|
< terug
Meldert mijn geboortedorp
Ik meen de geur nog te herkennen die destijds in het snoepwinkeltje hing, alles was er netjes achter glas opgeborgen om al te gretige vingertjes te snel af te zijn. Het gehobbel over de kasseien lijkt me terug in de tijd te brengen, ik zie de kiosk voor me staan waarin de fanfare uit alle kracht haar beste beentje voorzette.
Hier heb ik mijn jeugd doorgebracht en ik vraag me nu nog af hoe het komt dat ik die dingen allemaal zo moeilijk kan loslaten, ik vertoef nog zo dikwijls in gedachten in mijn geboortedorp van toen.
Snel spring ik met grote passen de trap op aan de Walburga kerk om me er van te vergewissen of het graf van mijn grootvader er nog steeds is, ik zie nu dat het alweer van 1971 geleden is dat hij overleed, mijn verdriet was toen zo groot dat ik het zelfs nu nog kan voelen, ik was toen 11 jaar.
Ik ken de streek hier uit mijn hoofd en ook al ben ik hier op sommige plaatsen in eeuwigheden niet meer geweest, het lijkt of ik hier nooit ben weggeweest. Aan de visvijver loop ik een leeftijdsgenoot tegen het lijf en ook al herkende ik hem niet direct, hij blijft zijn best doen om me duidelijk te maken wie hij is, later blijkt dat we samen onze plechtige communie gedaan hebben en hij van hetzelfde bouwjaar is.
Alles komt me telkens weer klaar en duidelijk voor de geest als ik hier mijn geboortedorpje doorkruis met mijn fiets, ik weet nog wie waar woonde als was het gisteren.
Mijn roodverbrande neus geeft weer aan dat ik te lang in de brandende zon heb doorgebracht deze namiddag, de koele pint in de parochiezaal brengt soelaas in deze droomnamiddag. Op de foto herken ik het kleine jongetje met de te grote trom rond zijn nek, ik zit gehurkt en met een brede glimlach op mijn bek naar de fotograaf te staren, de fanfare telde in die tijd bijna 50 personen, iets wat nu bijna niet te geloven is.
De dorpschool hier tegenover is nog steeds dezelfde gebleven, ik lijk de cacaogeur nog te ruiken, we moesten toen aanschuiven zo rond een uur of tien in de voormiddag voor een warme tas chocomelk, een weldadige luxe in die tijd.
Op zekere dag was er een fotograaf ten tonele verschenen en elk kind mocht op de rug van een plaatselijke pony fier een foto laten nemen, ik weet nog heel goed dat mijn moeder erbij diende gehaald te worden om me toch maar op die rug van de pony te krijgen, nu nog moet ik lachen als ik zie welk treurig bekje ik trek op die foto.
De namiddag wordt afgerond met een barbecue met ondergaande zon, traag kringelen de dampen omhoog en ben ik weer in gedachten verzonken, ik besef weer eens dat ik nooit zal veranderen en al die mooie herinneringen voor altijd zal met me meedragen als waren het schatten.
feedback van andere lezers- Liesje
graag gelezen...
herinneringen zijn vaak zo'n dierbare schatten...
roggemanj: Hey bedankt Liesje :-) - sproet
de vlaamse ardennen op zijn best! :))
roggemanj: Bedankt voor je reactie enne...Meldert ligt id Faluintjesstreek :-) - Jan_Stephorst
Prachtige herinnering aan een dorp en streek die ik persoonlijk ook zeer goed ken wegens in de buurt opgegroeid.
Met de fiets door de Affligemdreef, stoppen bij de abdij voor een cider en vervolgens door via Meldert vijver naar 't Kravaalbos om haaientanden te zoeken en daarna ne ferme pot te drinken bij Stine! Of met mijn lief naar de Pikkeling om een 'goeleke' te drinken bij een ovenkoek met smout!
roggemanj: wow echt een kenner lees ik hier :-)) Bedankt voor je reactie - Ghislaine
Ik deel de herinneringen liever, zo blijven ze leven.
roggemanj: Ja heb je wss gelijk in Ghislaine...thanks voor de feedback - chris
schatten op zolder
zouden onze kinderen later zo kunnen mijmeren ,ik weet het niet ik had er eentje (10jaar) als je vroeg ,,van waar komt de melk ;;;
uit de fabriek ,,dat weet toch iedereen
chris
roggemanj: :=))
|
