|
< terug
Liefde is
door ps
De directeur luidde deze eerste schooldag zelf de bel.
Iedereen verzamelde zich op de grote koer voor zijn welkomstpreek.
De schouders van de jongen trokken krom door de aangekondigde sancties. Zijn sombere passen volgden hem over de drempel het nieuwe schooljaar binnen. Plichtsgetrouw zou hij de dag doorworstelen, zoals altijd. Het lukte de juf de aandacht van alle leerlingen lang genoeg vast te houden om zichzelf voor te stellen en het klaslokaal in te wijden. Voor de nieuwkomer, die braaf stond te wachten, was de interesse uitgeput. Onwennig probeerde het nieuwe meisje met haar rechterwijsvinger pijpenkrullen in haar sluike haren te draaien. Van haar linker wijsvinger sabbelde ze de ontbijtresten af. Afscheidstranen blonken uitvergroot achter brillenglazen. Even later zat ze op de enige lege plaats, naast hem. De haarpuntjes voerden nu een ware doodsstrijd in haar mond.
Bezorgd nam hij een hap van zijn koek en gaf haar de andere helft. Gretig nam ze het aan en lachte breeduit met volle mond naar hem. Gelukkig leek de honger voorbij. Ze pakte haar haren met beide handen vast en bond ze achter het hoofd met een elastiekje tot een staart. Gefascineerd keek hij toe en wenste dat zijn krulhaar ook zo gehoorzaam was. Ze keek hem weer aan en grinnikte hem vriendelijk toe. Samen dronken ze haar drankje met één rietje uit.
Als een Siamese tweeling doorliepen ze het ganse schooljaar. Met rechte rug stapte hij nu elke morgen over de drempel. Het meisje vroeg of hij naar haar pony kwam kijken. Paarden waren haar lievelingsdieren zei ze. Maar dat had hij al meteen gezien toen ze naar hem lachte. Het eerste naschoolse afspraakje van een lange reeks was gemaakt. Zij was de leider en palmde hem volledig in. Hij leerde zelfs de teksten van K3 uit zijn hoofd. In het zwembad, op de schommel en tijdens het springtouwen schreeuwden ze die liedjes uit hun longen. Niet dat het hem stoorde, wel die paarden. Hij vond ze maar ginnegappende griezels die hem steeds uitlachten, omdat hij zo bang voor ze was. Aan hun prille geluk leek geen einde te komen. Op het einde van het schooljaar was er 'De dag van het kind'. De dag waarop kinderen kennis konden maken met 'grote mensen dingen', zoals trouwen. Omdat ze onafscheidelijk waren, gaven de wederzijdse ouders toestemming voor hun huwelijk. Op de grote dag verzamelden elf koppels op het kerkplein. Zij waren de jongste en de fierste. Hij had zijn haren met behulp van een spuitbus in bedwang en gaf haar zijn zelfgemaakte bloemenboeket. Zij was mooi en gehoorzaam, maar veraste hem toch weer met de bruine baby die ze bij zich had en waarvan hij het bestaan niet wist. Het prachtige weer maakte alles compleet. Onder muzikale begeleiding van de plaatselijke harmonie vertrok de stoet naar het gemeentehuis. Ons koppeltje mocht voorop lopen en was beduusd door de ontroerde reacties van de omstanders en hun ouders.
Tijdens het officiële gedeelte verbond de burgemeester alle koppels voor één jaar in het echt.
Toen hun namen werden afgeroepen stak de jongen de, op goed geluk gekochte, ring aan haar vinger en een kus volgde onder luid applaus. Ze namen hun oorkonde in ontvangst en het feest werd buiten voortgezet met champagne en later in de feestzaal mochten de bruidsparen de dansavond openen. Die zomer gingen ze nog samen op huwelijksreis aan zee. Ze verbleven samen met haar ouders in het appartement van de grootouders. Het pril geluk duurde tot het nieuwe schooljaar.
Hun vertrouwde klas werd toen opgedeeld in twee klassen en de Siamese tweeling kon succesvol gescheiden worden.
feedback van andere lezers- Magdalena
Het "uitstekend" betreft de emotionele intensiteit en de gevoeligheid die mij aangrijpen.
Volgens mij zitten er een paar sprongetjes in het verhaal die niet kunnen/niet duidelijk zijn.
Voorbeeld: "Zijn sombere passen volgden hem..." moet dat niet zijn: Het geluid van zijn sombere passen volgden hem... ?
En, na het gezamenlijke luidkeels zinden van liedjes van K3, schrijf je: "Niets dat het hem stoorde..." Het kan hem niet storen als hij zelf luidkeels mee zingt.
Maar globaal: schitterend.
Groetjes,
Magdalena
ps: Dank je voor je fb. dank voor je opmerkingen.
De 'trouwdag' vooral zorgde voor een flinke brok in de keel. Niet alleen bij ons, we hoorden veel oh's in de zaal toen ze elkaar het ja-woord gaven. - Liesje
héhé, dit is echt zo levensecht... ik zie zo het koppeltje voor mij... (misschien wel verraste in plaats van veraste? ;-))
ps: We laten ons toch maar beter verrassen. Merci. - pieter
Ellen,
Ik ontdek een paar pareltjes van 'beeldend schrijven'.
Zoals: De schouders van de jongen trokken krom door de aangekondigde sancties.
Mooi. Blij dit gelezen te hebben.
Groet,
Pieter.
ps: mercikes
|
