writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

H2 Israël d3 the land of milk and honey

door Francis

Een oude roestige blauwe bus met een witte band overlangs en geblindeerde ramen arriveerde. Nou dat is ook geen Peter Langhout zei ik, wat een oude kolerebus. De deuren gingen luid piepend en sissend open, en ja hoor de tweede verbazing deed ons bek openvallen. Hij zat echt orgineel vol met lekkere wijven, alleen maar meiden, geen ene gozer. Het was alleen opvallend groen en op zoek naar de laatste twee lege plaatsen, bukkend voor de uitpuilende bagagerekken gevuld met plunjezakken, prikten bij elke passerende bank een Uzi-loop in ons ballen, "O sorry, oh excuse me, pardon me."
It didn t matter at all! Wat een mooie meiden zeg hé! Ik ben haast overal ter wereld geweest maar wat ik hier meemaak, heb ik nog nooit ergens gezien, allemaal Cleopatra's, zelfde coupe haar, zelfde lichaam als Liz taylor toen ze jong was, tel uit je winst, ik wist van gekkigheid niet waar ik moest gaan zitten maar er was geen keus.

Die lange magere maat van me wou zijn rugzak in het bagagerek plaatsen, no change, dat dat zou lukken, "Neem m nou maar op je schoot of zet m in het gangpad, je ziet toch dat dat niet past." Meneer zat met zijn rugzak op schoot en ik zat achter hem en had de mijne naast me geplaatst, tegen me stoel in het looppad. Hoorde ik dat nou goed, was hij ze aan het versieren? Dat had ik Holland nog nooit meegemaakt met de stille Stef, dat word lachen.
"Ennuhh," begon hij, "Ben je met verlof," in heel fout engels, een prachtig gebit ontblotend in de vorm van een lach terugkrijgend.
"Ja." zei ze "Ik ben met verlof, jullie ook?"
Even voelde ik Stef twijfelen, wel of geen Libanon.
"Nee," zei hij "Ik kom een beetje op vakantie naar de Jaffasinaasappels kijken en zo," haar keiharde tieten uit haar opengeknoopte legeroverhemd kijkend.
Ik zeek haast in mijn broek.
"Jij spoort niet," zei ik zachtjes tegen hem, "Vertel even aan haar dat we uit Holland komen, dadelijk denkt ze dat je een mof bent en kun je het gelijk schudden, veertig-vijfenveertig weet je nog?"

"Oh uit Holland," ik had ook AnschlüB van mijn buurmeisje, ja ja, een beetje verbouwereerd van haar grote Bambiogen met van die lange wimpers en een prachtige bos haar, perfect gewoon, niets overdreven. Ik moest het vragen want ik irriteerde me mateloos aan iets want ik was gelijk verliefd en ik moest het weten.
"Waarom zitten jullie allemaal met een Uzi mitrailleur op schoot als jullie met verlof zijn," het breekte zo met de schoonheid vond ik, doch had het ook wel weer iets extra's.
"Eigenlijk classified information," maar ze vertelde het toch maar.
"Kijk als de pleuris uitbreekt zei ze, hebben we hem allemaal bij ons maar er zitten geen magazijns in hoor, kijk maar."
Ze douwde de Uzi met de kolf naar me toe, een beetje onhandig waardoor eerst mijn neusvleugel haast bleef hangen aan de loop en zei snel dat ik haar wel geloofde, het was goed zo en duwde de Uzi terug. Dadelijk schiet ze me kop er af, er kan altijd een verdwaalde kogel in de kamer zitten.

"Dus eh, wat heb je er dan aan, zonder kogels," verzuipend in haar ogen en moest af en toe naar haar kanonnen kijken waar ik door bloosde en zij heel lief niet op reageerde.
"Als er dus oorlog komt want we zijn nou eenmaal omringd door vijfhonderd miljoen Arabieren en wij zijn maar met vijf miljoen inwoners waarvan anderhalf miljoen soldaten."
"Die weten dan allemaal de centrale minutiedepots om eventueel hun magazijnen op te halen," fluisterde zij zachtjes.
Ik zie een reknek over de hoofdsteun voor me komen van Stef.
"Wat is dat fluisteren?" "Heb je ze al?" stomme grijns op zijn smoel er bij.
"Tieft op man ga over je sinaasappels verder," zei ik lachend maar op een manier dat hij wist, dat hij mij nu niet mocht storen en zeker niet op zo'n manier, met die rare muil van hem.

De bus had haast, dat zo'n bus zo hard kon rijden, leek wel of we op de kermis zaten in een draaimolen, de vering was verrot dus dat was schommelen, heerlijk natuurlijk op die loop na dan, dat was nog al een verschil of je die tieten tegen je schouders zelfs af en toe in mijn gezicht bij een flinke bump in de weg of die loop die steeds in mij kruis prikte.
"Speedy chauffeur is het niet?" vroeg ik haar.
"Just for safety, antwoorde ze."

Wat moet ik hier nou weer nou weer van denken dacht ik. Hij rijdt ons haast dood in die kist van hem, denk honderveertig km. per uur, "For safety?"
"Fuck me!"
"For safety?" vroeg ik, "Is dat rijden normaal hier dan?"
"Nou we worden in ieder geval niet van de weg afgeschoten en bombarderen is ook moeilijker antwoordde ze droog." "Wij komen uit Haïfa zie je, net onder Libanon."
Ja maar daar zit je nu dik honderd kilometers bij vandaan maar ik hield mijn mond maar.

"Stef heb je dat gehoord?" "Ik heb toeristische informatie!". "Een attractie."
"Vertel," antwoorde hij en ik vertelde samengevat waarom hij zo zat te schudden. De versiertoer werd door hem per direct afgebroken, trok wit tot geel weg, hij is tenslotte een kwart Chinees zonder dolle en ging een beetje meer onderuit zitten want met zijn lange lichaam was hij de enige die met zijn kop boven de stoelen uit kwam.
"A sitting duck, a sitting target, ben je." "Die snipers he?" Gooide ik nog een beetje olie op het vuur, "Exactly," zei mijn busvriendin.
Nu zat hij haast onder zijn rugzak, ik kreeg spontaan een lachkick en kon niet meer ophouden van de zenuwen en het afkicken natuurlijk, ik had het ook Spaans benauwd maar liet me anders kennen. "Joh als het je tijd is is het je tijd man, fok op!"
"Ja he?," zei hij semi gerustgesteld zichzelf in de maling nemend net als mij.

"Wat een waardeloze klootzakken," zeiden we haast als één gedachte tegelijk en dan hadden we het natuurlijk over de 'vrienden' die ons Israhel aanbevolen hadden. Ger, Richard, Jozefien, tja toch waren zij geheel gezond breed en bruin en vooral belangrijk: clean, die jongens dan, Jozefien niet die had nog nooit gebruikt, gelukkig maar want dat is een schat van een meid, terug gekomen.
"Ze bedoelden het goed, toch?" "Stef?"
"Maar wij hadden alleen foto's gezien van mooie natuur, watervalletjes, palmbomen, de Rode Zee, woestijn, Jeruzalem en zelfs een warmwaterbron met Neon Tetra's er in, waar ze in zwommen!"
"Weet je nog Stef?"
"Oh ja daar moeten we heen."
"Ja maar luister nou eens, ik ben hier nu tweeënhalf uur, mijn moeder is voor hoer uitgemaakt, wij voor terrorist, ben geschopt en geslagen en ik heb twee vingers in mijn reet gehad, fuck die Neon Tetra's effen, ik vind het hier helemaal geen paradijs, ja een PARAdijs."
"Jij vergeet snel zeg."
Ik had er eigenlijk niets aan om boos te blijven, vooruit kijken, focussen moeten we wat er ook gebeurt, geen dope al vallen er vijfhonderd miljoen Arabieren binnen. Ik had ineens door dat we door de hele bus gade geslagen werden, zelfs de chauffeur zat in de spiegel van zijn zonneklep te gluren naar ons reed iets langzamer maar nog steeds hard en schommelde nog meer omdat zijn ogen niet meer op de weg waren. We zaten in onze stommiteit keihard Engels te schreeuwen naar elkaar. Iedereen aandachtig meeluisterend, dat kwam door die mokkels natuurlijk.
Inschattingsfoutje.

"Laten we ons bek maar houden, je hebt het weer mooi voor me verziekt," zei Stef.
"Wat?"
"Ik zou met haar afspreken, naar de disco, bla bla bla."
"Dus?" "En dat ga nu niet door, door mij?" "Heb ik het nou gedaan, hou lekker je muil dicht tegen mij en duiken jij of ze schieten je kop er af."
"Oh ja."
Daarom waren de ramen dus geblindeerd met transparante zwarte stickers.
"For safety." Zei ik zachtjes naziekend.
"Maar ze hebben van die infrarood kijkers en dan zien ze precies die gekke kop er van jou als enigste in de bus."
"Jij zal best belangrijk zijn, zo'n bus voor je eigen alleen,"
"Matennaaier, met je, je hebt het verziekt."
Ik ging voor de zekerheid een beetje meer onderuit zitten en viel tegen iets stevig toch zacht verend in slaap. Dromend van allemaal Cleopatra's. Naakt op naaldhakken met een Uzi op, hun rug, nog mooier dan Lara Croft en dat moet toch niet kunnen of wel, het was en is waarschijnlijk nog steeds zo.


 

feedback van andere lezers

  • Ghislaine
    Mooi, al duik ik er midden in. Een tip waar je mee doet wat je wil;

    Dialogen op een aparte regel beginnen en tussen aanhalingstekens plaatsen.
    Zinnen durven kappen zoals de volgende regel,
    Naakt op naaldhakken met een Uzi op hun rug. Nog mooier dan Lara Croft.....
    Francis: Beetje in dubio deéén zegt langere zinnen maken de andere zoals jij (u) zegt kappen het is geen kwestie z van durven, maar anders krijg ik allemaal van die korte one liners...iig bedankt, ik zal er ffn naar kijken gr Frans
  • Mistaker
    Dit heb ik weer met plezier gelezen, echt leuk en lekker snel geschreven.
    Bedankt voor je mails.

    G
    Francis: dank je , , moet zelf ook lachen als ik weer aan dingen, denk die ik was vergeten, het is fijn en makkelijk, als je het zo op kunt halen, allleen het nakijken is irritant..
    xx Gr Frans
  • aquaangel
    dalijk > dadelijk

    sinasappels > sinaasappels

    tieft op man > tief op man


    Wat moet ik hier nou weer nou weer van denken, dacht ik. Hij rijdt ons haast dood in die kist van hem, denk honderveertig km. per uur, for safety? Fuck me, for safety, vroeg ik, is dat rijden normaal hier dan? Nou we worden in ieder geval niet van de weg afgeschoten, en bombarderen is ook moeilijker antwoorde ze droog, wij komen uit Haïfa zie je net onder Libanon...Ja maar daar zit je nu dik honderd kilometers bij vandaan, maar ik hield mijn mond maar.

    >

    Wat moet ik hier nou weer nou weer van denken, dacht ik. Hij rijdt ons haast dood in die kist van hem, met ik denk zo'n honderveertig km. per uur. For safety? Fuck me.
    'For safety?' vroeg ik, 'is dat rijden normaal hier dan?'
    'Nou we worden in ieder geval niet van de weg afgeschoten, en bombarderen is ook moeilijker,' antwoorde ze droog. 'Wij komen uit Haïfa zie je, net onder Libanon...
    Ja maar daar zit je nu dik honderd kilometers bij vandaan, maar ik hield mijn mond maar.


    waarom geen leestekens gebruiken met dialogen?

    Stef heb je dat gehoord? Ik heb toeristisch nieuws, een attractie. Vertel, antwoorde hij en ik vertelde samengevat waarom hij zo zat te schudden. De versiertoer werdt per direct afgebroken, trok wit tot geel weg , hij is een kwart Chinees, zonder dolle, en ging een beetje meer onder uit zitten, want met zijn lange lichaam was hij de enige die met zijn kop boven de stoelen uit kwam

    >

    'Stef heb je dat gehoord? Ik heb toeristisch nieuws, een attractie.'
    'Vertel,' antwoorde hij en ik vertelde samengevat waarom hij zo zat te schudden. De versiertoer werd per direct afgebroken, en trok wit tot geel weg. Hij is een kwart Chinees, zonder dolle, en ging een beetje meer onder uit zitten, want met zijn lange lichaam was hij de enige die met zijn kop boven de stoelen uit kwam.

    werd is verleden tijd dus nooit met DT

    GRAAG GELEZEN, ONDERHOUDEND.... ER MOET NOG WEL HET EEA AANGEBEUREN MAAR HOOR WIE HET ZEG, OOK IK BEN SUPERWOORDBLIND ALS HET ER OP AANKOMT....

    TIP: MISSCHIEN HEB JE HIER WAT AAN:

    Veelgemaakte fouten:

    Fout:

    ’ik weet niet wat je zegt’, zei de man

    Deze manier gebruiken journalisten wel omdat zij uitsluitend teksten aanhalen van een ander. Dan is het dus wel goed. In een gewoon boek waarin je gesproken tekst als dialoog weergeeft gebruik je deze manier niet.




    Goed:

    ‘Ik weet niet wat je zegt,’ zei de man.

    Begin dialoog haakje openen, hoofdletter, eindig met een komma of punt, haakje sluiten, spatie, rest van de zin.




    ‘Ik weet niet wat je zegt.’ Hij stond op en liep weg.

    Na de dialoog begint nu een nieuwe zin. Dus eindig je de dialoog met een punt en de volgende zin begint met een hoofdletter. Je kunt ook stellen, eindigt de dialoog met een werkwoordsvorm dan een komma. Geen werkwoordsvorm dan een punt.




    Fout:

    ‘Ik ga naar school,’ zei de jongen, ‘ga je mee?’




    Goed:

    ‘Ik ga naar school,’ zei de jongen. ‘Ga je mee?’

    De eerste dialoog is geëindigd, dus eindigt de verklarende tekst (zei de jongen) met een punt en begint de volgende dialoog met een hoofdletter.




    ‘Ik ga naar school,’ zei de jongen, ‘op de fiets.’

    Nu is de eerste dialoog nog niet geëindigd, de verklarende tekst (zei de jongen) eindigt met een komma en de dialoog gaat verder met een kleine letter




    Fout:

    ‘Ga je mee?.’




    Goed:

    ‘Ga je mee?’

    Geen punten of komma's achter een vraagteken of uitroepteken.




    Fout:

    De jongen stond op, ‘wie gaat er mee naar school?’




    Goed:

    De jongen stond op. ‘Wie gaat er mee naar school?’




    Fout:

    ‘Ik las in een boek: ‘Zint eer gij begint’,’ zei het meisje.




    Goed:

    ‘Ik las in een boek: “Zint eer gij begint”,’ zei het meisje.

    Hier wordt een tekst aangehaald. De haakjes wijken dan af van de normale gesproken tekst.




    ‘Hier woont een beroemd acteur’, stond er op het bordje.

    Dit is een quote, citaat of een aangehaalde tekst, de komma komt dan achter het haakje sluiten. Ook in kranten kom je dat tegen omdat het geciteerde tekst is.




    En nog wat tips van de redacteur:




    1. Fout:




    De jongen zei: ‘ga je mee naar school?’




    Goed:




    De jongen zei: ‘Ga je mee naar school.’




    2. Verschil tussen … en – aan het eind van een zin:




    Mijn moeder zei: ‘Ik denk dat ik morgen…’




    Deze zin geeft aan dat ze nadenkt over wat ze morgen zal doen.




    Mijn moeder zei: ‘Ik denk dat ik morgen-’




    Deze zin geeft aan dat de moeder in de rede wordt gevallen. Zij krijgt geen tijd haar zin af te maken. Hierna hoort dus meteen een andere dialoogzin, bijvoorbeeld:

    ‘Morgen, morgen, denk nou eens aan vandaag.’




    3. Beperk het gebruik van verkleinwoorden in kinderboeken zoveel mogelijk. Kinderen vinden het snel ‘kleuterachtig’.




    4. Gebruik ook de drie puntjes … zo weinig mogelijk. Het komt vaak amateuristisch over.




    5. Zet elke gesproken zin die van een nieuwe persoon komt op een nieuwe regel. Blijft dezelfde persoon aan het woord dan geen nieuwe regel.




    Dus:




    ‘Ik mag niet mee,’ zegt Marieke.

    ‘Dat is jammer,’ antwoordt Bas. ‘Ik had nou net zo’n leuk idee in mijn hoofd.’

    ‘Misschien kan ik wel stiekem vertrekken.’




    Doordat de laatste zin op een nieuwe regel staat, weet je al dat Marieke weer aan het woord is en hoef je daar niet meer achter te zetten: zegt Marieke.

    Francis: Héél erg bedankt voor het ophalen van mijn Nederlands, (is al weer zo lang geleden dat Havootje), en die de moeite die je er voor gedaan hebt. Heel lief van je. Ik ken de regeltjes zelf ook maar in mijn enthousiasme wil ik wel eens wat vergeten, en/of ik zette in het begin de dialogen dan wel tussen aanhalingstekens en dan kreeg ik daar weer commentaar op! Van: "Dat is niet nodig," maar ik weet dat het zo hoort, dus ik ga het maar weer veranderen, van dat commatje voor de aanhalingsstekens weet ik ook. Enz. dat van die drie puntjes hebt je ook gelijk, mlaat in het vervolg wel een witregel open.
    xx Francis
  • klaver4
    aha, de meiden verschijnen ten tonele ! dan wordt het altijd beter hé :o)
    leest supervlot!
    en van fb van aquaangel: wist niet dat je zo'n lange fb kunt geven zelfs!
    gr
    klaver4
    Francis: Maar ik heb er wel wat aan gehad heb al mijn verhalen verbetert,
    gr frans
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .