naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Een verhaal

door ERWEE

Wat volgt, beste lezers, is een verhaal. Geen Halloweenachtig griezelverhaal met als titel *Mysterieus spookverhaal uit Texas*. Of *Babysit, telefoon en bloed*. Ook geen sexstory. Mogelijke titels genoeg: *Pianoles met Jacqueline*, *Een geil onderbroekje* of *De vakantie met twee vriendinnen*. Forget it. Een liefdesverhaal à la *Prinses zoekt Prins* dan: verwacht het niet van mij. Ik heb het zo niet voor prinsen en prinsessen. Lezers moeten ook niet rekenen op een reisverhaal. Ik kom slechts zeer zelden mijn deur uit. Een anekdote als *De overvolle Wachtkamer*, die van mijn overigens zeer gewaardeerde dokter dus, ik denk er niet aan daarover iets neer te pennen. Een detective misschien, zal er bij jullie opkomen? No! Zijn er al genoeg van. In alle maten en gewichten. Iets met psychologie als onderwerp of een nonsensikaal relaas over een fietsrit die aan vijfenvijftig kilometer per uur eindigde tegen een afrastering in een Nederlands-Limburgs dorpje, op weg naar Maastricht, waar ik dan uiteindelijk wel toekwam, maar dan gelegen in een ambulance. Iets in de vorm van een dagboek: valt niet over te denken. Over het algemeen leef ik 's nachts. Een stuk dat zich afspeelt in een natuurlijke omgeving, zal het dan zoiets worden? Kijk er maar niet naar uit, beste lezer. Een legende: ik vrees ervoor. Een sprookje, is het dan dat wat we mogen verwachten, zullen jullie je met opstaande wenkbrauwen afvragen. Laat het me duidelijk stellen: voor het schrijven van sprookjes staan mijn handen te links. Njet dus.

Enfin, om kort te gaan, indien jullie gedacht hadden hier een leuk verhaal te kunnen lezen, het is een foute gok. Volgens mij hebben jullie hier de laatste minuten gewoon aardig je tijd zitten verprutsen.

feedback van andere lezers

• aquaangel
  ach ja, die paar minuten hinderden dan ook niet :P
  ERWEE: met een turkse pijp erbij kan het ook nog net :P
  
  Zeer bedankt voor de lezing aqua.
• Liesje
  leuk leuk... zelfs om te lezen ;-)
  ERWEE: Heb jij dit zitten lezen? Zonde!
  
  Toch zeer bedankt hoor!
• Klaver4
  Ik zal dit doelloze verhaal mss eens aandachtiger lezen bij de intrede van het volgend winteruur...;o)
  mooie opsomming van litteraire genres toch haha
  (ps: riesverhaal?)
  gr
  klaver
  ERWEE: en in straatsburg gaan ze nu juist beslissen om het winteruur af te schaffen (toeme toch)
  
  Zeer bedankt voor de lezing op nen doordeweekse zondag.
• sproet
  weet je nu al waar je wel wilt over schrijven, als je het mij vraagt, maar je vraagt het me niet, schiet er niet veel meer over. :)
  ERWEE: jawel, ne STRIP kan ook nog
  maar ik kan nie tekenen *sad*
  
  Zeer bedankt voor de lezing!
• muis
  Erwee kleurt mijn dag:):)
  Graag gelezen erweeken...
  groetjes
  ERWEE: aja, geel hé
  
  Zeer bedankt voor het graag lezen.
  Iets niet graag lezen zou geen zin hebben.
  Zonde van het verprutsen van de tijd.
  *lol*
• pisatelj
  je inleiding is vergelijkbaar met mijn inleiding op het verhaal 'hippie Oscar'
  
  Ik vind dit soort verhalen erg leuk om te lezen,
  
  groeten,
  
  Pisatelj
  ERWEE: Eigenlijk 'veel' woorden en niks gezegd, maar inderdaad leuk om doen ook.
  
  Zeer bedankt voor de lezing!
  Ga de hippie ergens noteren voor de dag die komt.
• SabineLuypaert
  en ik dacht dat ik eidnelijk het verhaal van het 'vergeten treuzelken' ging lezen
  blijt de sterren uit de hemel --> straffe koffie zenne die rode wijn :P
  ERWEE: Het vergeten treuzelken.
  
  Er was eens, heel heeeeeeeel lang geleden een buschauffeur. Nooit kon die man op tijd zijn. Ook na de dienst stelde hij z'n bus altijd een uur en zes minuten na de tijd waarop hij normaliter binnen moest zijn. Alzo kreeg Floris de bijnaam Vergeten Treuzelken. Daar was hij niet gelukkig mee.
  
  Zekere dag, het was nog heel vroeg, stapte er een hele mooie meid op. Ik ben een fee, Marousia is mijn naam.
  De fee vertelde dat ze gehoord had over het probleem van Floris. Kijk, zei Marousia, die is een potje Propolis zalf, smeer daarvan elke ochtend een dessertlepeltje van onder je rechtervoet, en je zal zien: je komt nooit nog ergens te laat.
  Zo gebeurde. En Floris leefde nog lang en gelukkig.