|
< terug
Het bloedbroederschap VI
Door het open trekken van de overgordijnen werd de jonge zomergast met zonnestralen overgoten, zijn gezicht reageerde hierop als een samen gewrongen spons. Met zijn handen weerde hij het licht af en maakte daarbij een steunend en briesend geluid.
"Opstaan. Hallo is daar iemand".
Tante die zojuist nog buiten was geweest wist dat ze koude handen had, zodoende stak ze deze tussen (zoals zij dat noemde) de vleugel en bewerkte zo de rugpartij van het ventje. De reactie liet niet lang op zich wachten. Arno nam een kussen en begon zich te verdedigen en schreeuwde daarbij zo hard dat tante even van haar kook kwam.
"Laat me in rust, schreeuwde Arno, en sloeg om zich heen als een wild geworden ezeltje. Tante wierp zich bovenop de dekens waaronder Arno verwrongen lag zodat hij haar niet belangen kon en lachte uitdagend luid. Na nog wat tegen gesputter en beengetrappel gaf hij zich tenslotte als overwonnen gaf zich over.
Hij omhelsde tante Sophie, kuste en knuffelde haar en stond even later al naast het bed. Het leek een gewoonte te worden dat er zich al heel vroeg in de morgen bezoekers aandienden in de vorm van een roodgekleed iemand en een jonge dame. Tante die de bel had horen luiden liep dan ook meteen naar beneden en begroette de jonge bewonderaars van haar neefje.
"Kom maar binnen, zei ze waarbij tante een hoofse reverence maakte. "De heer des huize behaagt het zijn gasten zelf te willen ontvangen". Waarbij ze opnieuw een reverence maakte zodat ze bijna met haar vingers de vloer raakte, maar ditmaal naar de gangdeur toe. Maar er kwam niemand die hen zou begroeten, en tante stond voor een moment even voor aap. De jeugdige bezoekers keken naar Tante Sophie dan weer naar de deur en lachten flauwtjes maar er gebeurde niets. Tante deed de gangdeur open en zag dat de voordeur wijd open stond en hoorde hoe dat er iemand aan de buitenzijde van de vensters aan het kloppen was. Verwonderd liep ze naar buiten en zag haar neefje op een kruiwagen onder het venster staan. Hij zag zijn tante als eerst en riep al giechelend
"Dat had u niet verwacht, hé, tante? Nee, dat had tante Sophie echt niet verwacht en liep al lachend terug het huis in. De twee jonge gasten stonden aan het raam en maakten de meest bizarre grimassen en staken daarbij hun tongen naar elkaar uit.
"Is dat jullie vriend, dat ventje is niet meer normaal" zei tante al giechelend en liep de keuken in om voor Arno het ontbijt klaar te zetten. Ze vroeg aan Erica en Dieter of ze ook chocolademelk wilden hebben en misschien ook een broodje met kaas. De kinderen namen wel de drank maar gegeten hadden ze al.
Arno was heelhuids uit de kruiwagen geklommen en zette zich naast zijn vrienden aan de tafel er werden plannen gesmeed voor wie bij wie achterop zou mogen gaan zitten. Erica meende dat zij met haar fiets Arno wel de baas zou kunnen worden, want tenslotte was zij een kop groter dan hij.
Tante vroeg hoe het met de taal was, of zij haar neefje wel konden verstaan en of het andersom ook goed ging of Arno goed begrepen werd."Ja", meende Erica"af en toe begrijpen we elkaar niet zo goed maar Arno weet dit gemis goed te omzeilen want hij is de lolbroek van onze kliek.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Topklasse. Dit keer zit er slechts een tipje in:
De dialogen beginnen op een nieuwe regel.
Hoeselaar: Ja, zoals je mij ook aangeraden hebt zo is het nu eenmaal als een meester de leerling terecht wijst en die dan ook zo werkt
Willy - miepe
het blijft wel héééél braaf daar hoor! ik ben zeker dat er iets héél naars staat te gebeuren. ik vrees dat tante Sophie straks een waar'lijk monster wordt
ggg!
lees wel taalwrongels af en toe, maar dat staat wel charmant in de contekst van je verhaal
Hoeselaar: Miepe bedankt dat je me hulp aanreikt die ook nog eens h??l welkom blijkt te zijn
wel te rusten en hopelijk tot morgen - yrsa
Ik ben nu ook wel benieuwd naar wat actie. Ik sluit me dus in principe aan bij miepe en.. Ghislaine (als het om de dialogen etc gaat) :)
Blijf je volgen :)
groetjes xx
Hoeselaar: Geduld is hier op z'n plaats denk ik je moet het personage en zijn omveld toch ook kennen leren.
Toch blij met deze aansporing en denktank
Willy - henny
Wat lief, die knul op de kruiwagen. Gesproken zinnen moet je ook afsluiten met een aanhalingsteken. Het gaat een leuk verhaal worden.
Hoeselaar: dank je wel voor de leerrijke hint
Willy
|
