< terug
Struikeldag !
De ochtend lacht en jij kreunt drie koppen terug onder de warme zachte dons.
Na bijna een jaar niet naar school is dit vergelijkbaar met een eerste schooldag.
Maar je wil niet.
Nog niet.
Nu niet.
Straks niet.
Later niet.
Eigenlijk nooit.
Hoe zit het leven ook alweer in elkaar ?
Ik open de kobalt blauwe gordijnen en geef de ochtendlucht kansen om je alsnog uit bed te krijgen.
Het lukt nog ook.
Je slentert de badkamer in en kruipt onder warme douchestralen.
Het regent rondom jou maar het voelt goed.
Waarom zou je deze regenbui dan verlaten ?
De tijd gromt omdat het moet.
Arme jij.
Arme ik.
We willen geen van beiden het ongewisse tegemoet.
Maar het leven trekt en duwt.
Er is geen weg terug.
http://pubertisme.blogspot.com
feedback van andere lezers- SabineLuypaert
lijkt het begin van een erg intense dag, mar ooh zo menselijk warm en mooi geschreven, ondanks de harde werkelijkheid innerchild: Ja, Sabientje ... 't was ook het begin van een intense dag. Maar hij is de dag toch doorgekomen. En vandaag is dag twee alweer gepasseerd. 't Valt hem nog steeds zwaar maar hij doet het toch maar. Ik ben best wel REUZE trots op hem !!! - ERWEE
Ik ken het. Vind het erg mooi geschreven. innerchild: Merciekes, ERWEEken ... ge zijt nen brave mens ! ;-) - ivo
mooi zeer mooi- pijnlijk waar ... innerchild: Dank je, Ivo ...
en ik weet dat jij weet waar ik het over heb. Niet van horen zeggen maar van 'voelen'. - yrsa
Een zeer prettige manier van schrijven, die me van het begin tot het einde meesleurde.
Ja, ik heb dit heel erg graag gelezen!! innerchild: Dank je, yrsa ... fijn om dat te lezen.
Helaas is wat er staat wel realiteit ... - lin
Ik voel de puber hierin. Prachtig geschreven. Niets aan op te merken! Lieve groet, lin innerchild: Fijne reactie !
Dank je,lin.
|