|
< terug
De scheiding (9)
Denise Waarschoot was vierentwintig jaar oud. Ze had zopas haar studies beeindigd aan het Hoger Instituut voor Sierkunsten te Brussel. Ze had de Belgische nationaliteit maar werd sinds haar prille jeugd opgevoed door een ongehuwde tante in Nederland op een landgoed even buiten Amsterdam. Deze oude dame had zich over Denise ontfermd toen ze acht jaar oud was en haar beide ouders in een autoongeval omkwamen. Ze had alles gedaan wat enigszins mogelijk was om het kind deze tragische gebeurtenis en haar groot verdriet te doen vergeten. Ze was daar grotendeels ook in geslaagd. Ze verzorgde Denise als haar eigen kind en bracht het groot in de idee van zelfstandigheid, eigen aan Nederlandse vrouwen. Denise hield veel van haar tante. En het was met droefheid dat ze afscheid van haar had genomen om in Brussel op kot te gaan. Dat was drie jaar geleden, toen ze met haar studie begon. Denise was een goede leerling en toen ze eindelijk haar diploma had behaald, droeg de school haar voor bij een internationale firma voor een belangrijke functie. Ze werd aanvaard als hoofd van de designafdeling voor textiel en decoratieartikelen. Maar voor ze haar werk moest aanvatten kreeg ze de gelegenheid om een maand verlof te nemen. Denise was vastbesloten om die maand door te brengen bij haar oude tante in Nederland, die ze zo lang had moeten missen en die ze in de toekomst opnieuw missen zou.
Het was laat in de avond toen ze in Brussel-Zuid op de trein stapte. De Amsterdam-express stond op het punt om te vertrekken en ze had niet meer de tijd om een geschikt rijtuig uit te zoeken. De coupé dat ze binnentrad was bevolkt met enkele jongelui.
(wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- hettie35
Veel droefheid maar mooi zo als je gedachten vertolkt.
Groetjes Hettie
Julien_Maleur: Dank je Hettie. Deze roman is misschien een beetje ongebruikelijk van vorm, met soms het teruggrijpen in het verleden, maak ik ben zker dat hij jou kan blijven boeien.
In ieder geval dank om te blijven lezen en jouw commentaar.
groeten
Julien - Jan_Stephorst
Doffe ellende, kommer en kwel in dit aardse tranendal. Hopelijk zijn ze vlug gescheiden. Ik heb alle anders hoofdstukken van dit sombere verhaal ook gelezen en ik moet eerlijk toegeven dat het me wel wat moeite gekost heeft. Ik vraag me af waarom jij steeds passieve zinnen schrijft, in de voltooid verleden tijd, in de derde persoon en het liefst alles tesamen. Waarom begin je vaak je zinnen repetitief met dezelfde zinsconstructie? Het komt zo artificieel over, het oubollig taalgebruik is gekunsteld en ver van elke zin voor realiteit. In de verste verte geen dialoog te bespeuren. Afstandelijk, dat is het woord. Het is net of je een roman navertelt in plaats van hem zelf te schrijven hoewel ik de verhaallijn niet geheel oninteressant vind. Dan vraag ik mij af: hoe komt dat? Tot slot: toch nog enkele keren nalezen voor je publiceert, het scheelt in de spellingsfouten. Malheur is mijn favoriete bier. Cheers!
Julien_Maleur: Spijtig dat het je niet bevalt en dat het je moeite koste om het te lezen. Het repetitief karakter van de zinnen is functioneel. Mogelijks begrijpt je dit niet of zie je de bedoeling niet. Als iemand in gedachten verzonken is, dan is er uiteraard geen dialoog. Gewoon wat geduld hebben. P.S. : van spellingfouten gesproken, zie de derde zin van je commentaar : ... alle anderS hoofdstukken.... Mijn raad: blijf opvolgen en zie dan het geheel en deze eerste delen in hun context.
groeten
JM - sproet
ik heb nu nog één deel te gaan en dan ben ik weer bijgebeend. :))
Julien_Maleur: bedank voor interesse, sproet.
groeten
JM - ERWEE
... als haar eigen kind en bracht het groot in die idee van zelfstandigheid, => in DE idee van
En het was met droefheid dat ze van haar afscheid had genomen om in Brussel op kot te gaan. =zou dit een beetje omdraaien => En het was met droefheid dat ze afscheid van haar had genomen om in Brussel op kot te gaan.
Maar voor ze haar werk moest aan vatten => aanvatten
Brussel-Zuid
De coupé dat ze binnentrad => die ze
Julien_Maleur: Bedankt Erwee. Dank ook voor je zinnige opmerkingen, waar ik zeker in mijn originele tekst rekening zal houden.
groeten,
JM - henny
Het gaat nog druk worden in de trein. ;)
Julien_Maleur: Dank voor de interesse.
JM
|
