|
< terug
Examens
Het is weer de tijd van de examen. Een gewichtige tijd, een stressie tijd zenuwen gieren door je keel als je daar staat in je maatpak. Het mondelinge examen is het ergste, tenminste dat hoorde ik altijd zeggen. Zelf heb ik het nooit meegemaakt, maar ik hoor het van mijn kinderen. Die doen in elk geval veel meer moeite dan ik destijds. Ik weet nog dat ik naar school ging, ik kan me nog heel veel voor de geest halen van die momenten. Echt leuk vond ik ze nooit, ik was alleen blij als het vrijdagavond was.
Nu ik eraan terug denk besef ik dat ik nooit wil dat mijn kids in mijn voetsporen treden. Verdekke wat was ik een ongelooflijke spijbelaar. Ik miste niet veel van wat er rondom mij gebeurde, alleen de lessen die wel. Zelfs op mijn elfde ging ik al liever in het bos zitten dan in de schoolbanken. Wel staat me nog één ding heel sterk in het geheugen. Dat was mijn juf Nederlands, ik was smoor op haar. Ik weet nog hoe het streepje onder haar lip eruit zag. Van de lessen begreep ik niet veel maar als ze me aankeek werd ik zo rood dat ik haar bijna niet durfde aan te kijken. Ik weet zelfs haar naam nog, ik noem hem maar niet want God sta me bij mocht ze dit zien. Ik zou terug rood worden van de gedachten aan mijn rode kop toen.
Maar het hielp me wel om liever naar school te gaan natuurlijk. Nu ik eraan terug denk weet ik ook weer dat zij de enige was waarvoor ik mijn huistaken maakte. En dat het ook het enige vak was waar ik me een beetje goed bij voelde.
Later in de beroepsafdeling waren mijn cijfers nog steeds erg, echt erg. Alleen op praktijk was ik een uitblinker. En dat heeft me echt geen windeieren gelegd. Mijn zaak draait super en ik studeer nog heel veel vakken bij. Raar maar waar het is een beetje een passie geworden. Vroeger niet in de schoolbanken te krijgen en later als het niet meer echt nodig is ben ik er niet meer uit weg te slaan. Ik behaalde ondertussen een stuk of twaalf diploma's, niet te geloven. Mijn juf Nederlands zie ik niet meer maar mijn vrouwtje alle dagen, veel plezieriger want bij haar hoef ik niet rood te worden. Ik geniet van alles op dit moment, maar toch geeft de examentijd me nog steeds rare gevoelens. Nu duim ik de komende weken voor mijn kinderen en ik zal ook voor die van jullie duimen.
feedback van andere lezers- Klaver4
leuk onderwerp!!! Zie gedichtje van rolleke: "Ze droeg zwart"....;o)
Heel herkenbaar.
Ik had ook een lerares tekenen destijds, in zesde lagere. Droeg nooit een Bh en altijd diepe decolleté.
Mijn bankgenoot en ik (op de eerste rij, dictaat van de klasleraar, ben hem er nog dankbaar voor) hadden er niet beter op gevonden om elke les, telkens opnieuw, paar keer potlood of ander tekenmateriaal te laten vallen, en zij, idd, raapte dat telkens zeer gewillig op, en altijd met een mysterieuze lach. En zowaar, ik dacht altijd zelfs dat ze beetje rood werd...
Had ik haar naam nog geweten, ik had hem hier gegeven, in het slechtste geval neemt ze het op als een geweldig compliment !!!!
groeten
klaver4
otiske: Ik heb genoten van je fb, echt leuk. Groetjes. - Liesje
heel lief wat je hier schrijft
en zo herkenbaar...
eens iets niet meer moet, lijkt het toch nog aantrekkelijk...
otiske: Dank je en idd zo is het toch, Groetjes. - sproet
zeer herkenbaar! :-)
otiske: Haha, bedankt voor de fb hoor, groetjes.
|
