|
< terug
Bij de indianen. Een Elsje-avontuur deel 3+4
Toen zij het meertje in de verte zagen liggen, hoorden ze een akelig gehuil.
Ana en Elsje schrokken zich rot en kropen dicht tegen elkaar aan. Wat was dat?
Het gehuil werd nog sterker!. Anna en Elsje werden nu helemaal bang.
Het leek wel of iemand riep: "Help, help me toch!"
"Dat is vast een dier in nood", dacht Anna hardop. "Vast wel", zei Elsje dapper.
We moeten hem helpen, besloten ze alle twee.
Langzaam en nog steeds bang liepen ze in de richting van het gehuil.
Tussen de bomen door zagen ze wat het was.
Een groot hert zat met zijn voorpoot vast in een strik en probeerde zich te bevrijden.
Maar dat lukte niet want hoe harder hij trok, des te strakker kwam de strik om zijn poot te zitten.
Het hert had veel pijn en keek zielig uit zijn grote bruine ogen.
"Dat vind ik gemeen", riep Anna boos. "Dat zijn die gemene stropers. Die laten zo'n beest doodgaan van honger en dorst. Een echte gemene stropersstreek.
Als mijn vader weet wie het gedaan heeft, dan schiet hij ze met zijn pijl en boog hartstikke dood."
"Kunnen wij hen niet losmaken?", vroeg Elsje.
"Hoe dan?", riep Anna wanhopig. "Zo'n strik zit hartstikke strak, dat lukt nooit."
Gelukkig bedacht Elsje dat Anna's moeder hen ook een zakmes had meegegeven.
Voorzichtig liepen ze op het hert toe. Dat keek heel bang.
Het hert probeerde te vluchten, maar dat kon niet. Zijn poot zat vast.
"Niet bang zijn,hoor. We gaan je bevrijden."
Anna stak hand uit naar het hert, ze wilde zijn neus aaien.
Op die manier wordt hij natuurlijk kalm, dacht Elsje.
En ze was een beetje trots op haar vriendin, dat zij dat zo maar kon.
Langzaam aan werd het hert rustiger, maar er kwam nog steeds hete lucht uit zijn neus.
Elsje zakte door haar knieën en knipte het zakmes open.
Het hert trapte hard met zijn poot, hij dacht dat Elsje hem ging snijden.
Toen begreep hij het.
Dat witte meisje ging natuurlijk proberen de strik los te maken.
Maar dat ging helemaal niet goed. Die strik was keihard en zat heel strak!
Elsj moest heel hard snijden, het zweet druppelde op haar neus.
Eén keer schoot het mes uit en sneed het in de poot.
Het beest gilde het uit van de pijn, maar Elsje mocht toch verder gaan.
En plotseling schoot de strik los en was het hert weer vrij.
Anna en Elsje sprongen in de lucht van blijdschap.
Ze aaiden het hert over zijn kop en gaven hem zoentjes op zijn natte neus.
Het hert knikte met zijn kop en slaakte een vreugdekreet. Hij was bevrijd!
"Hé, wat mot dat daar, afblijven, wegwezen!", klonk een kwaaie mannenstem.
feedback van andere lezers- Ghislaine
Twee gevaarlijke kinderen als je het mij vraagt. Stropers zijn zwaarder bewapend dan ik soms. Ik kom die hier ook niet echt graag tegen.
pieter: Ghislaine,
Wie verwacht er nou zo'n gemene rotstroper als je noten en bosbessen gaat plukken? Het zijn ook twee dappere en slimme meiden, ik ben gewoon trots op ze. Ben benieuwd wat het Grote Opperhoofd van hen vindt. Vind je dit nou een kinderverhaal of een verhaal voor volwassenen? Ik heb het namelijk voor mijn vrouw geschreven, die heel toevallig ook Elsje heet. - Liesje
zo'n reddende engeltjes zijn meer als welkom in deze wereld!
pieter: Dank je voor 'uitstekend'. Ik heb geprobeerd elk deel te eindigen met een 'cliffhanger'. Als het uitstekend ook daar op slaat, dan ben ik helemaal gelukkig. - henny
Een echt stoer kinderverhaal hoor. Ach, je vrouw zal het kind in haar zeker wel behouden hebben. Vrij bovenaan staat nog gedachten tussen aanhalingstekens. Die even weghalen.
pieter: Dank je. De aanhalingstekens worden weggehaald.
Lees svp ook de twee andere delen.
Groet,
Pieter.
|
