|
< terug
De brief 2
De brief 2
Ik sliep samen met drie kinderen in een plaats terwijl het jongste bij zijn ouders verbleef. Het was telkens weer een hele toer om 's morgens de weg naar beneden heelhuids te overbruggen. Er stond geen leuning rondom het gat waardoor de trap liep en het was er tevens heel duister. Je moest als het ware op de tast te werk gaan en het kwam ook al eens voor dat je op het allerlaatste ogenblik de balans terug moest vinden om niet met je klikken en klakken naar beneden te tuimelen. De kamer werd door een enkele lamp van vijftig watt verlicht dit was niet genoeg om de kleding terug te vinden. Deze zolder die als slaapkamers diende werd in het midden door twee grote dekens in twee-en verdeeld; het naar de straatkant gelegen deel was de ouderlijke slaapkamer. Ze was iets groter maar had als nadeel dat er meer emmers nodig waren om het hemelwater op te vangen. Als er weer eens stormde dan tochtte het verschrikkelijk en al deed je nog zoveel kleren op je leggen warm kreeg jet het er niet.
Ik woonde er ongeveer drie maanden toen ik van deze onhoudbare situatie zo gedeprimeerd werd dat ik besloot een brief met mijn en hun grieven aan de meest hoge instantie te sturen. In dit geval was dat Koningin Juliana. Ik had nog nooit een dergelijke brief opgesteld en mijn Nederlands was abominabel slecht. Ik overdrijf niet, ik kende niets van deze taal omdat mijn roots bij de oosterburen te zoeken waren. Heb toch zo goed en zo kwaad als het ging deze brief samengesteld en aan Hare Majesteit geadresseerd, met in het achterhoofd er nooit meer iets over te horen. Zes weken later kwam er een heel mooi geklede heer naar deze woning kijken en vroeg wie deze brief opgesteld had. Mijn nicht vertelde hem dat ik de schrijver was en vroeg of ik iets verkeerds had gedaan. Zijn antwoord was verbluffend. Hare Majesteit had met welgevallen deze boodschap gelezen en vond de opstelling heel apart. Zij gaf de man die deze taak op zich genomen had dan ook de raad dat de schrijver scholing moest volgen want er zou een auteur in wording aan hem verloren gaan. Maar de auteur was nog niet zo ver, hij vloog nog te veel en vond geen vaste grond onder zijn voeten. Hij moest eerst zes en zestig jaren worden om de liefde voor taal te vinden.
Einde
feedback van andere lezers- miepe
leestuimelingen:
"het kwam ook al eens voor dat op JE het allerlaatste ogenblik de balans terug MOEST vinden om niet met je klikken en klakken naar beneden te tuimelen."
"warm kreeg jet het er niet." warm kreeg je het echter nooit (? beter?)
héél verrassend weer, Hoeselaar!
heel mooi!
toen ik veertien was, schreef ik ook een brief naar de koning, maar die van België en dan die van vroeger "Boudewijn". en weet je wat? Ik kreeg antwoord en werd uitgenodigd in zijn serre van Laken. Ja, echt waar! en ik mocht tien vrienden of vriendinnen mee brengen. Heb daar hele mooie herinneringen aan (en ook koninklijk toiletpapier gejat)
Hoeselaar: Miepe, mag ik je danken voor de opbouwende kritiek, je doet dit met een vleugje hoop erbij zodat ik me minder slecht vind.
Willy
|
