|
< terug
De scheiding (8)
Toen de koffie op was bleef Michel zitten en staarde in het lege kopje. Pas toen de trein weer in beweging kwam keerde hij naar zijn coupé terug. Hij wou proberen te slapen tijdens de tijd dat de reis nog duurde. Maar toen hij het eersteklassecoupé naar binnen ging zag hij tot zijn ergernis dat hij niet meer alleen was. Een jonge vrouw had zich in de zetels genesteld, de slanke benen gemakshalve uitgestrekt op de kussens. Haar ogen waren gesloten en ze leek te slapen.
Michel keerde stil naar zijn plaats terug. Hij wou haar niet wekken om de eventualiteit van een conversatie te vermijden. Hij kon echter niet weerstaan aan de neiging om in het geniep haar op- en neergaande borsten te bewonderen. Ook kon hij zijn ogen niet afhouden van haar sierlijke benen. Het was of hij haar met zijn blikken wou liefkozen. Een vreemde nervositeit overviel hem. Steeds opdringender streelde zijn blik haar lichaam. De vrouw was nog vrij jong. Hij schatte haar leeftijd op vooraan in de twintig. Ze was bijzonder mooi en Michel kon dat gevoel van onrust niet onderdrukken. Haar slanke lichaam ondersteunde haar schouders waarop lang roodglanzend krulhaar neerviel. Haar gezicht leek vriendelijk. Rustig vooral. De lange wimpers, die haar gesloten oogleden omkransten, trilden telkens ze adem haalde. Haar lippen leken hem iets te uitdagend bijgezet en pasten niet bij de rest van haar verschijning. Hij was nieuwsgierig naar de kleur van haar ogen.
Terwijl hij zich gemakkelijk in de kussens nestelde zoog Michel het beeld van de jonge vrouw in zich op. Dan sloot ook hij de ogen en probeerde in te slapen. Maar de onrust hield hem wakker. Gespannen luisterde hij naar het krassen van de wielen op de rails en met een ziekelijke nauwgezetheid probeerde hij de opeenvolgende spoorwissels te tellen. Na verloop van tijd gaf hij die bezigheid op. Hij opende de ogen en bleef dromend naar de jonge vrouw zitten kijken. Er was nu geen onrust meer in hem. Met weemoed peinsde hij aan zijn gezin. Had het nog wel zin aan vrouw en kind te denken? Immers, waar waren ze toen de trein vertrok en hem meevoerde, ver weg van huis? Pas nu besefte hij de volle realiteit. Hij had geen vrouw meer. Er was geen kind meer. Ze hadden hem verlaten. Hij was alleen. Maar die wetenschap bezorgde hem geen vreugde. Zijn blik gleed starend over dat mooie vrouwenlichaam, daar zo dicht bij hem, zonder enige hartstocht. Hij keek er naar, onderzoekend, als peilde hij in ongekende verten op zoek naar verloren geluk.
feedback van andere lezers- hettie35
Mooi Julien,
groetjes Hettie
Julien_Maleur: Dank je Hettie.
groetjes Julien - ERWEE
en die schoolkinderen zitten daar mar te wachten op hem ... *wi*
De lange wimpers, die haar gesloten oogleden omkransden, ... => omkransTen (?)
Julien_Maleur: Dank je Erwee. omkransden of omkranten : ik zal het nazoeken, maar ik vermoed dat omkranzen niet echt een werkwoord is, maar dichterlijke vrijheid van mezelf. Ik vind misschien wel een beter werkwoord.
groeten
JM - Neeltje
Een goed lopend verhaal, al zou ik graag iets meer spanning lezen
Enkele woorden; in de zetel-s genesteld/Michaël ging zitten, ipv. keerde naar zijn plaats terug; het speelde zich immers in de coupé af!/met zijn blikken wou(wilde?) liefkozen/Hij schatte haar op begin twintig ipv. vooraan in de twintig?/ kon dat (een) gevoel van onrust/ haar gezicht leek(was?) vriendelijk. Kijk maar wat je ermee doet.
Groetjes van Neeltje.
Julien_Maleur: dank je Neeltje
groeten
JM - sproet
blijf het lezen, maar ik moet nog scha inhalen van de storing. :))
Julien_Maleur: dank voor interesse en fb
groeten
JM - henny
Ook Neeltje haalde de wou aan. Houd er maar rekening mee met het herschrijven. Goed deeltje
Julien_Maleur: Zoals ik reeds deed opmerken, verbeteren gebeurt als het boek af is. Dan zal ook met de fb rekening worden gehouden. Helaas heb ik niet de tijd deze stukjes verhaal ieder keer te corrigeren. Ben aan het werken aan twee misdaadromans en deze, die ik thans stuksgewijze op deze site publiceer.
groetjes
JM - aquaangel
ik weet ik loop wat delen achter
maar doe mijn best :)
Julien_Maleur: Dank je Aquaangel. Ik heb ook problemen om steeds alles te blijven volgen.
Mvg
JM
|
