|
< terug
Voor het eerst Hapto
Afgelopen donderdag heb ik voor het eerst Haptonomie ervaren. Ik had wel het een en ander gelezen maar ik kon mezelf er niets bij voorstellen. Misschien verdrongen terwijl ik het eigenlijk héél goed wist, ik denk dat ik er niet aan wilde denken, het idee dat ik aangeraakt werd op plekken die voor ontroering zouden zorgen. En dat daarmee de hele beerput van Diezzo's jeugd werd opengetrokken. Er was een uur gepland voor de behandeling, gelukkig want anders zou de onrust in mijn lijf nog meer worden, mocht de behandeling korter zijn dan 60 minuten.
Ik kon even mijn verhaal kwijt over hoe de afgelopen weken voor mij waren geweest, achteraf had ik bergen verzet volgens de therapeute. Zelf zag het niet zo, ik heb gewoon mijn plicht gedaan maar zei zij dat ik mij kwetsbaar had opgesteld. Ik moet eerlijk bekennen dat, dat tot nu toe alleen nóg maar in mijn voordeel werkt, ik heb het ooit anders ervaren.
Ik dacht slim te zijn door maar te blijven praten zodat zij maar even tijd had voor de therapie maar helaas, zij had mij door. Ik moest mij uitkleden tot op mijn ondergoed na en op mijn buik gaan liggen. De koude grijze tafel lonkte naar mij in de veronderstelling dat ik met mijn warme lijf het zachte rubber zou verwarmen. De tafel had het mis, ik lag daar stokstijf - als een plank met scherpe splinters - , versteend en koud als een zwaar marmerblad.
Haar handen begonnen vanaf mijn nek over mijn rug te wrijven. Ik tuurde wat naar buiten, de gordijnen waren open, enkel een glasgordijntje bedekte het zicht van buitenaf. Mijn turende blik werd waargenomen waarop zij vroeg om de gordijnen te sluiten. Ik zei dat ik het wel prima vond, het gevoel van onbehagen zou door die ene handeling alleen maar versterkt worden.
Ik voelde de warmte van haar handen waardoor ik wat suffig werd en moeite had om mijn ogen open te houden. Tijdens mijn poging tot ontspannenheid stelde zij vragen, over hoe het een en ander aanvoelde óf wat er door mij heen ging.... Soms kon ik geen antwoord geven omdat ik het gewoonweg niet wist, ik ging dan extra nadenken om tóch maar een antwoord te geven. De vraag of de inhoud van het antwoord op waarheid berust was, bleef echter open......
Er ging van alles door mij heen, ik was op mijn hoede maar tegelijkertijd was ik aan het vechten tegen de slaap. Ik hoefde eigenlijk niet te vechten, de slaap werd mij onthouden door allerlei vragen,
mijn lichaam voelde zwaar aan en er werd gebalanceerd met mijn voeten.
Raakte ik langzaam uit balans óf in hoeverre liet ik mij gaan zodat ik de controle over mezelf zou verliezen, in de handen van de therapeute......?
feedback van andere lezers- Liesje
lijkt mij een bijzondere ervaring?
avriends: @Liesje
Is ook... ;O)
|
