|
< terug
Zoon van een junkhoer. slot
Door mijn verhaal werd niet alleen mijn broedmachine, maar ook Tom gearresteerd. Achteraf hoorde ik dat hij ook films maakte en kinderen opleidde voor de seksindustrie.
Ikzelf werd geplaatst bij een gezin dat ervaring had met misbruikte kinderen. Voor het eerst had ik een goede thuishaven. Dat was ook te zien. Ik werd dikker, op school ging ik met sprongen vooruit en regelmatig liet ik een schaterlach horen. Mijn zelfvertrouwen en vertrouwen in anderen groeide. Op mijn achttiende ging ik het huis uit om te studeren en ging op kamers wonen. Ook dat beviel me goed. Ik leerde in die tijd ook een jonge vrouw kennen. Door haar leerde ik de échte liefde. Liefde en genegenheid tussen man en een vrouw.
Er speelt een glimlach om Bert zijn mond. Zijn ogen stralen als hij aan haar denkt. Aan de keer dat ze voor het eerst de liefde bedreven. Zijn Julia, zijn toekomstige vrouw.
We slaagden beiden met erg goede examenresultaten en vonden snel een baan. De kamers waar we woonden ruilden we in voor een huurflatje. Zonder lift, vier hoog. Zo konden we onze studieschuld afbetalen en toch samenwonen. We spaarden en leefden zuinig. Dankzij de therapieën, had ik mijn vernederende ervaringen uit mijn jeugd een plaats kunnen geven en dacht er weinig meer aan. Behalve als er iets over kinderporno op het nieuws was. Dan werd mijn haat weer gevoed.
Nadat we vijf jaar samenwoonden besloten we een huis te kopen. Met mijn promotie lukte dat wel. Een huis leek ons ook veel veiliger dan een flat met trappen, zo vlak bij de voordeur. Zeker omdat we in de toekomst kinderen wilden. Ik ben zelf eens bijna van de trap gevallen omdat er speelgoed rondslingerde van de buurkinderen.
Na wat zoeken vonden we een huis met tuin, vlakbij het bedrijf waar we samen werken. Ons geluk kon niet op. Samen met vrienden gingen we aan de slag om er een paleisje van te maken. Dat lukte! Een paar dagen voordat we zouden verhuizen, zette een vriend een advertentie in de krant: Ook al zijn Bart en Julia geen echtelijk paar, ze verhuizen naar Margrietstraat 9 om te werken aan een kinderschaar.
Dát had hij beter niet kunnen doen.
Bert legt zijn pen neer en onderdrukt zijn grijzende lach. Wrijft in zijn handen en schrijft verder.
Wat wij niet wisten was, dat mijn moeder haar straf erop had zitten. Ze had ons adres opgespoord en wilde ons een cadeau brengen. De Zaanse klok, voor in het nieuwe huis. Ze wilde dat aanbieden omdat ze erg spijt had over haar daden. Toen ik de deur openmaakte schrokken zowel zij als ik van elkaar. Ik wilde boos worden en zij deed een stap achteruit… Daardoor zag ze de speelgoedwagen niet op de galerij en viel, met klok en al, achterover de trap af. Nu zit ik in voorarrest om te kijken of ik schuldig ben aan moord of doodslag. Dat is niet zo. Het was écht een ongeval. Ook ik heb leren vergeven. Daarom hoop ik snel vrij te zijn en zelfs de begrafenis te kunnen bijwonen. Dit was mijn verhaal.
Tevreden haakt Bert zijn vingers in elkaar en duwt zijn handpalmen naar voren. Ze was in zijn val getrapt door te reageren op die advertentie. Door een duw donderde ze van de trap. Hij schopte het speelgoed er achteraan. Morsdood was ze. Hij had de dag van zijn leven!
Een dag na de begrafenis mag Bert naar huis. Er is geen enkele reden meer om aan te nemen dat het moord of doodslag was.
feedback van andere lezers- aquaangel
geweldige wending/plot Henny, hier houd ik wel van.
Misschien dat ik het hele verhaal in meer dan vier delen had geschreven om het nog uitgebreider te maken, maar misschien wilde je een kort verhaal schrijven of had je te maken met het
aantal opgelegde woorden?
Ik heb genoten, dank je wel xx
henny: Zeker het laatste deel had wat uitgebreider gemogen. Ik wilde niet weggeven dat hij in voorarrest zat en een rapport moest schrijven van zijn psycoloog, of hoe je dat schrijft. Hij liep al jaren te broeden op wraak, maar wilde er natuurlijk niet voor opdraaien. Fijn dat het verhaal je toch kon bekoren, ondanks je eigen gevoelens. {} - Ghislaine
Het zal de eerste keer niet zijn dat wraak op zo'n manier de gedroomde oplossing krijgt. In het werkelijke leven bouwen de slachtoffers zelden een behoorlijk leven op. Het maatschappelijke stickertje is daar de oorzaak van. Je bent misbruikt en je zal misbruiken. Dat wordt door de maatschappelijke werkers op deze manier gezien, dan hoeven zij hun best niet te doen, om het te voorkomen.
henny: Zit wat in. Toch ken ik mensen die het toch redden. Wel zie ik ook mensen die er hun hele leven een zware juk aan hebben en soms ondraagelijk. Het zal altijd blijven achtervolgen... - Mistaker
Ik vind het een heel knap verhaal Henny!
Groet,
Greta
henny: Dank je, maar ik schrijf toch liever hele andere verhalen. Dit verhaal moest van mezelf, door iets wat ik gehoord had. Het was wel heel moeilijk te schrijven omdat ik me zo inleef in de personages. - Hoeselaar
Hier kreeg ik het koud van, uiteindelijk heeft ze dan toch die straf bekomen die ze verdiend had
Willy
henny: Dat vond ik ook. Knap van je dat je het uitgelezen hebt.
xxx - Vansion
héérlijke wending!
knap verhaaltje
vlot gepend
misschien qua inhoud wat ongenuanceerd en zwart-wit (ik ken ook mensen die het redden na een ellendige jeugd, maar van een leien dakje loopt het nooit; hier valt het als een pak last van de trap ;))
henny: Het loopt zeker nooit van een leien dakje. Dit verhaal is verzonnen, maar ik weet dat velen blijven lijden door misbruik.
|
