naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Het bloedbroederschap XX

door Hoeselaar

Het werd een turbulente week die al begon met het bezoek aan het politiekantoor. Ook zijn vriend Dieter moest naar het bureau komen om de verklaring van Arno te onderstrepen. Daarna mochten ze weer naar huis om te spelen. In de namiddag van de volgende dag stopte een klein zwart autootje voor de deur van tante Sophie. Er stapten een man en een vrouw uit de een gewapend met een grote camera en de vrouw droeg een boekje bij zich. Tante opende heel behoedzaam de voordeur en zag twee lachende gezichten. Woont hier een jonge man die zich Arno noemt? Tante antwoordde van ja, en waarom ze dat weten moesten, dit gaan we u vertellen als u ons binnenlaat en wij ons verhaal kunnen doen.
"Heeft men u dan niet op de hoogte gebracht van het heldhaftige optreden van uw neefje Arno" zei de jonge vrouw terwijl ze notities maakte. "Jawel, maar u wilt dat niet toegeven, dat begrijpen wij ook wel," voegde ze verontschuldigend achterna.
"Maar u moet toch toegeven dat het geen gewone jongens zijn, hé"? Ze zijn uit het goede hout gesneden dat vonden de beambten ook die hen ondervraagd hebben.
"Wij, mijn collega en ik, zou graag een foto maken van uw oogappel en zijn vriendje, is hij toevallig hier in de buurt"? Tante stond op en liep de gang in en riep, "Arno, er is bezoek voor je en ook voor Dieter komen jullie even naar beneden". Aan het getrappel en gestamp bemerkten de bezoekers dat de boodschap goed over gekomen was, en in een mum van tijd stonden ze naast tante en haar bezoek.
"Wat is er tante" vroeg Arno verwonderd, want hij had een heel ander bezoek verwacht namelijk dat van mama. Ietwat sneu wilde hij zich weer naar boven begeven toen tante zei;
Kijk eens jullie helden, deze mensen zijn voor jullie hier, ze willen een interview maken over dat ding, dat horloge, dat jullie daar gevonden hebben.
O, dat lag daar maar mevrouw, en toen heb ik het meegenomen, en tante meende dat ik dat aan de politie moest geven en dat heb ik dan ook gedaan.
Voor ze verder nog vragen konden stellen waren de helden alweer naar boven gelopen en lieten het bezoek een beetje beduusd terug.
De fotograaf had in ieder geval één enkele foto kunnen schieten en moest daarmee maar tevreden zijn.
De volgende morgen rinkelde de telefoon al heel vroeg tante uit haar bed. Nog slaapdronken duizelde ze naar beneden en nam de hoorn op:
"Hallo, wie is daar" vroeg ze met een slaapdronken stem. Een manspersoon feliciteerde haar met de jongens die de geschiedenis in zouden gaan als de helden die een grote diefstallenplaag hadden weten op te lossen.
"Ja, zonder hen waren ze nooit opgepakt worden en hadden ze nog jaren zo door kunnen gaan. Mevrouw de kranten staan er vol van, ik als burgermeester wil deze Arno zelf mijn gelukwensen overhandigen." Hij noemde een tijd zonder dat tante iets terug had kunnen zeggen. Tja, kijk nu, dacht ze, wat zou er nu nog op haar af komen.

feedback van andere lezers

• miepe
  als je je verhaal van "taalonkuisheid" (yee) ontdoet, lijkt het echt een verhaal voor "Vlaamse Filmpjes"
  ik voel hetzelfde plezier als toen ik vroeger "de vijf" las.
  Hoeselaar: Wat bedoel je met "taalonkuisheid" het woord alleen al doet me blozen. Toch bedankt voor jouw reactie, die ik steeds weer met blijdschap ontvang
  
  Willy
• Aquarel
  Tof verteld ! Leest erg vlot.
  Hoeselaar: dank je wel voor mooie opbouwende kritiek
• sproet
  hoeselaar, willy, tof verhaal. :)
  Hoeselaar: dank je wel sproet leuk dat je me weer las
  
  Willy
• Ghislaine
  Opsturen naar Averbode. Let wel goed op hoe het aangeleverd moet worden. Ze hebben nogal wat beperkingen wat woorden betreft voor een Vlaams Filmpje.
  Hoeselaar: Heb het nu eigenlijk voor de twee Nederlandse taalgemeenschappen geschreven en er ontbreken nog twee delen. Er is nog nergens sprake geweest van de procedure tot bloedbroederschap als juist en alleen maar met en door de titel.
  
  Bedankt Ghislaine zal eens navraag doen, n?? heb ik, ja, zou ik h??l misschien eens kunnen krijgen, maar stel me daar geen al te grote verwachtingen van voor
  
  Hier een voorproefje hoe dat het eventueel in het Vlaams zou kunnen zijn;
  
  Ge waart nie verlege, nee dat waart ge nie
  't bed kond ge delen met vijf wijven tegelijk
  ge stonk naar bier en jenever, nondepie!
  uwen pantalon had ge altijd bezeikt
  
  In de grond zijt gij ne goeie
  ene die 't lef had om te bloeie
  ge had poten aan uw lijf
  keek naar ieder wijf
  in de grond zijt ge ne goeie
  
  Van uw werk ging ge naar 't staminee
  ge zoop de hele pr? in ene keer op
  ge dacht nie aan uwen kroost, nee nee
  zei ik iets kreeg ik op mijnen kop
  
  in de grond zijt ne goeie
  ene die het lef had om te bloeie
  ge had poten aan uw lijf
  keek naar ieder wijf
  in de grond zijt gij ne goeie
  
  Vijf kinnekes heb ge met me gemaakt
  nooit of te nooit heb ge me horen klagen
  maar deze keer hebt ge me echt geraakt
  nu kan ik niet meer tegen u zagen
  
  in de grond waart ge ne goeie
  ge liet me de liefde voelen, zotteke
  ge deed me leven, ge deed me bloeien
  nu staat ge hier in 'n klein potteke
  
  Groetjes Willy
• henny
  Natuurlijk zijn het helden! Denk nog aan de leestekens bij de gesproken zinnen.
  Hoeselaar: Ja Henny leuk en lief dat je me volgt
  
  Willy