naam:
	pass:
	wachtwoord vergeten?

Volg ons op facebook

Ga naar chat

< terug

Roman-in-wording .9

door RudolfPaul

Als een robot sjokte Johan voort door de de drukke binnenstad. Hij kreeg last van zijn enkel. De vermoeidheid steeg op vanuit zijn voeten en trok door de rest van zijn lichaam naar zijn hoofd. Ook zijn ogen waren vermoeid - door alles wat om zich heen zag: de oude gebouwen langs het water, de eindeloze stroom auto's en fietsen, de boten vol touristen, de slenterende mensen. De gebruikelijke vermoeidheidsverschijnselen speelden hem parten. Muziekflarden en reclamedeuntjes klonken in zijn hoofd, afgewisseld met nietszeggende woorden en dichtregels die hij eens uit zijn hoofd had geleerd op school. Steeds hinderlijker en dwangmatiger herhaalden de woorden en melodieën zich: Malgré la nuit seul et le jour en feu... uit een gedicht van Rimbaud. You wonder where the yellow went if you brush your teeth with Pepsodent! Om wat tijd in te vullen en uit te rusten liep hij na enig aarzelen een stenen trap af naar een kleine seksbioscoop in het souterrain van een oud pakhuis. Hij betaalde bij een norskijkende man bij de ingang die een zware deur voor hem openduwde. Toen zijn ogen zich enigszinds hadden aangepast aan het halfdonker zag hij rijen kuipstoelen en hier en daar verspreid de duistere vormen van enkele mannen. Op een scherm bewogen copulerende naakte paartjes, op de voorgrond en op de achtergrond. De bijbehorende geluiden, het kreunen en zuchten en het langgerekt luid ah!-geroep, deden denken aan de hel van Dante. Johan zocht een plaatsje achterin de zaal. Hij keek naar de kronkelende en wrijvende en strelende en stotende lijven. Vertrokken gelaatsuitdrukkingen suggereerden verrukking. Een opengesperde mond van een van de deelneemsters was als de stille schreeuw in een schilderij van Edvard Munch. Twee verbijsterend mooie vrouwen likten elkaar om de beurt tussen de benen. De camera zoomde in op het mollige en schaarsbehaarde schaamdeel van een van hen. Toen het oog van de camera heel dichtbij kwam scheidde de andere vrouw met duim en wijsvinger voorzichtig de schaamlippen bij haar seksgenote om de toeschouwer levensgroot een blik te gunnen in het vochtig glanzende inwendige. Een dichtregel van Mallarmé, cette étrange bouche pâle et rose comme un coquillage marin, schoot door Johans hoofd - die vreemde mond, bleekroze als een zeeschelp. Kon hij de bewegende beelden nu maar even met een druk op de knop stilzetten zodat hij het nog beter kon bekijken. Deze scène was adembenemend mooi en opwindend. Aan hun trage, sierlijke bewegingen, hun liefdevolle strelingen en het genotvolle likken was te zien dat de twee vrouwen er helemaal in op gingen. Om de beurt brachten ze elkaar in opperste verrukking waarbij degene die het likken onderging soms haar mooie geëxalteerde gelaat, de ogen halfgesloten, naar hem in de zaal richtte alsof ze hem uitnodigde mee te doen met hun liefdesspel.
Toen de voorstelling afgelopen was had hij wel voor een tweede maal willen betalen om vooral die laatste scène nogmaals te kunnen zien. Nog nooit was hij zo gegrepen geweest door enige filmbeelden - beelden waar hij zich niet van kon bevrijden. Bij iedere aantrekkelijke vrouw die hij op straat tegenkwam stelde hij zich voor hoe het zou zijn om met zijn tong en lippen haar intieme plaats te proeven, haar heerlijke intieme geur op te snuiven. Deze droombeelden kreeg hij maar niet uit zijn hoofd; hij projecteerde ze op toevallige passanten. In gedachten zag hij zichzelf geknield voor hun ontblote onderlijf. Hij zag hun gezichten oplichten en glimmen van genot terwijl ze zijn strelen en likken ondergingen.
Omgeven door het geroezemoes van stemmen en de geluiden van straatmuzikanten liep hij door een smalle, drukke winkelstraat alleen voor voetgangers. In de voortslenterende menigte selecteerde hij de vrouwen die hij graag liefdevol zou willen likken. Bij sommige vrouwen zou hij het wèl, bij anderen beslist niet willen doen. Wilde hij de vrouw of het meisje likken of niet? Dat werd zijn denkbeeldige lakmoesproef. Het hing af van haar gezicht, haar postuur, haar manier van lopen.
Een groepje van drie vrouwen van verschillende leeftijden was voor een etalage blijven staan. Hij bekeek ze van opzij en hij besloot dat ze alledrie tot de categorie "likbaar" behoorden. Een van hen, de oudste, draaide zich naar hem om en wilde al doorlopen toen ze hem zag kijken. Een uitdrukking van verrassing en blijdschap verscheen op haar gezicht.
'Ik dacht dat we hadden afgesproken elkaar nooit meer tegen te komen,' riep ze. Ze bleef pal voor hem staan.
Het was de oude joodse vrouw met wie hij op het bankje had gezeten.
'Ah, sweet seventy en nog niet gekist,' sprak hij verrast.
'Then let me kiss you,' lachte ze. Ze zoende hem op bijde wangen. 'Goodbye. Tonight we're flying back home. So now we'll definitely never meet again. Ik ben blij dat ik je vanmorgen alles heb verteld - heel blij.' Haar gezicht glom. 'Farewell, stranger.' Ze wuifde even en liep toen verder met haar dochter en kleindochter.
'Who the hell was that?' hoorde hij een van hen vragen.
Hij bleef ze na kijken. Ja, dacht hij, definitely lickworthy, alledrie.

feedback van andere lezers

• Ghislaine
  Kom op met het vervolg.