Volg ons op facebook
|
< terug
kwaadheid leeft, liefde spreekt
Mijn geest is gevormd door katholieke handen. Liefhebben was boodschap nummer één, gedurende mijn opvoedingsproces. Geloof niet in 'oog in oog, tand om tand'. Vergeef tot zeventig maal zeventig maal. De liefde die ik tussen mijn ouders zo vaak heb aangevoeld met zachte kinderhand, liet me ook echt geloven dat de wereld mooi was. Mooi en krachtig, door het eeuwige gevoel van samenhorigheid.
Mijn beide ouders hebben me ter wereld gebracht uit hun eigen fundament van liefde. Hun innerlijke wens mij geluk te bieden, streelt hun goedheid. Ik heb hen lief, enorm lief. Zelfs nu mijn papa reeds 12 jaar terug afscheid nam, mis ik zijn beschermde knuffels die me ooit zo'n gevoel van veiligheid hebben aangeboden.
Ergens leeft in mij zoveel vuur, door de kern van mijn bestaan. Een vuur van liefde, een krachtbron waarmee ik mezelf kan verwarmen en ook anderen door kan belichten en verlichten. De bron die me heeft gevormd tot maatschappelijk assistente en niet tot burgerlijk ingenieur. Rationaliteit wordt vaak ontvoerd door mijn eigen emotionaliteit. De zachte aanpak van toen, kleurt de weg van het heden.
Toch breekt de zachte aanpak mijn eigen geluk. Kwaadheid en ontgoocheling worden opgeslorpt door eigen organen. De dokters kijken me de voorbije dagen medelevend aan. Een meisje van 28 jaar moet gewoon stralen, niet overrompeld worden door medische onderzoeken. In mijn diepste zijn weet ik de diagnose. Mijn gal is overbelast en gal spuwen is me onbekend. Ik stik in niet vertaalde woede.
Kwaadheid, een gevoel wat niet staat. Een gevoel dat ook zo weinig echt begrepen wordt, toch als je het mij vraagt. Wat niet staat, wordt bovendien verstopt. Net als mijn billen, omdat ik liever mijn taille accentueer. Toont een mens zich niet altijd liever van zijn mooiste kantje? En toch, mijn welgevormde benen kan ik niet wegtoveren. Net als het onmachtige gevoel omtrent de kwaadheid die ik draag.
Iemand zei me onlangs: roep Liesje, roep gewoon! Ik stond te gniffelen. Dit kan ik niet, hoorde ik mijn buik zeggen. Mijn buik, het orgaan bij uitstek waarmee ik leef. Toch zou ik soms liever de buik even ruimen voor de gal.
Mensen zeggen soms dat je ziek bent van verdriet. In eigen woorden zou ik schrijven dat ik ziek ben geworden door onrecht, onrecht waar ik jaren op zit te kauwen. Ik voel me net een koe. Koeien herkauwen ook. Wat wou ik nu dat ik een kemphaan was, even maar!
Weet je wat het ergste is van allemaal? Ik ben niet zachter of liever als iemand anders. Ik bezit gewoon de kracht niet om kwaad te zijn en los te laten. In mijn hart ben ik mens, enkel mens. Een vriend noemde me vandaag een engeltje. Ik slik en voel me momenteel bengeltje.
Ik ben een clown en achter het masker schuilt een verwijtende mens. Gelukkig leeft mijn pen, met enkele strepen spuw ik vandaag gal. Ik wil niet ziek zijn, doch leven. Het egoïsme viert even tij!
feedback van andere lezers- hannah
Ik lees bij Peerke: " Tel je zegeningen " Tussen je woorden door lees ik dat je dat onvermoeid doet. Alleen dat andere moet er ook uit he en zo kan de gal toch wat geloosd worden.
Vreugde om zegeningen kan makkelijker geuit worden... pijn en verdriet vind soms makkelijker zijn weg via neergeschreven zinnen.
Goed dat je het even kwijt kon....de foutjes neem ik er maar even bij. Ik denk wel dat je die bij herlezen zelf wel ontdekt.
Liefs Hannah
Liesje: Lieve Hannah,
je voelt me zo goed aan...
BEDANKT!
Liesje - Peerke
'Tel je zegeningen, niet je problemen'...
(Je weet vast wel wie dat zei he?)
Liefs!
Liesje: dat doe ik ook, maar gevoelens kan je ook niet negeren h? Peerke? Hoe hard je dit ook probeert!!! Ik denk echt dat ik hierdoor ziek ben geworden... - dichtduvel
Ga ervoor en spuw het uit, wat je meemaakt is heel normaal, je zal nog wat heen en weer slingeren en dan sta je er weer, grtz, j
Liesje: het eruit spuwen is moeilijk, door mijn eigen karakter en omwille van het feit dat de bedoelde mensen echt niet zullen luisteren... bepaalde mensen hebben een bril op die alleen zichzelf weerspiegeld... Ik begrijp wel jouw feedback! Ik wou dat het kon!
Bedankt Jef!!! - jbrouns
Ik volg dichtduvel: SPUW!!!! Maar besef natuurlijk dat het gemakkelijk praten is voor mij. Gelukkig heb je nog het schrijven, papier of beeldscherm als spuwbak, schreeuw en schrijf er op los. Ik weet niet hoe muzikaal je bent? Ikzelf was vroeger een ferm introvert manneke, met veel woede in zich, die ik kon kanaliseren via de drums bespelen. Lekker erop los trommelen kan soms enorm verlichten.
'knuffels die me ooit zo'n gevoel van veiligheid heb aangeboden.' -> 'hebben'
'overwoordde' -> schrijffoutje
Groetjes
Liesje: Een drumset... het zou nog eens een idee zijn... of een cursus boksen gaan volgen? Wat erin zit, eruit smijten? Ik wil altijd zo mooi binnen de lijntjes van het aanvaardbare wandelen... Ik ga toch moeten ??n of andere oplossing zoeken.
Bedankt voor de aandacht voor de spelfoutjes en de erkennende FB!
Liesje
|
