|
< terug
Het bloedbroederschap XIII
Tante was haar voornemen om Arno uit te vragen over wat hij met Dieter te bedisselen had helemaal vergeten. Er waren ook zoveel dingen die avond gebeurt dat dit gefluister haar helemaal uit de gedachten was gegaan .Arno had toestemming gevraagd om naar Dieter te mogen gaan omdat ze een tent wilden gaan bouwen bij Dieter thuis. De decaan had voor de zoon en zijn vriendjes een tent goedkoop op de kop kunnen tikken en zou ze samen met de kinderen op gaan bouwen. Achter hun huis was een grote weide waar soms eens schapen liepen maar nu voor het ogenblik niet begraasd werd, dit was dan de gelegenheid waarop de decaan al lang gewacht had. De hele bende was aanwezig en allen wilden zich nuttig maken tijdens het opbouwen. Maar Dieter was op dat gebied een kluns, een jongen met linkse handen en weinig fantasie, hij mocht daarom ook enkel de stukken bij brengen en voor drinken zorgen. Arno die nu pas echt deze jongen leerde kennen had op eens niet meer zoveel vertrouwen in diens plan om die grot of wat het ook was te onderzoeken. Hij had al eens over kinderen gelezen die in donkere gangen verdwaald waren, en dan die pas later uitgehongerd en dorstig terug werden gevonden.
"Als we nu allemaal een handje helpen dan staat die tent nog voor de middag op en dan kan mijn vrouw voor chocolademelk en de pannenkoeken zorgen", meende de decaan.
Dit ging natuurlijk niet langs dovemansoren voorbij, en iedereen stond klaar om het onmogelijke mogelijk te maken. Vooral de meisjes wilden liever niet aan de constructie deelnemen maar liever Miriam bij het beslag maken helpen.
Het was nogal windig vandaag en het opzetten nam heel veel tijd in beslag, de kinderen zagen ook dat de decaan niet zo een bijster goede constructeur was als dat hij te kennen had gegeven.
De pannenkoeken en de chocolademelk moesten dan toch maar in het kleine parochiezaaltje geserveerd worden, en dus trokken ze met zijn allen daar naar toe.
Peter meende onder het eten dat hij een betere oplossing had gevonden voor het vastsjorren van de tent, hij zou de decaan wel eens laten zien wat hij kon.
Erica en Anna riepen bijna gelijktijdig;
Heij, Peter gaat het probleem met de tent voor ons oplossen, is dat niet lief?" Peter kreeg een rode kleur en wist niet hoe hij daarop reageren moest, en zette zich met de rug naar de
anderen toe.
Het was een oude maar nog intacte legertent maar daardoor voor kinderen ook zwaar te hanteren. Miriam was daarvoor bij de buren gaan aankloppen om mannelijke hulp te vragen.
Erica en Arno waren achter de tent geslopen en hadden zich heimelijk een kusje gegeven, maar hadden niet gezien dat Peter hen volgde. Toen Erica en Arno terug de tent in kwamen joelden de vriendjes en ze maakten kusnabootsingen dit tot groot jolijt van de helpende buren.
Anna deed net of haar vriendin Erica niet meer bestond. De anders zo hartelijke glimlachjes bleven nu even uit. Ook Peter reageerde opeens heel anders. Hij die altijd met de sterkste hield, deed nu heel koeltjes tegen Arno. Arno begreep deze hele situatie niet en wist ook niet hoe hij hierop moest reageren. Hij had toch niets verkeerds gedaan, enkel maar zijn gevoelens de vrije loop laten gaan.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Meesterlijk neegezet. Hier en daar een zin inkorten en herbeginnen met een nieuwe zin.
Anna deed net of haar vriendin Erica niet meer bestond. De anders zo hartelijke glimlachjes bleven even uit.
Korte zinnen houdt de spanning erin en bouwt de spanning op.
Hoeselaar: Dank je wel Ghislaine je geeft me telkens weer een goede raad en ik leer het maar met mondjesmaat
Willy - yrsa
Ik volg Ghislaine :)
graag gelezen willy
groetjes xx
Hoeselaar: Dank je wel fijn dat je me las en zulks een reactie aan gaf
Willy - henny
Ik zie die tent voor me. Erg goed deeltje weer.
Hoeselaar: dank je wel en lief dat je me volgt
Willy
|
