|
< terug
Aan het graf
door ps
Dag opa,
Ik speel met het zand dat op jou graf ligt.
Mijn beide handen schep ik vol.
Dan laat ik het zand weer terugglijden op je graf.
De korrels voelen net zo ruw aan, als de stoppels van je baard.
Neem mijn lievelingsbeer mee op je laatste reis.
Knuffel hem zachtjes in het donker.
Zoals je mij knuffelde toen ik alleen was.
Ik blaas de laatste zandkorrels in mijn hand naar de hemel.
Niets van jou wil ik meenemen naar huis.
Dag man,
De koude aarde glijdt tussen mijn vingers door.
Tussen de verse bloemen heeft ze haar knuffelbeer gelegd.
Bewaart ze een warm plekje ergens in haar hart voor jou?
Geen zonnestraal verwarmt de kille leegte in mijn hart.
Niet door je vertrek. Je stal haar onschuld.
De gereserveerde plaats naast jou zal leegblijven.
Met een schop ploeg ik de aarde om en om.
Het zand verslindt de bloemen. Beer neem ik mee naar huis.
Laat me los, ga.
Dag ik,
De aarde dringt door mijn vergane bed.
Geen stemmen aan mijn graf.
Onderaards leven kruipt door mijn kleren.
De plaats naast mij blijft leeg.
Ik heb het koud van het lange wachten.
De tijd vervaagt mijn zijn.
Geen vergeving.
Mijn ziel moet me loslaten.
En gaan naar waar geen weg terug is.
feedback van andere lezers- bielieke
Ik werd er even stil van. groetjes Lili
ps: dank u. - dichtduvel
Ik vind de opdracht geslaagd, grtz, j
ps: merci - dannycant
stiltemakend, maar mooi....sereen....
ps: Merci - Liesje
ook voor mij is deze tekst pijnlijk lezen...
ps: Hallo Liesje,
Geenzins de bedoeling om iemand te kwetsen, maar een opdracht om een onderwerp vanuit drie perspectieven te beschrijven.
Groetjes. - Peerke
Mooie dooddoener
ps: Mooi geformuleerd.
groetjes. - Ghislaine
Haalt even pijnlijk feiten aan. Thx
ps: Die feiten zijn er.
groetjes
|
