|
< terug
one-night stand met Braziliaanse straatmuzikant (3)
Aangekomen in mijn groene leeszaal spotte ik een lege zitbank naast een groepje muzikanten. Een plek waar de andere studenten die cursussen opengeslagen hadden, duidelijk een beetje meden. Ik nam plaats op een vijftal meter van het groepje. Drie jongens en twee meisjes. Die laatste waren zichtbaar van hier en musiceerden niet mee. Straatmuzikanten hebben ook al groupies, grapte ik voor mezelf, zonder te lachen. Erg genoeg dat ik in mijn eentje grappen verzon, er op de koop toe zelf om lachen, ware te veel van het goede geweest.
Ik gokte dat de jongens Portugezen waren, maar toen ik ze langer gadesloeg van boven mijn cursus 'psychologie van de adolescentie', begon ik te twijfelen. Twee van hen zagen er net iets te Indiaans uit. In de ene zag ik een Inca, een Peruviaan allicht, in de andere een Azteek, een Mexicaan in modernere termen.
Ze waren met zijn drieën druk in de weer om een samba te componeren. Het waren geen flierefluiters die hun instrumenten voornamelijk gebruikten om de aandacht te trekken van begeerlijke jongedames, ze waren opvallend ernstig op zoek naar het juiste ritme. Hun in geen geval onknappe gezelschap kreeg zelfs bitter weinig aandacht van hen. Niet dat ik medelijden had met hen of zo.
Ik wilde bepalen of er koppels in de groep gevormd waren en speurde naar verklikkende gebaren. Uiteindelijk concludeerde ik van niet. De jongens leken hen nauwelijks te zien, ze gingen te zeer op in hun muziek. Ik geloofde mijn ogen niet, eerlijk gezegd, ik kon mij niet voorstellen dat er mannen bestonden die niet meteen misbruik zouden maken van de situatie.
De twee meisjes hadden respect voor wat ze deden, trouwens, van kunstenaars gaat sowieso veel aantrekkingskracht uit. Maar het leek wel of de vrouwen terplekke hadden moeten strippen om misschien, let wel: misschien, de aandacht van de muzikanten te trekken.
Die twee door mij tot status van groupie verlaagde dames, trokken er op uit om eten te halen voor het gezelschap. Ik werd zenuwachtig, want ik voelde mij nu alleen met het drietal. Er zat die dag, met dat zomerweer, erg veel volk in het park, maar in een cirkel met een diameter van zeker wel dertig meter met de muzikanten als middelpunt, zat op mij na verder niemand meer.
feedback van andere lezers- Liesje
zalig vind ik ze die muzikanten!!!!
pisatelj: en ik heb ze nog niet eens in volledig detail beschreven :-)
leuke reactie! - Mistaker
Doet me denken aan twee straatmuzikanten rond het hotel in Gent waar ik jaren geleden was. De één was vrij slecht maar erg knap, de ander was veel beter maar lelijk en ik gaf alleen aan die knappe muzikant altijd wat geld. Nu nog steeds baal ik van mezelf daarom!
Graag gelezen weer.
G
pisatelj: Niets dat niet menselijk is.
ooit 'het recht van de mooiste' gelezen?
Shockerend bijna.
Groeten,
William - sproet
op naar het volgende. dikke pluim:)
pisatelj: dank u dank u :-) - Klaver4
groeten aan de observator!
mooi gedaan! :o)
gr
klaver4
pisatelj: zo'n park is een grabbelton voor elke schrijver, denk ik,
merci,
vraag mij af wat je zou vinden van het boek waarvan dit een passage is,
heb de neiging om steeds maar losse flarden uit mijn manuscripten online te gooien ('het spinnenmeisje' zijnde de uitzondering)
Groeten,
Pisatelj
|
