|
< terug
De scheiding (20)
Praten met haar over alledaagse dingen had hem getroost. Haar vleselijke tegenwoordigheid had zijn eenzaamheid doorbroken. Ze hadden mekaars bed niet gedeeld. Daarvoor was er geen tijd geweest. Evenmin hadden ze bij elkaar de hartstocht ontdekt. Geen passie gevoeld. Michel had daartoe ook geen behoefte gehad. Hij was tevreden geweest enkel met haar gezelschap. De bijna kinderlijke spontaniteit waarmee ze hem haar leven had verteld had hem getroost. Eventjes was hij de angst om zijn gezin te verliezen vergeten.
Maar Denise was weer uit zijn leven verdwenen. En de trein maakte de afstand tussen hun werelden steeds groter. Zou deze reis naar de eenzaamheid dan nooit eindigen? Was het zijn lot om steeds opnieuw de mensen te verliezen tot wie hij zich aangetrokken voelde? Vrouw en kind lagen al zo ver achter hem. Hun beeld was vervaagd naarmate de trein hem verder weg bracht. In plaats van hun stemmen hoorde hij het weemoedige knarsen van de wielen op de rails. En hoe meer hij zijn bestemming naderde, hoe meer ook Denise uit zijn gedachten verdween. Niet de liefde voor vrouw en kind en ook niet de ongekunstelde tederheid van de jonge vrouw die hij toevallig had ontmoet, konden zijn aandacht definitief afleiden van zijn werk. Zijn gedachten werden steeds meer gefocust op de aan de gang zijnde gijzeling in Zaandam naarmate hij zijn bestemming naderde. Ten slotte was er alleen zijn opdracht. De wroeging om wat hij had achtergelaten zou pas later komen, als zijn taak naar behoren was vervuld. Pas dan zou hij denken aan het verdriet dat hij zijn geliefden had berokkend.
Maar zoals een alcoholist altijd opnieuw naar de fles grijpt, zou hij steeds opnieuw zijn toevlucht zoeken in zijn werk, als om de wroeging het zwijgen op te leggen.
** (wordt vervolgd)
feedback van andere lezers- sproet
adempauze in het verhaal? een reflexie! komt goed over als verbinding naar wat komt. ( is mijn mening hoor)
liefs, trees :-)
Julien_Maleur: blij met je appreciatie en fb, Trees. Ik probeer nog een deel te publiceren voor mijn vertrek volgende week naar Zuid Frankrijk.
liefs
JM - ERWEE
Oké!
misschien toch dit herbekijken vermits nog al veel van hetzelfde qua synoniemen:
konden zijn aandacht definitief afleiden van zijn werk, van zijn opdracht.
& Ten slotte was er alleen zijn plicht, zijn opdracht.
& als zijn taak naar behoren was vervuld.
misschien dit herbekijken vermits nog al veel van hetzelfde qua synoniemen
Julien_Maleur: Ik neem dit in overweging Erwee. Dank voor fb.
groeten
JM - henny
Denk nog aan maar en en bij het beginnen van zinnen. goed tussendeel
Julien_Maleur: Zal dat doen,
groeten JM - Magdalena
dit stukje vind ik ok, maar minder meerslepend dan de andere
XXX
Julien_Maleur: Dank je Magdalena. Ik kan je commentaar begrijpen. Maar dit stukje is dan ook het afsluiten van een hoofdstuk, een intermezzo naar wat komen moet. Een korte rustpauze binnen de spanningslijn.
groetjes
JM - hettie35
Mooi rustig afsluitend stukje,
groetjes Hettie
Julien_Maleur: dank
Julien
|
