Volg ons op facebook
|
< terug
Rotterdammers aan de haven deeltje 4
Het verhaal van Klaas
"Ga jij nog wel eens vissen Klaas," de vraag kwam van de schele,
allen wachten geamuseerd op Klaas zijn verhaal, omdat men wist dat hij kon liegen als de beste, Klaas die men ook wel Blaarkop noemde,
haalde zijn schouders op.
"Ach ja, de laatste tijd niet zo veel meer, er valt weinig lol aan te beleven."
En hij vervolgde, "je wordt gek van die Indiërs, die Surinaamse Indiërs dan, die lossen elkaar in ploegen af op de beste stekken,
ze nemen alles, maar dan ook echt alles mee, maak niet uit hoe groot, maar meegenomen wordt het."
"Het is de cultuur hé, moet je maar denken, dat zit er nu eenmaal ingebakken."
"Laats waren ze aan het schieten man op een rivaliserende groep,
ja echt, messen en al kwamen er aan te pas, niet te geloven."
"Nee, dan vroeger op de vaart, dat was vissen, hangend over het potdeksel (bovenkant van railing) gewoon met een lijntje,
flinke haak eraan, stukje vetvlees en dan mar een beetje op en neer halen, man moest je kijken wat er op klapte, je schrok je soms de pleuris als je het op haalde."
Hij hield zijn armen een flink eind uit elkaar om de maat aan te geven van de vangst.
"Ja, met de Winch binnen gedraaid zeker, opperde Frans.
(de Winches zijn machines aan dek van een schip veelal gebruikt voor het zelf laden en lossen, maar b.v ook het binnen halen van de loodzware Manillatrossen bij het vertrek, zij werkten eerst op stoom, werden later vervangen door elektromotoren, wat een hele vooruitgang was i.v.m bevriezen)
"Ja, ouwehoer nou niet," ging Klaas verder met zijn verhaal,
daar kom ik zo wel op."
"Jullie weten dat ik nog maar net zeventien was, toen ik als ketelbinkie aan monsterde op de grote vaart."
"Hoewel ik uit de buurt van Gouda kwam, waar na die pokken oorlog ook niks te beleven viel, trok de stad Rotterdam mij al vroeg aan, dus besloot ik zeeman te worden, helemaal achterlijk natuurlijk, maar ja."
"Mijn eerste reis, heb ik de bijnaam Blaarkop gekregen door een avontuur in Mombasa Afrika."
"Ik, als kolere aap zijnde wist ik veel, ik ging na wat biertjes gezopen te hebben met een negerinnetje mee naar haar hutje, een pokken end weg met een taxie, maar zo gek als een deur, het maakte mij helemaal niets uit."
"Ik had nog nooit een wippie gemaakt dus dat wou wel,
nou dat heb ik geweten, het eerste wat ze van mij pikten waren mijn schoenen, en na nauwelijks aan mijn trekken gekomen werd ik in mijn onderbroek en frokkie op straat gelazerd."
"Zonder een piek, dus moest ik lopen naar boord, helemaal maf natuurlijk en kapot van het zuipen en de aanverwante wip."
"Ach fijn, ik zal een halfuur gelopen hebben toen er zo'n grote neger
op de fiets naast mij stopte, en gebaarde dat ik achterop mocht."
"Nou had die gozer alleen een bagagedrager, maar geen spatborden er onder, dus toen ik achterop sprong zakte mijn prakkie, wat ik eerst niet door had, en door heen, en het hele zakie werd zo beetje gepolijst."
"Toen ik op een gegeven moment begon te gillen, stop stop, dacht die gozer dat ik wilde zingen, en die mafkees begon keihard mee te zingen."
"Mijn hele kloten verbrand, en mijn snikkel veertig centimeter langer, de blaren zaten erop, vandaar die bijnaam Blaarkop."
"Maar het ergste was toen ik bij boord kwam wilde die gozer geld, en dat had ik natuurlijk niet, nou jongen, ik heb motten rennen voor mijn leven, brak me nek zo beetje op de gangway."
De mannen op het bankje lagen in een deuk van het lachen, die Klaas hij is helemaal gek brulde ze.
Maar Klaas de Bloedbaar ging verder.
"Jullie weten daar sterft het van de haaien, en ik had het voor elkaar gekregen, om een dooie hond die ik van de kade ophaalde, aan een grote vleeshaak had geslagen, aan een hakentouw over boord zette."
Die ouwe, (Kapitein) mocht van niks weten uiteraard,
maar de hele bemanning had lol er in, en we wachten in spanning af of wat er zou gebeuren."
"En ja hoor, na nog geen halfuur, een enorme ruk, ja echt waanzinnig,
allemaal trokken we mee, maar al wat we trokken om de haai boven water te krijgen, had geen succes, erger nog, er gebeurde helemaal niks."
"Dus gilde een van de matrozen, op de kaapstander met dat touw."
(Kaapstander is een dekwinch achter op het schip, welke gebruikt wordt voor het aanmeren)
"Zo gezegd zo gedaan, we legden het touw om de trommel van de winch, en begonnen hem rustig binnen te draaien."
"Iedereen stond in spanning af te wachten, wat of er boven water uit zou komen."
" Eerst gebeurde er helemaal niks, maar toen kwam er toch wat beweging in, en langzaam begonnen wij het touw in te halen."
Allen zaten in spanning te luisteren, hoewel zij het verhaal al wel al tien keer gehoord hadden het bleef spannend.
"En wat denken jullie."
"Een haai van zeven meter, vroeg Frans?"
"Nee om de dooie dood niet, we schrokken ons de kolere, weet je wat er boven water kwam.?"
De kop van Klaas was steeds roder geworden, het zweet stond hem op zijn voorhoofd, door al de drukke gebaren die hij gebruikte, om toch maar vooral zijn verhaal kracht bij te zetten.
"Man man man, wat denk je?"
"Een U Boot uit de tweede wereldoorlog, ongelooflijk, maar zo waar als ik hier sta."
De oude zeelui hadden het niet meer, het bleef een prachtverhaal,
en dit keer had klaas er weer iets nieuws aan toe gevoegd.
"En weten jullie wat het mooiste was.?
"Het licht brandde nog."
©Schrijver Ivan Grud
feedback van andere lezers- Mistaker
Aangenaam om te lezen (geldt ook voor je bundel)
G
Ivan: Dank je Greta, vr/gr Ivan - Ivan
Dankje Greta, ik heb ook een eigen site nu, kijk even op,
http://www.ivangrud.nl/,
vr/gr Ivan - Francis
grts.
|
