|
< terug
Inbraak #2
Een paar minuten later fietste hij rustig en naschokkend naar huis.
Frank was woest op Torres. "Hij had me er vast en zeker bij willen lappen maar dat laat ik niet zomaar over mijn kant gaan, nee , zo makkelijk komt die smerige vent er niet vanaf."
Frank besloot om eerst maar eens alle feiten rustig op een rijtje te zetten en zich dan pas met anderen zaken bezig houden.
Dus eenemaal thuis aangekomen liep Frank eerst naar de huistelefoon en belde hij Torres zogenaamd op voor een praatje.
De telefoon ging drie keer over en er werd toen opgenomen
"Hallo, met torres." Klonk het luid aan de andere kant.
"Je zou zeker niet zo klinken als je wist wat ik met je van plan ben." Dacht Frank verbitterd maar antwoordde toch normaal:
"Ja hallo, je spreekt met Frank."
"Frank!, ouwe jongen , hoe is het met je? heb je Cristiano's kamer al een bezoekje gegeven?"
"Je komt wel erg snel ter zake vuile huichelaar." Dacht Frank.
"Nee, ik zou morgen gaan, vandaag had ik geen tijd gehad."
"Oh, ..., nou ja, morgen kan ook natuurlijk."
Torres klonk teleurgesteld maar herstelde zich snel.
"Hoe dan ook, we treffen elkaar morgen wel bij mij thuis om een uur of 2 aan."
"ja laten we dat doen, tot ziens."
"Doei." Zei torres
Frank hing op en liep gesloopt naar zijn slaapkamer.
Hij plofte met kleren en al op bed en liet de gebeurtenissen die hij had meegemaakt als in een film opnieuw afspelen.
Frank werd wakker door een rinkelend geluid dat afkomstig was van zijn wekker,
hij gaf er een tikje op en geeuwde uitgebreid en stond daarna op om een douche te nemen, hij liep langs de TV. die hij aan had laten staan en zijn maag maakte een salto van opwinding: Hij zag dat de groep die hij gisteren in Cristiano's kamer was tegengekomen op het nieuws waren, Een politie agent meldde aan dat bijna iedereen met succes gearessteerd was. "Alle verdachten zullen dinsdagochtend berecht worden in zaal B, het merkwaarige aan dit verhaal is dat vrijwel alle verdachten opgesloten zaten in en we ze zonder enige moeite konden overmeesteren, we vermoeden dat minstens twee verdachten wisten te ontkomen, we zullen er uiteraard alles op alles zetten om ze op te sporen en het liefst vandaag nog." Ging de agent verder en Frank zette de TV. nors uit.
"Als ik daar nog enkele minuten had getreuzeld had ik nu ongetwijfeld bij hen in een hoekje voor verhoor hebben gezeten." Dacht Frank met een zure grimas op zijn gezicht
Om tien voor twee belde Frank bij Torres aan.
Frank hoorde het blaffen van een hond en naderende voetstappen.
De deur werd geopend en de lange gelaat van Torres die schuilging achter een ochtendjas werd zichtbaar. Hij grijnsde breed naar Frank en gebaarde dat hij binnen moest komen. Frank stapte een grote rijkversierde hal binnen en stapte uit zijn schoenen. Hij volgde Torres naar de zitkamer en zag dat hij al thee had klaarstaan.
Torres gebaarde dat hij moest zitten en grijnsde opnieuw.
"Zo ey, dat is even schrikken hé. Ik had echt niet gedacht dat iemand anders lucht zou hebben van mijn plan."
"Ja echt fantastisch. Als ik daarheen was gegaan was ik ook meteen de pineut geweest." Zei Frank schouderophalend.
"Hey, je denkt toch niet dat ik je er in probeerde te luizen hé." Vroeg Torres geschokt.
Frank keek hem schattend aan.
"Nee, dat denk ik niet nee."
Torres haalde opgelucht adem en schonk hen beiden een kopje thee in.
"Dus eh, je was nog van plan te gaan vandaag?" Vroeg Torres aarzelend.
Op dat moment voelde Frank zijn maag in ijs veranderen en schoot hem iets vreselijks binnen. Hij herrinerde zich zijn mantel die hij had uitgetrokken en op de kast, waar hij op gezeten had, had neergelegd.
"Hey gaat het?" Vroeg Torres geschrokken. "Je ziet zo bleek."
"Nee, niets aan de hand. Ik bedacht alleen even dat ik geen boodschappen voor morgen had gedaan."
"Oh! kalmeer toch een beetje, het is pas twee uur weet je." Torres nam een grote slok thee.
Frank vroeg zich af waarom er op het nieuws niks gezegd werd over een vreemde mantel die op een kast werd achtergelaten.
Op dat moment ging de bel en Torres liet zijn kopje thee vallen. Hij schoof de scherven haastig onder het tapijt en gabaarde met een vinger voor zijn mond dat Frank zich zo stil mogelijk ergens moest gaan verstoppen.
Frank ging in de hoek liggen en trok een paar dekens over zich heen en luisterde gespannen.
"Goedenmiddag. U bent heer Torres?." klonk een vreemde mannenstem.
"Ja dat ben ik." antwoordde Torres vastbesloten om niet nerveus te klinken.
De man keek zijn papieren door en vroeg: "U woont alleen, sinds vorig jaar gescheiden en drie keer door ons aangehouden?
Frank hield zijn adem in en het leek erop dat hij zou stikken onder het gewicht van de vele dekens die hij over zich heen had getrokken en mede door de wetenschap dat de politie aan de deur stond.
"Klopt." Zei Torres.
"Kent u deze man?"
Frank vermoedde dat de agent zijn foto omhooghield.
"Ja, die ken ik inderdaad. Zei Torres. "Die heb ik vorig jaar leren kennen op een feestje.
"Dan stel ik voor dat ik binnenkom om een kleine ondervraging te stellen?" Zei de agent met een zalvende stem.
"Eh.., het is dat ik net een douche wou nemen en -"
"Nee nee, het zal niet lang duren." En de agent stapte zonder pardon het huis binnen.
Torres leek op zijn tenen getrapt maar herstelde zich.
"Volgt u mij maar." Torres lijdde de agent naar een zijkamer waar een tafel en twee stoelen zich bevonden.
Ze gingen zitten en de politie agent keek Torres met een schattende blik aan.
"Dus wat kunt u mij vertellen over Frank?"
Torres keek de agent kil aan en antwoordde: "Het is een man die getrouwd is en-"
"Getrouwd?" Onderbrak de agent hem. "Met wie dan?"
"Maria, een vrouw die rond de twintig is en die zich haast nooit in het openbaar tentoonstelt."
"Hoe zou dat volgens jou komen, jij weet het meeste over hem en alles wat met hem te maken heeft."
Torres begon nu weer kwaad te worden. hoe moest hij in hemelsnaam weten waarom Frank's vrouw zich altijd afzijdig hield?
"Dat is eerder iets wat u aan haar man of haarzelf moet vragen."
De politie agent keek Torres nors aan en krabbelde iets op zijn klembord.
"Verder nog iets?" Zei hij.
"Zijn ouders zijn overleden en de enige familielid die hij nog heeft is zijn getrouwde oom Freek, die helpt hem uit de puree als het leven Frank weer eens niet meezit.
"Zien ze elkaar vaak?" Vroeg de agent nieuwsgierig.
"Ik heb geen idee, ik ben er een keer met Frank naartoe geweest, het is eigenlijk een best vriendelijke man, maar dat is dan ook meteen het enige wat ik over hem weet."
"Waar is ie in godsnaam mee bezig? alle informatie aan een agent verpatsen, in hoe verre was deze agent te vertrouwen? was het wel echt een agent? Frank hoorde een stoel schrapen en het drong tot hem door dat een van de twee was opgestaan.
"Dus dat is alles wat je over hem weet?" Zei de agent die was opgestaan.
"Inderdaad." En Torres stond nu ook op.
De politie agent trok een kaartje uit zijn jaszak.
"Mijn telefoon nummer staat er op voor het geval je ons meer informatie over Frank wilt geven."
"Bedankt." Zei Torres uitdrukkingloos. Hij dacht niet dat hij dit nummer ooit zou draaien.
"Nou dat was het dan." Zei de agent die naar de deur liep en het huis uit ging."Tot ziens."
Torres antwoordde niet en sloot deur met een klap dicht.
|
