|
< terug
Van niets tot iets deel 2
Toen ze aan de kleedkamers kwamen kreeg Tom het steeds meer en meer benauwd. Rudy en zijn trawanten spookten steeds door zijn hoofd. Wie weet wat ze nu weer van plan waren. Tom kreeg er een lijkbleke kleur van en de leerkracht merkte dat op. 'Tom gaat het niet goed met je?' vroeg hij. Tom voelde iets van een bevrijding. 'Ik voel me niet zo best meneer, ik denk dat ik moet overgeven,' Tom greep deze kans met twee handen.'Ik zal je moeder bellen en dan kan ze je oppikken'. Tom vroeg om oma op te bellen want moeder was niet thuis, ze was nog in het ziekenhuis.
Enkele minuten later stopte oma voor de schoolpoort. De directrice stond haar op te wachten. 'Maria, hoe gaat het met je?, vroeg ze met een glimlach van haar ene oor tot het andere. Ze duwde haar bril even terug op haar neus en vertelde Maria wat er was aan de hand was. 'Ik zal wel wel voor hem zorgen' gaf Maria aan.'En kom binnenkort maar maar eens op de koffie hoor dat uitstellen lost niks op'. Met haar hand op het hart beloofde de directrice haar dat ze heel snel langs zou komen.
Tom zat in de auto van oma, op weg naar haar huis. Hij werd bijna echt misselijk van al die vragen in zijn hoofd. Hij wou zo graag alles aan haar vertellen, maar de moed was er nog niet. 'Straks misschien' sprak hij zichzelf toe. Oma keek hem vanuit haar ooghoek aan. 'Tom volgens mij moet ik straks een rabarbertaart voor je bakken, want volgens mij ben je even ziek als ik' terwijl ze dat zei knipoogde ze naar hem en samen moesten ze er om lachen. 'Oma's kan je niet voor de gek houden Tom, weet je dat nu nog niet?'
Ze reden het grindpad op voor de garage. Het grind kraakte onder de banden. Oma en Tom stapten uit en liepen samen naar binnen. Toen ze binnen waren liepen ze onmiddelijk naar de keuken en oma haalde haar rabarber uit de mand. 'Kijk Tom, vers geplukt vanmorgen' ze toonde trots de dikke stengels en zwaaide ermee door de lucht. 'En terwijl we taart maken kunnen we wat praten, want ik geloof dat je het nodig hebt Tom' sprak ze haar kleinzoon toe. 'En niet om de dingen heen praten hoor' ze lachte terwijl ze dat zei maar Tom wist wel dat ze het meende. Dit was zijn kans om zijn geheim met iemand te delen en hij zou deze kans grijpen. Hij nam al zijn moed samen en begon zijn verhaal.
feedback van andere lezers- Magdalena
Slik! Wat een schitterende weergave van wat pesten kan aanrichten EN, wat een prachtige weergave van wat een oma kan goed maken! Magdalena
otiske: Merciekes ;-) Groetjes.
Echt prettig als het goed begrepen is. - Francis
Ik vind het een mooi verhaal alleen schaam ik me constant zo omdat ik zelf zo gemeen was in die tijd de opposit-Tom zeg maar..Maar dat geeft niks, wees je niet te hard voor me ;0)
Gr Frans
otiske: Als je het al zelf weet is het in orde, maar laat het nooit meer gebeuren hoor ;-) Bedankt voor de fb, groetjes.
|
