Volg ons op facebook
|
< terug
one-night stand met Braziliaanse straatmuzikant (11)
Ik deed het voorkomen alsof ik het Engels veel slechter machtig was dan het geval was. Ook de kennis van enige andere taal ontkende ik met klem. Het ontbrak hem immers toch aan die bepaalde vonk in zijn ogen die wees op de mogelijkheden tot een conversatie waar ik iets aan zou hebben.
I got down to business, laat ik het zo stellen. Enkele doelgerichte vragen wezen uit dat hij tijdelijk een kamertje had in een kraakpand -kijk, het leek net eventjes interessant. Niet zo ver hier vandaan? Nou, mooi zo.
De zon toonde zich ook behulpzaam en verdween achter de flatgebouwen. Neuken bij daglicht, zeker als je het nooit eerder met die persoon deed, is bijna tegennatuurlijk. 'With the lights out it's less dangerous'. Zou de 'God van Vernederland' dat nou bedoeld hebben?
Tintin -zijn hanenkam maakte deze bijnaam al te voor de hand liggend- vroeg met uitgestreken gezicht of ik soms zijn kamertje wilde zien. Eigenlijk verdiende hij het niet dat ik op zijn aanbod inging. Maar ach, ik gebruikte hem even veel als hij mij gebruikte, misschien nog wel meer, want ik was de offensieve partij in dit gebeuren. Ik geloofde niet dat hij er van zijn kant een antropologisch werkstukje van maakte. Inwendig lachte ik gemeen en zei bij mezelf: de fout ligt bij mijn sterrenbeeld, ik heb er zelf niets mee te maken. Vrouwelijke Pilatus waste haar handen in astrologische onschuld. Zelfmedelijdende gniffel.
Hij en ik namen erg kort afscheid van de rest, ik werd zelfs niet voorgesteld. Ik liet mijn blik nog even langs het lichaam van de langharige Indiaan glijden, langs zijn tatoeages naar zijn prachtig gevormde neus. Ik had net zo goed met hem kunnen meewandelen. Waarom deed ik dat niet? Maakte het veel verschil uit? Uiterlijk mocht de Azteek er best wezen en mooi gebruind waren ze alle drie.
Het kamertje bleek een zakdoek groot. Er lag een groezelig matras op de grond. Er naast lag een grote trekkersrugzak, een stapeltje boeken -kijk eens aan, hij kon lezen -, een pakje tabak en een boel wikkels van snoeprepen. Straatmuzikanten aten erg gevarieerd, zo te zien.
Ik tuurde door het grijze raam dat uitgaf op een binnenkoertje, helemaal overwoekerd door onkruid. Een beetje als mijn ziel, grapte ik luidop in het Nederlands. Mijn metgezel voor de nacht -hoewel, wilde ik hier wel slapen?- snapte er natuurlijk niks van. Met een niet begrijpende blik nam hij plaats op zijn matras, pikte zijn gitaar uit de hoek en sloeg een deuntje aan. Ik bad inwendig: ga nou niet zingen, ga nou niet zingen, maar dat deed hij wel. Tot mijn verbazing klonk het zelfs goed. Ik forceerde een glimlachje als ik hoorde dat hij mijn naam tussen de lyrics geperst had, een trucje dat het metrum niet bepaald ten goede kwam. Hoe vaak zou hij dit al gedaan hebben?
Ik dacht: laat ik het hem verder ook maar makkelijk maken, het was geen weer om moeite te doen voor eender wat. Toen ik naast hem zakte op de matras, ging zijn gitaar op kant en sloeg hij de deur dicht, zonder dat hij zich daar voor hoefde op te richten. Er volgde zo'n luide smak dat hij zelf verschoot van zijn eigen kordaatheid. Hij grinnikte verontschuldigend. Voor het eerst keek hij echt diep in mijn ogen. Ik besefte dat ik in een lelijke beu was en dat hij heus meer krediet verdiende dan ik bereid was te geven die dag.
'That was very nice', zei ik welwillend met zachte stem, terwijl ik drie tellen lang mijn hand op zijn knie liet rusten. Het scheen mij toe alsof ik zijn hart kon zien kloppen in zijn hals. Zo zenuwachtig was hij. We zaten eventjes te zitten, hij vroeg of ik dorst had. Twee keer. Ik schudde twee keer glimlachend van nee. Ik had de jongen verleid, ik moest nu de tang niet gaan uithangen, corrigeerde ik zelf mijn eerdere gedrag.
Hoe actief ik op het liefdespad ook was in die dagen, ik kon nooit echt de eerste stap zetten. Op die manier was ik het typische meisje. De first move was aan de jongen. Ik kon hem wel op het juiste spoor zetten. Dus ging ik zo dicht bij hem zitten dat onze bovenarmen raakten, net voelbaar, net op de grens van raken en niet raken. Hitsige dames zijn erg vertrouwd met die grens. Ze maakt jongens gek. Wist ik van Frederik en uit eigen ervaring.
Uiteindelijk waagde hij zijn kans. Eigenlijk moest ik hem feliciteren, eerste 'dates' -strikt genomen was dit geen date- hadden meestal de nodige inbreng van alcohol alvorens er iets gebeurde. Een beverige hand landde op mijn schouder en trok mij met de minste druk naar het gelaat van mijn buurman, dat als een asteroïde op me af kwam gesuisd.
In plaats van meteen richting mijn mond te gaan, streelde zijn neus eerst langs mijn neus, terwijl zijn ogen goedkeuring zochten en kregen in de mijne. Zijn lippen proefden zoet, zijn kus was een beetje ruw en onhandig. Onze tanden botsten zelfs even. Zijn beide handen schoten in mijn haar en met zijn lichaam duwde hij mij plat op de matras. So far so good.
Ik voelde zijn zware lichaam op het mijne, hij perste de lucht uit mijn longen en dit gevoel van onmacht wond mij op, ik kon niet meer weg, ik kon mij overgeven. Ik voelde instinctief aan dat hij meteen zou stoppen als ik de minste 'nee' uitbracht.
Zijn kussen waren niet geheel onverdienstelijk, maar ze waren te typisch jongensachtig, misten finesse. Mijn tong nam het initiatief eventjes van hem over, maar daar was zijn mannelijke trots duidelijk niet mee gediend. Ook dat voelde ik.
Mijn handen streken langs zijn rug, die gespierd was, vooral in de flanken, net onder de schouders. Heerlijk om die hardheid te voelen. Er bestond vast een naam voor die spieren, enkel gekend door dokters en belachelijk fanatieke body-builders.
Ik duwde mijn vingertoppen hard in zijn vlees en trok traag sporen over zijn hele rug. Toen ik ook in zijn onderlip beet, richtte hij zich verschrikt even op. Hmm, veel gewend was hij niet. Ik keek een tel schuldbewust en legde een uitdrukking van 'sorry' in mijn gezicht. Hij ging verder waar hij gebleven was.
Hij duwde mijn shirt omhoog tot het als een sjaal opgebold rond mijn hals lag en zijn handen wroetten zich een weg onder mijn rug door. Ik kromde die zodat hij bij de sluiting van mijn BH kon. Ik had er een hartsgrondige hekel aan dat jongens steeds eerst mijn BH wilden losmaken, om dan pas mijn T-shirt uit te trekken. Waarom zei ik daar nooit eens wat van?
feedback van andere lezers- sproet
als schorpio kan ik de erotiek wel smaken. fijne weergave van sfeerdetails. ik heb bewondering voor je schrijfkunst, zo jong nog en zo schrijven; ( als schorpio weet ik niet of het bewondering of jaloersheid is natuurlijk.)
pisatelj: je scorio-natuur bevalt mij nogal,
zal mijn neiging zijn om gevaar op te zoeken,
groeten,
Billy the kid - Mistaker
Aan de ene kant een macho, aan de ene kant een onzekere stuntelaar. Helemaal mijn type niet maar wel weer graag gelezen.
O ja: lelijke bUI (typfoutje). HartSgrondig is Vlaams maar wel correct hoor. Eigenlijk ben ik arrogant Hollands ;-)
G
pisatelj: :-)
mijn vorige reactie was niet volledig af: wou ik vragen: van wie is de niet-roker?
ik dacht dat er in elke macho een klein onzeker jongetje zat dat nooit helemaal zichzelf in de ogen had durvern kijken,
ff meer persoonlijke vraag: heb jij je Russisch ooit te gelde kunnen maken?
Groeten,
a pent-up ball of energy - Klaver4
Gij kunt toch aardig pennen zenne !
met plezier kom ik als hond telkens dit Frolic brokjes-verhaal besnuffelen ;o)
En hartSgrondig is voor mij perfect correct. Kunnen wij er niet aan doen dat zij (allez, sommige hé, Mistaker uitgezonderd, ere wie ere toekomt ;o) dat niet kennen.
gr
klaver4
pisatelj: dank u zeer voor het compliment
is mij voorlopig te braaf en te conventioneel dit stuk,
working on it,
Pisces, met anderhalve vin in de zee van fictie (ok, ik heb geloof ik mijn dosis koffie gehad vandaag)
|
