Volg ons op facebook
|
< terug
Gedoogcultuur
In een ruige groezelige kroeg, aan de rand van de stad op een normale vrijdagavond zat Frans, die elke vrijdagavond trouw acuut last kreeg van de vrijdagavondziekte, licht aangeschoten boven zijn pint te brabbelen. Zich niets aantrekkend van de schalkse maar veelbetekende blikken die in zijn richting geworpen werden.
"Het moest en zou nu maar eens gedaan zijn," vertelde hij tegen niemand in het bijzonder en bracht ondertussen zijn zoveelste pint naar zijn mond.
"Over mijn lijk dat die aangeklede apen van de bureaucratie mij gaan verplichten naar de AA te gaan, ik die helemaal niet verslaafd ben -hips- nota bene. Nog in de verste verte niet -hik-. Wat is er trouwens mis met een eerlijke werkmens dat na een week hard zwoegen braaf enkele pintjes gaat pakken, net of dat hetzelfde is als vreemdgaan... -burp-. Wie dachten ze wel dat ze waren," en prompt zette hij die laatste zin kracht bij door met een mokerslag zijn lege glas bruut op de toog te knallen. "SCHAT, vul me er nog een!"
Hij commandeerde ruwer dan hij eigenlijk bedoelde en stapte meer vallend dan elegant van zijn kruk, zwenselde vervolgens naar de achterdeur richting plee waar zich een dringende sanitaire waterontlasting opdrong.
In het café zelf kwamen de tongen steeds losser en losser naarmate de vullingen in de glazen zakte. Een zatlap op leeftijd zette in een opwelling een dronkemanslied in dat hij even goed kon zingen als een aardappel die toondoof was. Een aangeschoten jongeling dwong hem tot stilzwijgen wat duidelijk niet in dank afgenomen werd.
'Hier kwam gegarandeerd ophef van,' dacht de waard toen hij vlug enkele glazen omspoelde. Een vrouw, van naar schatting meer naar de vijftig dan naar de veertig, met evenveel rimpels in het gelaat als er lege glazen voor haar stonden, probeerde vergeefs de boel te sussen.
"HOU U ER BUITEN!" werd haar toegesneerd.
"Niets zo dégoutant als een dégoutante bemoeial van een zat wijf dat gezopen heeft!" schreeuwde de brutus haar toe terwijl een halve pint rijkelijk over zijn polsen vloeide.
De sfeer begon te snijden, de mensen groezelig... Overal lagen plasjes bier en fris. Enkele bierkartons dreven er lustig tussendoor. Schunnige praat werd over en weer geschreeuwd.
De gezelligheid was van de ene minuut op de andere, ineens ver te zoeken.
Plots kreeg één van de geweldenaars losse handen en het moment dat de man met een immense jeneverneus, ter grootte van een pad, een stomp in zijn maag kreeg, waarop die prompt zijn laatste maaltijd uitbraakte, was het hek helemaal van de dam. Een overvolle asbak gleed op de grond, evenals de rest die nog op het tafeltje stond. Nu hielp geen lieve moederen meer. Met veel lawaai viel de tafel om toen iemand de jonge bruut er los over trok. Er werd geschreeuwd, geklopt, geslagen, gevallen, gebeten, gemept, gesmeten, geroepen, gekrabd, getrokken en gestampt dat het een lieve lust was.
Een ongeruste buurtbewoner had als reactie op al dat kabaal de politie gebeld.
Er viel een interventie van twee mannen en een paardenkop binnen. Hoewel met weinig in aantal werd er binnen de kortste keren een einde gesteld aan al dat geweld. Één voor één werden de onverlaten overmeesterd en uit elkaar getrokken, wat nog enig verbaal geweld en het nodige tumult met zich meebracht.
Gebroken glazen en potten evenals blauwe ogen, blutsen, builen en schrammen konden geteld en geëvalueerd worden. De rust keerde langzaam weer. Tafels werden weer rechtgezet. Resten van scherven en zwemmende peuken werden samengeveegd met een aftrekker die er uitzag of hij nog een oorlog meegemaakt had.
De klok sloeg drie uur.
De voordeur werd opengesmeten.
Een groepje uitbollende jongeren viel binnen na een avondje stappen. Enkelen waren duidelijk uit op meer en de giechelende trienen volgden hen in het kielzog. Een koppeltje had geeneens de tijd om hun drank te bestellen zonder hun biefstuk uit elkaars mond te halen. Ze zochten met het daarbij horende rumoer allen een plaats en het duurde niet lang of handen en tongen friemelden erop los. Die waren nog lang niet thuis, zoveel was duidelijk. Enkele meisjes leken zelfs al een tijdje tipsy.
Het moeiallig viswijf verdronk al haar miserie met een zoveelste blonde Leffe.
De rest van de aanwezigen keek nergens meer van op, dit alles was een vertrouwd beeld geworden.
De waard gaf een rondje.
Lang leve de gedoogcultuur.
feedback van andere lezers- ERWEE
Vrijdagavond ... en de waard gaf een rondje, tiens (?) niks van gemerkt zinne
erwee zal just achteruit geweest zijn zekerst
TOP!
SabineLuypaert: of erwee zat in het verkeerde etablissementje he:o (ik weet van niets, ik ga niet op cafe he :LOOL/
tenks toe joe dat ie hier staat he ;) - yrsa
met een grandioos beeld neergezet! Wauw!!!
SabineLuypaert: het was eentje uit een oude doos (smile) waar ik dank zij iemand van hier weer hard mee moest lachen - lin
Dat is me een verhaal! Zwenselen is zeker Vlaams? Je schrijft erg beeldend. Ik zat bijna in die kroeg mee te kijken.
"en de giechelende trienen volgden hun in het kielzog" -> "en de giechelende trienen volgden hEn in het kielzog".
Verder prima stukje gedoogcultuur op de korrel genomen.
Lieve groet, lin
SabineLuypaert: zwenselen is inderdaad beetje vlaams bedenk ik ineens, ik denk dat jullie zwalpen zeggen als is zwalpen hier de overtreffende trap van zwenselen ;) de 'hen' is aangepast (smile) heel dank je wel zenne om mee te wervelen ;) - Liesje
heel herkenbaar geschreven en pfff, als geheelonthouder niet altijd een even leuk senario... graag gelezen!
SabineLuypaert: volledige geheelonthouder ben ik niet ;) vooral niet in gezelschap ;) maar als ze beginnen zuipen om te zuipen daar heb ik wel iets tegen ;) bedankt voor je reactie he (smile) - JC
ja, er valt wel meer te zeggen over dat onderwerp, mooi stukje hoor
SabineLuypaert: en zeggen dat ik zelfs niet meer kan zeggen wat de aanleiding was hiervoor;) al heb ik natuurlijk groot overdreven he ;), heel dank je wel om langs te komen (smile) - elpe
Heel graag gelezen, uit de realiteit gegrepen ??
- Rimpels geven ook andere dingen weer, die misschien dan de reden zijn waarom sommigen drinken .
- Een interventie van twee en een paardenkop weet ik er niet wat ik met moet voorstellen , maar toch goed gevonden.
Zo lees ik het toch graag (en schrijf ik zelf ook wel meer)
Groetjes
elpe
SabineLuypaert: er was vast een aanleding hoor voor dit stukje, maar ik weet ze niet meer (shy), die twee man en een paardekop, dat is een manier van spreken hier in deze vlaamse contreien, wil zoveel zeggen als 'niet veel volk en dan nog komiek volk'. Zo, lees ik ze ook graag (smile) ik denk dat ik maar eens in jouw stukjes ga sniepen zie. heel dank je wel voor je reactie - Rob
Heelijk, zo´n klassiek kroeggevecht en daarna gezamenlijk weer kantelen. Dan de volgende morgen aan je vriendin uitleggen hoe je aan dat gescheurde overhemd en die krassen op je rug komt. Met als enig verweer de kroegrekening op een bierviltje.
Héél goed beschreven. Weet je nog welke kroeg dat was?
SabineLuypaert: LOL wat een plezante reactie (smile) kweet niet welke kroeg zenne, ik ga op taverne he ;), kroegverweer (smile) wat een plezant woord zeg, - Ghislaine
Geen wonder dat ik aan een interventie gewoonlijk een boevensmoel over houd.
SabineLuypaert: ooh jee, jij knokt effenaf mee dan??? - lief
spannend Sabine, kom je daar vaker?
hebben ze daar een dartbord?
dan kunnen we een pijltje gooien!!!
ik denk dat ik heel veel mis...
liefs
SabineLuypaert: weet je ;) het is maar ruigdoenerij van mij zenne ;) zelf ga ik niet op kroeg, ik ga op taverne (smile), en daar zijn helaas ook geen dartsborden ;) en weet je ;) als ik een pijlke zou gooien, weet ik niet of dat wel veilig is zenn e hUM lol - ivo
de leegheid van de fles in het leven van de mens ..
prachtig mooi weergegeven ..
SabineLuypaert: gelijkgezinde zielen die hun eenzaamheid trachten te verdringen he, in de stad zie je het nog meer dan hier denk ik dan
heel dank je wel om langs te komen (smile)
|
