Volg ons op facebook
|
< terug
ochtendmisselijkheid
Er zijn ochtenden, dat ik slecht geluimd wakker word en ik niets liever wil dan me in een bolleke draaien en verder slapen.
De foetushouding; lekker geborgen en gedragen worden. De koestering, van alles wat er in mij leeft en wil leven.
Een wee gevoel in mijn maagstreek, een dag die begint met:"bah".
De peristaltiek van mijn slokdarm brengt de inhoud van mijn gevoelens naar keelholte. Ik slik, slik…maar niet vandaag, ik laat het braaksel kokhalzend naar buiten gulpen.
Tot mijn verwondering smaakt het tegelijkertijd bitter en zoet. Ik open mijn ogen en kijk naar mijn geproduceerde brouwsel. Het is van mij en ik hoef het niet meer.
In de braakselplas drijven grillige grote stukken, onverteerde resten, niet gekauwd, zo maar doorgeslikt, al jaren.
Bovenop ligt een grote donkere brok, ze lijkt wel van staal. Ik vis ze op en hou ze ver van mij vandaan. Ze is vormloos en voelt keihard aan. Ik houd ze voor me, de armen gestrekt en haar koelte stroomt door mijn armen naar mijn lichaam. Ik word koud en hard, dit wil ik niet meer zijn. Ik wil de staal aanvoelende brok terug in de plas gooien, weg ermee.
"Niet doen Trees, kijk naar mij, betast me, ruik aan mij, wentel mij in alle richtingen, neem je tijd, maar laat me niet vallen."
"Jou bekijken, betasten, ruiken, wentelen en je dragen, is dit niet wat teveel gevraagd?. Ik heb je net uitgebraakt omdat je me belastte."
"Doe, het toch maar."
Ik plooi mijn armen en laat de donkere brok dichter bij mijn lijf komen. Ik draai het om en om en ik zie kleine barstjes. Ik snuffel behoedzaam en ik ruik staal, maar wanneer ik intenser de geur laat binnendringen ruik ik lavendel. Ik betast de klomp en vermoedelijk door de warrmte van mijn handen wordt het zacht kneedbaar.
"Ik ben je kwaadheid Trees, je opgekropte gevoelens en ik ben hard geworden. Nu je mij zo dicht bij je hart laat komen, ga ik leven ."
"Kwaadheid, wat deed je in mijn maag?"
"Ik gistte mee met de rest van je ingeslikte gevoelens en het werd langzaam een onverteerde brij."
"Kwaadheid, wat moet ik met jou?"
"Neem me in je armen en breng me dicht bij je hart."
Argwanend, voorzichtig breng ik de brok kwaadheid naar mijn hart, ik omsluit het in mijn armen en ik ga zachtjes wiegen.
"Trees, ik ben je kwaadheid en het is goed dat je ze nu naar je hart brengt. Jij hoeft niet bang te zijn van je kwaadheid, want je bent meer dan kwaadheid alleen."
Ik ben verbaasd, deze kwaadheid hoort bij mij en ik hoef niet bang te zijn!
"Leg me nu maar zachtjes tegen je hart en geef me er een plekje."
Met beide handen leg ik hem tegen mijn hart, hij voelt warmer aan en ook de kleur is minder koel. Hij nestelt zich op een plekje onderaan mijn hart en valt onmiddellijk in slaap. .
Mijn braaksel ligt voor mijn voeten te geuren en in het midden ligt een vormeloze lap, net een voddepop. Ik trek het van onder een puddingachtige brij en ogenblikkelijk begint het te schitteren en te tetteren.
"Hoi Trees, eindelijk kom ik nu eens dicht bij je, ja, druk me maar tegen je borst. Het was tijd dat je die brok kwaadheid van mij afhaalde, ik werd verpletterd. Die kwaadheid weegt nogal door, als je het mij vraagt."
"Wie ben jij?"
Meer ruimte om iets te vragen, krijg ik niet. Het antwoord komt bijna samen met de vraag.
"Hoi, weeral vergeten mij voor te stellen. Hoi, ik ben je blijheid, je vreugde, je lach, ik ben muziek en nog zoveel meer."
"Hoe komt het dat jij ook bij het braaksel ligt, als je bent wie je beweert te zijn?"
"Niet zo'n wantrouwen Trees. Ik lag onder je kwaadheid, hij liet geen straaltje zon door en zonder licht en warmte kan ik niet bestaan. Ik merk dat je de kwaadheid een plek gegeven hebt in je hart, eindelijk."
"Wat bedoel je met eindelijk?"
"Ik ben je levensvreugde, maar als jij je kwaadheid geen plek geeft, dan kan je ook niet vrolijk zijn, snap je?"
"Wacht, je vertelt me dus dat ik zowel het één en het ander ben en niet het één of het ander?"
"Je hebt het gesnapt en dat voor een blondje, proficiat!"
"Wat moet ik nu met jou?"
"Doodsimpel, net als met je kwaadheid, geef me een plek in je hart."
"Gaan jullie het wel kunnen vinden met elkaar?"
"Ja hoor, als hij kwaad is en op de voorgrond wil komen, dan laat ik hem gewoon begaan. Ik blijf wel op de achtergrond toezien, ik laat hem niet in de steek. Wij horen samen. Als ik op de voorgrond kom en het soms nogal bont maakt, dan komt kwaadheid te voorschijn en geeft grenzen aan."
"Klinkt geruststellend, heeft dit met mijn ochtendmisselijkheid te maken?"
"Ja gekkerd, je vertoonde zwangerschapskwalen, alleen was je al jaren zwanger van je eigen zijn."
"Niet iedereen gaat er zo gelukkig om zijn, als ik gewoon mezelf ben."
"Hoe oud ben je, Trees?
"Je hebt gelijk."
Ik breng de slonzige uitziende prop tegen mijn hart en ze schittert in een labyrint van kleuren en huppelt mijn hart binnen. Ze is blij haar maatje kwaadheid terug te zien, in een ruimte waar ze beiden kunnen bewegen. Ik hoor haar tetteren met een hoog stemmetje, nu en dan onderbroken door een lage brommende basstem.
Ik neem nog heel even de foetushouding aan, mezelf koesterend, in wie ik ben en in wie ik mag zijn.
Ik besluit geboren te worden en de nieuwe dag te begroeten.
feedback van andere lezers- feniks
Heel bijzonder stukje. Originele invalshoek. Vlot geschreven.
omdat je me belaste => belastte
is dit niet wat teveel gevraagt => gevraagd
je bent wie je beweerdt te zijn => beweert
gekkert => gekkerd?
sproet: correcties aangebracht. bedankt daarvoor, alsook voor de fb. :-) - pisatelj
ik blijf fan hoor,
leest lekker vlot weg zoals anders,
Groeten,
Pisatelj
sproet: dikke merci, heb ik eindelijk in mijn leven eens een fan, joepie!
:-) - Mistaker
Origineel en goed geschreven!
Liefs,
Greta
sproet: bedankt voor de fb. :-) - Ghislaine
Dit is een speciaaltje van je hand. Topklasse hoor.
sproet: merci, gelukkig zie je niet dat ik bloos, maar ik buig hierbij neder. :-) - Klaver4
mooi hoor, beeldend ook (mss iets te bij bepaalde passages hihi)!
lijkt een sprookje voor volwassen (doet met beetje denken aan de Koningsbron, hoewel het iet helemaal anders is)!
psje: r teveel in warrmte
Liefs
Klaver4
sproet: werd deze morgen terug wakker met dat 'bah' gevoel en een kater,maar ja dat laatste heb ik natuurlijk zelf in de hand gewerkt.
bedankt voor de fb. :-) - yrsa
idd erg origineel. Leest lekker door, zonder dat er een moment van verveling bij de lezer is :-)
sproet: dikke merci, geeft moed om verder te experimenteren.
liefs, sproet - Liesje
Prachtig geschreven... knap hoe je zoiets op een filosofische manier ook beeldend kan verwoorden!
sproet: merci, ik buig nederig mijn hoofd bij zoveel lof;
liefs, sproet :-)
|
