writehi(s)story Passie voor schrijven
home   wat is writehi(s)story?   bladeren   uitgeven   gezamenlijke publicaties   boekenwinkel   manuscriptanalyse   inschrijven   contact   
top 10   wedstrijden   forum   hulp   
 
naam:  
pass:  


wachtwoord vergeten?
 
 

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Betere leesbaarheid

Huisje: "Dikken Ambras"

door sproet

Men weze gewaarschuwd, hier komt nog dikken ambras van.
"Huisje Wel Tevree", omgebouwd tot " Huisje Dikken Ambras".
Ik heb een routine opgebouwd, bepaalde rituelen, eigenzinnige manieren om bepaalde taken te vervullen. Die handelswijzen, zijn mij eigen en blijkbaar bizar voor een ander. Over die andere gaat het nu: mijn man.
De staat betaalt hem officieel vanaf 1 mei een bedrag om dagelijks aan mijn zijde te staan. Ze betalen hem, maar ze zeggen niet wat hij voor dat bedrag dient te presteren. Hij hoeft niet meer te presteren, hij mag zich indelen bij de hangsenioren. Blijkbaar is hij gefocust om mij een handje te helpen, zo van: kijk eens hoe lief ik ben!
Over zijn liefheid ga ik het niet hebben, hij is lief, als hij mijn territorium niet betreedt.
Deze morgen belde een vriend me in paniek op, hij was een krabbel die hij geschreven had kwijt. Hij herinnerde zich dat hij deze naar mij had doorgemaild en stelde de vraag: "zou je die nog hebben?"
Nu heb ik vorige week in mijn mailbox grote opkuis gehouden, dus mail verwijderd en verwijderde items ook gewist. Mijn man ( een schoothondje hoef ik me niet meer aan te schaffen) die mijn schaduw geworden is, komt binnen en vraagt: "wat ben je aan het doen?"
Ik leg hem uit wat Erik voor heeft en gedienstig als mijn man nu is, neemt hij de stoel voor de computer in en zet zich voor het scherm. Ik, de arme sloer, kan blijven rechtstaan en hij begint door mijn mails te rollen. Hier en daar, waar de naam Erik verschijnt, klikt hij even en leest wat er staat.
" Die noemt je ook al Treesje!"
"Ja, hij noemt mij ook Treesje, ik ben ook lief he!"
De tekst vinden we niet terug, ik sta nog altijd recht en hij besluit om me instant computer les te geven. Hij vraagt me niet wat ik eigenlijk wou uitrichten. Ik stond namelijk klaar om boodschappen te gaan doen.
Ik krijg uitleg hoe je mappen kunt maken en onderverdelingen en daarin dan je mails kan opslaan. Eerlijk gezegd, best interessant, maar niet nu!. Ik zeg hem dat en krijg als antwoord: "Het duurt maar vijf minuutjes."
Ondertussen ken ik zijn vijf minuutjes, wie hem klok heeft leren lezen?
Ik offer me op en ik luister en ik heb het ook begrepen en nu kan ik dus mailtjes selectief bewaren. Ik hoef dus niet altijd te printen.
Ik kan op boodschappen vertrekken en dat is nu echt iets dat ik graag doe, er valt altijd wel iets te zien of te beleven.
Ik ben terug en ik heb onderweg niets beleefd tot ik voor de deur sta. De motor ligt nog niet stil of het kofferdeksel word al geopend, de eerste lading gaat al richting keuken. Goed en wel uitgestapt en alles is al uitgeladen en ik krijg commentaar.
"Waarom, parkeer jij de wagen altijd zo dicht bij het verdelingskastje van de gas? Als je er tegen zit, zitten wij zonder verwarming."
Zucht en nog een zucht.
" Ik parkeer me daar altijd en dat bakje staat er niet sinds gisteren."
"Ja, maar voor je het weet, zit je er tegen en dan …"
"Ja, wat dan?" nog meer ambras zeker,
Ik verdenk er hem van dat als ik de wagen op een ander plaats parkeer, er ook commentaar zal komen. Hij zoekt gewoon iets om zijn dagen te vullen. Ga, ik eens uittesten zie en straks parkeer ik hem voor de buren hun deur.
Bon, ik doe mijn jas uit, ik kom in de keuken en hij is volop bezig de boodschappen in de koelkast en de kasten te deponeren. Dit is niet zijn gewoonte, meestal is hij nog niet thuis, als ik boodschappen gedaan heb.
" Hoe dat jij alles in de kasten zet, dat is ook niet al te logisch!"
Slik en nog eens slik.
" Ik weet waar alles staat en voor mij is het ok!"
"Je zou het toch op een andere manier kunnen doen!"
"Ja, lieve man, dat zou ik kunnen, maar voor mij is het zo prima!"
Zucht en nog eens zucht.
Ik had boodschappen gedaan in de Aldi en jullie kennen dat, bij het buitengaan kan je de folder voor de komende week meenemen. Telkens, dat ik mijn boodschappen aan de kant heb, is het een soort rustpunt om met een kop koffie dit in te kijken. Nu zit hij toch wel heel comfortabel het blaadje op zijn dooie gemak te analyseren. Somt mij alles op wat er te verkrijgen is, met de prijzen en alle andere technische uitleg erbij.
Ook dit ben ik kwijt, het plezier van rustig de folder te doorbladeren. Hij kweekt nieuwe gewoontes, ik moet mijn gewoontes inleveren. Als hij alles wat er in de folder staat heeft opgesomd en er voor mij niets meer te ontdekken valt, zegt hij: " Wil je het ook eens zien?"
Zucht en nog eens zucht.
Op de middag, terwijl we aan het eten zijn en we elkaar wat plagen met de gewijzigde situatie, merkt hij plots op: " Eigenlijk, ben jij toch wel een pestkopje, best dat ik je ken of het zou hier niet lukken!"
Zucht en nog eens zucht.
Hij weet me altijd te raken en hij zegt het zo lief en zo gemeend dat: "Huisje Dikken Ambras", terug " Huisje Wel Tevree" wordt.



 

feedback van andere lezers

  • feniks
    Raak beschreven.
    Als ik dat zo lees dan ben je blijkbaar niet zo'n gemakkelijke, hé ;)
    sproet: de vraag is: wie is in dit geval de moeilijken? ik niet hoor! :-)
    het is wennen, maar het lukt ons aardig.
    liefs
  • muis
    Herkenbaar, zo herkenbaar! En dan krijg ik te horen van mijn lieve kinderen dat het niet aan de man ligt, maar aan het feit dat ik zo lang alleen gewoond heb:)
    Gewoontes, je eigen gewoontes en je eigen terrotorium inleveren, of een deel ervan, dat is erg en het vergt een hele aanpassing.

    Heel vlot en smakelijk geschreven, zonder te veel poespas

    groetjes
    sproet: het is wennen en nieuw evenwicht zoeken. bedankt voor de fb.
    liefs :)
  • Mistaker
    Ik heb nog nooit met iemand samengewoond en ga dat ook nooit doen. Moet er niet aan denken!
    Bij mijn vriend (ik heb een LAT-relatie), die ook lang samengewoond heeft, mag ik de strijk niet doen en geen dingen in de kast leggen want ik doe dat op een andere manier dan hij. Hoe kan je nou 'anders' strijken? En dat ik het anders opvouw...nou ja hij moet zich ook niet met míjn kast bemoeien haha.

    Liefs,
    Greta
    sproet: het is wennen, zeg dat wel!
    bedankt voor de fb.
    liefs, sproet
  • Liesje
    Leuk om te lezen... gelukkig heb ik alleen nog maar samengewoond met mannen die me mijn ding laten doen en zich hierover niet veel zorgen maken ;-)
    (de staat betaalT hem?)
    sproet: bedankt voor de correctie, dit is altijd welkom.
    merci voor de fb;
    liefs, sproet :-)
  • togu_hang
    wel sproet aan den andere kant is t ook wennen zenne neem da van mij aan. vlotte pen graag gelezen en gelachen
    grtjes
    Togu
    sproet: thx :-)
Er zijn bezoekers online, waarvan leden: .