rekening gehouden. De tweede houd ik nog even in overweging.
BEDANKT!
Liesje - ERWEE
Ik heb hier geen woorden voor behalve subliem.
Mooi ook om te zien hoe je andere schrijfpaden opgaat.
Liesje: we proberen, dag per dag... de inspiratie vliegt stilletjes terug naar diverse hoekjes!
Opnieuw bedankt!!! - SabineLuypaert
Zelfs trommels klinken al verkalkt, en branding bruist als de geweldigste smoes al is de rbanding hier een hoog dak he
Liesje: wat een mooie feedback om dit verhaal...
Bedankt!!! - libo
dit raakt mij wel...
liefs libo
Liesje: was eigenlijk ook de bedoeling...
Bedankt Libo voor het lezen! - hannah
Fascinerend en in- droevig. Vlot geschreven.
Klein schrijffoutje in tweede zin?
Liefs
Hannah
Liesje: Het schrijffoutje werd gevonden en is hersteld...
Bedankt Hannah voor de zinvolle en mooie feedback!
Lies - innerchild
Een adembenemend tik-tak spel ...
Wat moet er op zo'n moment allemaal in dat hoofd omgaan voordat die zo begeerde leegte ontstaat ?
Soms is het leven intriest. En wat doe je dan met al die mensen die zeggen dat het leven ook zijn mooie kanten heeft ?
Vertel dat maar eens aan zo'n meisje !
Ze zal er enkel om glimlachen en denken: "ik weet wel beter".
(denk ik dan)
Liesje: Lieve Innerchild,
jouw feedback vult mijn verhaal precies zo mooi aan... bedankt voor het meevoelen!!!
|
