|
< terug
vettige Erwin
In mijn donkere periode, schoolkameraadjes zeiden : 'als je van de duivel spreekt, zie je William' , trok ik voortdurend op met wat de grootste pornoliefhebber van deze hele wereld moet zijn. Dat is natuurlijk een overdrijving die geen hout snijdt en zelden de afwas doet. Pornofanaten vind je overal, vooral onder bedienden, omdat velen met één hand typen en de andere vrij hebben om hun liefdesleven in eigen hand te nemen. Erwin was echter geen bediende. Erwin was een scholier van het passieve, lijdzame type.
Elke dag arriveerde hij tegen alle verwachtingen - de zijne inbegrepen - op school. Daar vrat hij niets uit. Hij dommelde in of probeerde dat, en had enkel omziens naar zijn boterhammen. Deze roosterde hij op de chauffage. Een culinair proces dat enkel zijn beleg deed smelten en heel de klas een kaaslucht bezorgde. Iedereen dacht dat de voeten van de leraar Latijn de daders waren. Dat was een schromelijk overdreven aantijging, want zijn voeten rook je enkel tot de tweede rij en dan alleen als de wind fout zat.
Erwin zat, dommelde en reageerde nergens op.Zelfs niet als het onderwijzend personeel - bezoldigde kapo's zonder geweten of erger: met onvervulde idealen - hem uitmaakten voor snob, omdat hij in de klas zijn wanten aanhield. Erwin had altijd en eeuwig kou. Dat kwam allicht omdat hij vel over been was. Dat was dan weer een gevolg van zijn opspelende maag. Die zorgde er al te vaak voor dat hij over zijn nek ging. Meestal haalde hij het toilet, maar soms ook niet. Een euvel dat wij allen heftig toejuichten. Zo'n kotspauze legde de les stil voor goed vijftien minuten. Het gebeurde zelfs dat ze ons van lokaal lieten veranderen.Een slecht getimede kotsbeurt leverde ons een dwaaltocht op van twintig minuten, op zoek naar een vrijstaand lokaal. En dan waren we nog niet opnieuw geïnstalleerd om in stijl de lessen te negeren.
Misschien ging ik mij daardoor wel hechten aan Erwin: hij legde van tijd tot tijd mijn les stil. Bovendien maakte hij me aan het lachen. Hij snoot nonchalant zijn neus in de gordijnen, spuwde op zijn stoel telkens we van lokaal wisselden, at in ruil voor ¤ 2,5 papier, tot hij er ziek van werd en dit met alle voordelen van dien.
Zelf betaalde hij op de speelplaats Fransje -met elf al de grootste etter aller etters - om hogerejaars het bloed van onder de nagels te halen. Bij voorkeur van assertievelingen. Dat leverde het beste spektakel op. Fransje meldde zich elke middag bij Erwin voor een opdracht. Dan gapte hij bij voorbeeld de boekentas van een laatstejaars.Laatstejaars spreidden het meeste haantjesgedrag ten toon.Erwin verfoeide arrogantie.
Dus was Fransje het middel om de heren flaneurs in hun trots te krenken. Fransje ging aan de haal met hun boekentas. Die verstopte hij dan ergens.Was ie verdraaid handig in. Als ie die niet terugbracht, was je gezien. Fransje wachtte dan geduldig tot de laatste speeltijd om ze terug te bezorgen. Ondertussen had het slachtoffer; diegene die er met zijn rotkop zelf om vroeg, aldus Erwin-, een vervelende tijd achter de rug, zo zonder eten, boeken,schrijfgerei of in te leveren huistaken. Uiteindelijk dook Fransje dan op, plofte het geroofde voor de voeten van de geteisterde en verdween weer.
Het slachtoffer was te opgelucht om er achteraan te gaan. Althans tot de ontdekking volgde dat de boekentas geheel leeg was. Fransje oordeelde dat de lol er te snel af was als je alles in één keer deponeerde bij de rechtmatige eigenaar. Dus spreidde hij de terugbezorgingen. Natuurlijk leverden deze onschuldige plagerijtjes Fransje wel eens slaag op. Wat de hogerejaars dan op strafstudie kwam te staan. Welke studiemeester gelooft immers een 18-jarige die zegt dat ie gepest wordt door een 11-jarige?
Voor Erwin bleef het echter niet grappig. Het kwade keerde zich tegen hem. Na voltooiing van zijn opleiding tot allerhatelijkst stuk verdriet, ging Fransje er elke dag vandoor met Erwins boekentas. Erwin, toch al niet de meest actieve mens, liet maar begaan. Op die manier was de fun er voor Fransje gauw genoeg af.
Dat was Erwin op school : een zombie die onder de middag twist zaaide via tussenpersonen. De Erwin na school was anders georiënteerd. Meteen na het verlossende belsignaal snelde Erwin naar buiten.
Als het mooi weer was, begaf hij zich terstond naar het park. Daar verstopte hij zich in de bosjes. Hij trok zich af bij het zicht van voorbijgaande meisjes. Zelf had hij het over sleuren of rukken in plaats van aftrekken. Ik deed dienst als uitkijk.
Niet dat ik werkelijk op de loer lag voor gevaar. Erwin rukte meestal twee keren voor hij weer opdook uit de bosjes. Telkens er venten of oude wijven passeerden kon je hem horen vloeken. Eén keer werd hij gebeten door een gans. De enige keer dat ik hem drie dagen niet weten rukken heb. Toen hij zich zo van de opgedane schoolse spanning ontdaan had, keerden we huiswaarts. Vaak kon hij niet op zijn zadel blijven zitten. Zijn geslachtsdelen waren te zeer gezwollen. Althans, dat liet hij uitschijnen. Erwin stelde er prijs op voor een onbedaarlijke seksmaniak door te gaan. Een ambitie als een andere.
Onderweg wisselden we geen woord. Praten paste niet bij mijn teder omhelsde depressiviteit. Erwin was ook al niet mondig. Hij had de smoel van iemand die zijn kindertijd doorbrengt op café, gaat sjotten op zaterdag en 's avonds met de rest van de riooljeugd rondhangt aan spoorwegtunnels.
Thuis deed Erwin niets anders dan porno downloaden. Zijn toetsenbord zat onder de gelige, schilferende vlekken van al het sperma dat er de dood vond.
Ook de vloer van zijn kamer was rijkelijk gedecoreerd met zijn kwakjes. Op de vloer zagen ze er zwart en kleverig uit als van gemorste cola. Op zijn kleren had hij witte vlekken als van melk of tandpasta. Op zijn beddengoed draaiden ze weer geel uit. Het zal niet verwonderen dat Erwin vaak pijnlijke ballen had. Soms bloedde zijn penis, daar waar het voorvel vast komt te zitten aan de eikel. Uiteindelijk begon hij orthodox masturberen zo saai te vinden dat hij zich aan experimentjes waagde. Die zorgden voor verdere complicaties. Zo bond hij zijn lul, en soms zijn ballen, af met een elastiek, hetgeen tot bloeduitstortingen leidde. Hij wreef een plastiek zak in met boter en trok die rond een kussen. Die constructie plooide hij rond zijn lul. Zo neukte hij de botergladde opening. De resulterende geur van bakvet en sperma was ondraaglijk.
Regelmatig zette hij de stofzuiger op zijn lul. Hij kwam klaar in de buis, zodat zijn zaad opgezogen werd. Als zijn moeder vervolgens stofzuigde, rook heel het huis naar de kikkervisjes van haar baarmoederproduct. De ergste stoten haalde hij uit door zijn ding in de microgolfoven te houden. Tot het hem te heet werd. Op een dag demonteerde hij de stofzuiger en neukte hij die rechtstreeks in de bak, zonder de buis. Toen moest de brandweer hem bevrijden. Bleek gek genoeg dat hij niet de enige was die stofzuigerseks beoefende.
Erwin associeerde alles met seks - of zijn gestoorde, ééndimensionale versie daarvan - en zag zelfs pikante suggesties in de meest onschuldige kinderprogramma's. Dat was mijn vriend Erwin, een obsessieve rukfanaat die eeuwig rook naar het zure mengsel van sperma en zweet. Ik heb er na school nooit meer wat van gehoord. Het enige logische lijkt mij dat hij gestorven is tijdens een uit de hand gelopen sessie stikseks. Ik kan mij perfect voorstellen hoe hij in zijn eigen uitwerpselen hangt te drogen aan de klink van zijn slaapkamerdeur.
feedback van andere lezers- aquaangel
goed geschreven, misschien vind ik wel de inzending aan de lange kant en zou voor twee delen gekozen hebben....
groet
pisatelj: mijn inzendingen zijn idd meestal te lang, maar ik post liever meteen iets dat een geheel vormt - fenk
Dit verhaal heeft me niet verveeld, en kon eigenlijk niet lang genoeg duren. Maar dat zegt allicht meer iets over mezelf. Succes talentboy!
pisatelj: :-)
Erg leuke reactie moet ik zeggen
|
