Volg ons op facebook
|
< terug
Roman-in-wording .18
'En dan verschijnt zeker het woord fin op het scherm en komt de aftiteling?'
'Nee, er komen nog wat scènes. Eerst zie je Carla op de rand van het bed zitten, wijdbeens - ik dus. Weer een close up. Van mijn vochtige vagina en glinsterende slijmdraatjes op m'n bovenbeen. Met mijn witte zomerjurk veeg ik de liefdessappen uit mijn kruis. Je hoort me verzuchten: "Als je me nu maar niet zwanger hebt gemaakt. Hoe zou ik zoiets thuis moeten verklaren? Hmm... ik zou m'n minnaar er de schuld van kunnen geven." De zoon kijkt beduusd toe. Hij zegt niets. Hier zien we wel het gelaat van de oorspronkelijke filmacteur - die is simpelweg uitgesneden uit een eerder gedeelte van de film en naar deze ingelaste scène getransponeerd.
Carla is nu weer bij zinnen en ze zegt tegen haar zoon: "Laurent... ik wil niet dat je hier ongelukkig onder wordt, je hebt niets gedaan waarvoor je je zou moeten schamen. Dit was maar voor één keer, het zal nooit weer gebeuren. We zullen hier op terugkijken zonder spijt of schuldgevoel... met tederheid ... als een belangrijke en serieuze gebeurtenis. We zullen hier nooit meer over spreken." Laurent knikt. Hij begrijpt dat het nummertje met zijn moeder bedoeld is als goedmakertje. Voor het feit dat ze hem tijdens het verblijf in het kuuroord tekort heeft gedaan door hem in de steek te laten om er twee dagen met haar minnaar vandoor te gaan. Ook had ze hem een klap in z'n gezicht gegeven toen hij haar bespiedde terwijl ze een bad nam en zij hem daarbij betrapte. Hun neukwipje was dus haar manier om het weer goed te maken. Of was het bedoeld als oppeppertje voor hem, of opstekertje, omdat ze zo met hem te doen had - hij had een dompertje gekregen doordat enkele meisjes van zijn leeftijd in het hotel hem hadden afgewezen. Carla had hem er weer bovenop geholpen, ze had er voor gezorgd dat hij zich goed voelde, vol zelfvertrouwen'. Annemarie keek Johan van opzij aan en grijnsende. 'Een opknappertje na een afknappetje, zullen we maar zeggen. Werkt dat bij jou ook zo?'
Hij wist niet wat hij hierop zeggen moest.
'Afijn, de volgende morgen heel vroeg - Carla slaapt nog - verlaat hij de hotelkamer en klopt op de deur van een van de jonge meisjes met wie hij vervolgens het bed deelt. Als hij met zijn schoenen in de hand terugsluipt naar zijn eigen hotelsuite, vindt hij daar zijn broers en zijn vader. Hij schrikt. Zijn moeder komt net uit haar kamer en je ziet de bedenkelijke uitdrukking op haar gelaat. Maar er is niets aan de hand, moeder en zoon hebben niets te vrezen. Wat er de vorige nacht tussen hen is gebeurd, daar kraait geen haan naar. Er wordt om hem gelachen, ook door Carla, en iedereen is zorgeloos en blij.
Er wordt nog één scène toegevoegd door Antoine. Je ziet Carla later in haar eigen huis, de camera zakt een beetje en we zien dat ze met een beginnend zwangerschapsbuikje rondloopt. Dat was ik dus met een bol rond kussentje op m'n buik gebonden onder mijn jurk, dat begrijp je zeker wel. Die keer in de hotelkamer was dus raak geweest, een schot in de roos. De camera zwenkt weer omhoog en we zien de gelukzalige glimlach op het mooie gelaat van die Italiaans-Franse actrice, een beetje een Mona Lisa glimlach was het, zo van: ik weet iets wat verder niemand weet - behalve mijn zoon Laurent, natuurlijk.'
Hetwas weer even stil tussen hen, Annemarie staarde mijmerend voor zich uit.
'Over die andere film, La Luna, kan ik kort zijn,' zei ze toen. 'Het gaat weer over een jonge moeder en haar tienerzoon. Voor deze film had Antoine een andere jongen uitgekozen. Hij was een beetje groter en steviger dan de vorige jongen, dat moest ook wel om hem op de acteur uit de bestaande film te laten lijken. Weer werden er explicite seksscènes met mij, althans met mijn lijf, aan de beroemde film toegevoegd waar de regisseur zulks uit lafheid had weggelaten. De moeder wil alles doen voor haar zoon om hem van zijn heroineverslaving af te krijgen. Was de moeder-zoon coïtus van de eerste film eenmalig, in deze film doen ze het keer op keer, het wordt een gebed zonder einde. Door haar schoot non-stop ter beschiking te stellen, verschaft ze de jongen een roesmiddel ter vervanging van de heroine- high. Als substituut werkt seks voor hem net zo verslavend maar dat deert haar niet, dat had ze er wel voor over. Te allen tijde is ze bereid zich aan hem te geven, hem tot haar schoot toe te laten. Als hij maar alsjeblieft van de injectiespuit afbleef. Hij mocht haar nemen zo vaak hij maar wilde, in alle denkbare standjes en op alle mogelijke plekken, binnenshuis en buitenshuis. Zij zorgt ervoor dat haar zoon zich kan ontladen voordat hij zich zo opgefokt voelt dat hij naar de de heroinespuit grijpt.'
Annemarie keek opzij naar haar zoon. 'In die eerdere film ging het die moeder erom om haar jongen op te laden, remember? Hier ging het om hem te ontladen, om hem even stoom te laten afblazen. Hij mocht zich sufneuken met haar, zij vond alles best, als hij maar...'
Annemarie keek hem langdurig aan. 'Wat vind je van zo'n moeder? Tof wijf, vind je niet? Als je zoiets doet, dan hou je toch zielsveel van je jongen?'
'Zeker,' antwoorde hij bedeesd. 'Ze heeft veel voor hem over,'
Ze knikte instemmend en keek voor zich uit alsof ze zich moest concentreren om de filmbeelden weer voor zichzelf op te roepen. 'Mooi gefilmd ook,' zei ze. 'Met geluid. Eerst zie je de echte filmoeder haar zoon handmatig bevredigen door de stof van zijn broek heen - meer kreeg het bioskooppubliek niet te zien, dat vond men al erg genoeg - maar daarna nemen die Hollandse jongen en ik het van hen over. We krijgen een mutual-masturbatie scène - enkele shots op kruishoogte, mijn vulva is een gulzige, tandeloze mond, je hoort bijbehoorende sappige smakgeluidjes... Daarna doen ze het en doen ze het en doen ze het - ik dus met die jongen...'
|
